نزدیک به ۸۰ درصد جمعیت دنیا اضافهچربی دارند.
بر اساس نتایج مطالعات و بررسیهای تیم تحقیقاتی بینالمللی – از دانشمندان نیوزیلندی و استرالیایی – در حال حاضر ۷۶ درصد از جمعیت جهان، Overfat هستند؛ یا به عبارت دیگر اضافهچربی دارند. این بدین معناست که هماکنون ۵/۵ میلیارد نفر روی این کرۀ خاکی گرفتار این مشکل میباشند.
نکته: اضافهوزن (Overweight) و اضافهچربی (Overfat) لزوماً هممعنی نیستند. برای مثال ممکن است فردی حجم عضلانی بالایی داشته باشد؛ چنین فردی در نتیجه وزن بیشتری نسبت به وزن نرمال مناسب سن و قد خود خواهد داشت در حالی که میزان چربی نرمالی دارد. بنابراین در حالت اضافهچربی این منحصراً چربی است که باعث افزایش وزن فرد میشود و در نتیجه خطرناک است.
اخیراً دکتر فیلیپ مفتون (Phillip Maffetone) و همکارانش از دانشگاه فناوری آوکلند (Auckland University of Technology) مقالهای را در ژورنال Frontiers in Public Health منتشر نمودهاند که به معضل اضافهچربی پرداخته است. مفتون مدیرعامل MAFF Fitness استرالیا و ابداعگر “فرمول ۱۸۰” (The 180 Formula) و “تست بیشینه عملکرد هوازی” (MAF Test) میباشد.
نتایج نگرانکنندۀ این مطالعه حاکی از گسترش موج فراگیر اضافهچربی در افراد با وزن نرمال میباشد. بخشی از صحبتهای دکتر مفتون بدین شرح است:
اپیدمی اضافهچربی حتی ورزشکاران را هم از قلم نینداخته است! برای اولین بار در تاریخ بشری، تعداد افراد چاق (دارای اضافهوزن) از تعداد افراد دارای کسر وزن (Underweight) بیشتر شده است. البته مشکل به اینجا ختم نمیشود، این موج فراگیر اضافهچربی باعث بروز مشکلات متابولیک در این افراد شده است؛ حالتی که هنگام افزایش تودۀ چربی (Fat Mass) نسبت به “تودۀ بدون چربی بدن” (Lean Body Mass) بروز مییابد. با این حال به دلیل استفاده از “شاخص تودۀ بدن” (BMI) در تشخیص بالینی اضافهوزن، بسیاری از افراد دارای اضافهچربی چاق محسوب نمیشوند (درست است که نسبت FM به LBM در این افراد بالاتر است، با این حال این مسئله منافاتی با داشتن BMI نرمال ندارد). از همین رو اگر معضل اضافهچربی را همانند یک کوه یخ تصور کنیم، قلۀ این کوه را – که بالاتر از سطح آب است – اضافهوزن تشکیل میدهد. ما میخواهیم مردم را از وجود چنین فاکتورهای خطری به نام Overfat و Underfat آگاه نماییم و امیدواریم که این دو اصطلاح وارد زبان روزمره بشود.
نتایج این مطالعه همچنین ۹ الی ۱۰ درصد از جمعیت دنیا را Underfat (دارای کسر چربی) معرفی نموده است.
مفتون ادامه میدهد:
تا پیش از این تصور بر این بود که کسر چربی در پی گرسنگی مفرط (Starvation) ایجاد میشود؛ با این حال تعداد این افراد در حال کاهش است. افزایش سن، افزایش بیماریهای مزمن، و افزایش تعداد ورزشکاران افراطی مبتلا به “بیاشتهایی ورزشی” (Anorexia Athletica) باعث افزایش تعداد افراد Non-Starving Underfat (افراد دارای کسر وزن که از گرسنگی مفرط رنج نمیبرند) شده است.
این آمار در نهایت ۱۴ تا ۲۸ درصد از جمعیت دنیا را دارای چربی نرمال معرفی میکند.