در ژورنال Current Aging Science، تیمی از محققان عوامل خطر قابل‌تغییر در بیماری‌های آلزایمر و پارکینسون را مورد بازبینی قرار داده‌اند. این مرور روی نقش احتمالی التهاب عصبی در مکانیسم بیماری‌های نورودژنراتیو متمرکز شده است.
بیماری‌های آلزایمر و پارکینسون در بین شایع‌ترین دلایل زوال عقل قرار می‌گیرند و به صورت فزاینده‌ای به شیوع مریضی و مرگ‌ومیر در جهان کمک کرده‌اند. مورد مشترک بین این دو بیماری التهاب عصبی است که ابتداءً توسط وجود مولکول‌هایی با ساختار پاتولوژیک تحریک می‌شود. التهاب مزمن با فعال‌سازی سلول‌های غیرعصبی گلیال در مغز همراه می‌شود که به آسیب و مرگ سلول‌های مجاور، شامل خود این سلول‌های عصبی و گلیال، منتج می‌گردد. فرض بر این است که التهاب عصبی دائمی در مغز به مرگ عصبی مشاهده‌شده در آلزایمر و پارکینسون کمک می‌نماید.
مقاله‌ی مرتبط: تستی ساده که می‌تواند آلزایمر را ۱۸ سال پیش از تشخیص، پیش‌بینی کند!
مرورکنندگان چهار عامل خطر قابل‌تغییر را در بیماری‌های آلزایمر و پارکینسون متذکر شدند:
- عدم فعالیت بدنی
- عوارض بیماری‌های عروقی
- چاقی
- دیابت نوع دو
این عوامل خطر با مکانیسم‌های بخصوصی به التهاب عصبی می‌انجامند که مستقیماً با پاتولوژی بیماری‌های آلزایمر و پارکینسون ارتباط دارند. این عوامل قابل‌تغییر تلقی می‌شوند؛ چون بروز آن‌ها در کل جمعیت می‌تواند از طریق تغییرات مختلف سبک زندگی، مثل بهبود رژیم غذایی، ورزش منظم و درمان مؤثر برای عوارض بیماری‌های عروقی مانند فشار خون بالا کاهش یافته یا از طرف خود افراد به طور کلی مورد پرهیز قرار گیرد.
مقاله‌ی مرتبط: کند کردن پیشرفت پارکینسون با یک داروی دیابت!
این مرور، کنترل بروز روزافزون بیماری‌های آلزایمر و پارکینسون را از طریق عوامل نامبرده مورد توجه قرار داده است. علاوه بر این، مکانیسم‌های التهاب عصبی که ذکر شده‌اند با هر دوی این بیماری‌ها ارتباط دارند. درک بهتری از مکانیسم مولکولی التهاب عصبی می‌تواند به شناسایی اهداف درمانی جدید برای مقابله با بیماری‌های نورودژنراتیو بیانجامد.
