آپاندیس انسان، کیسه‌ای کوچکی در ابتدای روده کور به صورت زائده‌ای از سیستم گوارش بیرون زده، و خطر التهاب آن زیاد است و معمولا با جراحی آن را از بدن جدا می‌سازند. با اینکه تصور میشد این اندام وستیجیال است و کاربرد کمی دارد، تحقیقات اخیر نشان داده‌اند که آپاندیس می‌تواند نقش بزرگی را در بدن ایفا کند و باکتری‌های مفید روده را در خود اانبار کند. در بین پستانداران گونه‌های زیادی دارای اپاندیس هستند.
تیم تحقیقاتی دکتر اسمیت در تحقیقی که بر روی تکامل آپاندیس انجام می‌دادند اطلاعاتی در مورد حضور آپاندیس و دیگر اجزای لوله گوارش در ۵۵۳ گونه پستانداران انجام دادند. آن‌ها این اطلاعات را در درخت ژنتیکی وارد کردند تا چگونگی تکامل اپاندیس و علت وجود نداشتن آن در بعضی گونه‌ها را تعیین کنند.
آن‌ها فهمیدند که آپاندیس بیش از ۳۰ بار در پستانداران تکامل یافته، و تقریبا هرگاه به وجود آمده از مسیر تکاملی محو نشده. این نشان می‌دهد که آپاندیس نقش مهمی بازی می‌کند. محققین با توجه به عوامل زیستی مختلفی همچون رژیم غذایی، اقلیم، وضعیت اجتماع و محل زندگی نظریه‌های پیشین که تشکیب اپاندیس را به رژیم غذایی و محل زیست جانوران ربط می‌داند رد کنند. آن‌ها فهمیدند که در جانورانی که دارای آپاندیسند تمرکز لنفوئیدها در روده کور آن‌ها بیشتر است. این یافته‌ها نشان می‌دهد که اپاندیس در سیستم ایمنی نقش دارد. سیستم‌های لنفاوی می‌توانند رشد باکتری‌های روده را تحریک کرده و این نشان می‌دهد که آپاندیس نقش یک خانه امن برای باکتری‌های روده را ایفا می‌کند. همچنین آن‌ها فهمیدند که آپاندیس به تنهایی تکامل نیافته بلکه به عنوان یک سیستم بزرگتر که شامل روده کور و اپاندیس است تکامل می‌یابد.
