انتشار این مقاله


آنتی‌بیوتیک جدید علیه باکتری‌های مقاوم

آنتی‌بیوتیک آزمایشی جدید قادر به درمان عفونت‌های ناشی از نوعی باکتری مقاوم به آنتی‌بیوتیک می‌باشد. محققان دانشگاه کانکتیکات (University of Connecticut) آنتی‌بیوتیکی ابداع نموده‌اند که قادر به درمان عفونت ناشی از “استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین” (MRSA یا Methicillin-Resistant Staphylococcus aureus) می‌باشد. این موفقیت به دلیل کشف نقطه ضعف جدیدی در این گونه می‌باشد که […]

آنتی‌بیوتیک آزمایشی جدید قادر به درمان عفونت‌های ناشی از نوعی باکتری مقاوم به آنتی‌بیوتیک می‌باشد.

محققان دانشگاه کانکتیکات (University of Connecticut) آنتی‌بیوتیکی ابداع نموده‌اند که قادر به درمان عفونت ناشی از “استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین” (MRSA یا Methicillin-Resistant Staphylococcus aureus) می‌باشد. این موفقیت به دلیل کشف نقطه ضعف جدیدی در این گونه می‌باشد که حمله از طریق آن منجر به مهار ارتباط بین باکتری‌ها می‌شود. موج عفونت‌های ناشی از MRSA در حال افزایش است که رفته‌رفته نیز نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های رایج مقاوم‌تر می‌شود.

استفانی ام. ریو (Stephanie M. Reeve) و همکارانش دو ژن پلازمیدی جدید شناسایی کرده‌اند که باعث ایجاد مقاومت در برابر تری‌متوپریم می‌شود؛ پدیده‌ای که برای اولین بار در نمونه‌های استخراج‌شدۀ بیمارستانی مشاهده می‌شود. تعدادی از آنتی‌فولات‌های دارای گروه پروپارژیل (Propargyl-linked) می‌توانند با مهار مستقیم آنزیم‌های دخیل، بر این مقاومت پیروز شوند. این تصویر رنگی SEM تعدادی MRSA را نشان می‌دهد. این باکتری‌ها مقاوم به متی‌سیلین بود و از اولین نمونه‌هایی هستند که هم‌زمان نسبت به ونکومایسین (Vancomycin) نیز مقاومت نشان می‌دهند. به توده‌های موجود در سطح غشای سلولی این باکتری‌ها توجه کنید. امتیاز تصویر: Janice Haney Carr / Public Health Image Library / CDC
استفانی ام. ریو (Stephanie M. Reeve) و همکارانش دو ژن پلازمیدی جدید شناسایی کرده‌اند که باعث ایجاد مقاومت در برابر تری‌متوپریم می‌شود؛ پدیده‌ای که برای اولین بار در نمونه‌های استخراج‌شدۀ بیمارستانی مشاهده می‌شود. تعدادی از آنتی‌فولات‌های دارای گروه پروپارژیل (Propargyl-linked) می‌توانند با مهار مستقیم آنزیم‌های دخیل، بر این مقاومت پیروز شوند. این تصویر رنگی SEM تعدادی MRSA را نشان می‌دهد. این باکتری‌ها مقاوم به متی‌سیلین بود و از اولین نمونه‌هایی هستند که هم‌زمان نسبت به ونکومایسین (Vancomycin) نیز مقاومت نشان می‌دهند. به توده‌های موجود در سطح غشای سلولی این باکتری‌ها توجه کنید. امتیاز تصویر: Janice Haney Carr / Public Health Image Library / CDC

اولین گزینۀ درمان MRSA، تری‌متوپریم-سولفامتوکسازول (Trimethoprim-Sulfamethoxazole) می‌باشد که دارویی کارآمد و ارزان‌قیمت است. ولی متأسفانه MRSA نسبت به این آنتی‌بیوتیک نیز مقاومت پیدا کرده است؛ چنان‌که در حدود ۳۰ درصد از موارد عفونت در نواحی جنوبی صحرای آفریقا نسبت به تری‌متوپریم پاسخ نمی‌دهد. این موج به اروپا و آسیا نیز جریان پیدا کرده است.

پروفسور دنیس رایت (Dennis Wright)، استاد بیوشیمی بالینی دانشگاه کانکتیکات، در این باره می‌گوید:

درست که موارد مقاوم به متی‌سیلین در جامعۀ ما (ایالات متحده) کم و در حدود ۱۰ درصد می‌باشد؛ با این حال این آمار در قسمت‌های دیگر دنیا نگران‌کننده است. بسیاری از بیماران به دلیل عوارض جانبی آنتی‌بیوتیک‌های ژنریک نظیر تری‌متوپریم-سولفامتوکسازول، نمی‌توانند این قبیل داروها را مصرف نمایند و نیاز به توسعۀ داروهای جدید احساس می‌شود.

نمونه‌های محلی جمع‌آوری شده از کلنی‌های باکتری، سرعت دیوانه‌وار رشد جمعیت مقاوم به آنتی‌بیوتیک را به وضوح نشان می‌دهد. ۶ مورد از مجموع ۹ نمونۀ جمع‌آوری شدۀ دارای ژن‌های مقاومت به تری‌متوپریم بودند که تا کنون در ایالات متحده سابقه نداشته است. این کلنی‌های درجات مختلفی از مقاومت را نسبت به اریترومایسین (Erythromycin) و تتراسایکلین (Tetracyclin) نیز نشان دادند؛ با این حال هیچ‌کدام در برابر این آنتی‌بیوتیک جدید نتوانستند راهی از پیش ببرند.

اقدام استراتژیک محققان که با موفقیت هم روبرو شد، مورد هدف قرار دادن متابولیسم ویتامین B9 (فولیک اسید) در این دسته از باکتری‌های مقاوم است. فولات یا فولیک اسید از ویتامین‌های ضروری و مورد نیاز باکتری‌ها می‌باشد؛ چنان‌که برای ما انسان‌ها نیز ضروری است. مهار نمودن فعالیت فولات منجر به خاموش شدن یکی از مسیر‌های آنزیمی بسیار مهم در باکتری شده و ارگانیسم مذکور در نهایت می‌میرد.

میلاد شیرولیلو


نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید