درمان جدید، OCD را ظرف چند دقیقه در موش مداوا می‌کند. آزمایش بعدی برروی انسان صورت می‌گیرد.
دانشمندان روش درمانی با عملکرد سریع برای درمان اختلال وسواس اجباری (OCD) ظرف چند دقیقه را در موش ابداع کرده‌اند، که این یک پیشرفت عظیم در عرض چند ماه و هفته برای این دارو در زمانی که می‌توانسته تاثیر بگذارد بوده‌است.
این آزمایش تا به امروز فقط روی موش‌ها صورت گرفته‌است، اما دانشمندان معتقدند برروی انسان هم رویکرد مشابهی میتواند داشته باشد. به این معنی که ما به درمانی موثر با عملکرد سریع برای OCD نزدیک شده‌ایم.
تقریبا ۱٪ جمعیت بزرگسال در آمریکا اشکالی از OCD را تجربه می‌کنند، که نصف این جمعیت در دسته اختلال شدید قرار می‌گیرند، پس یک درمان سریع و موثر میتواند بسیار مورد استقبال قرار گیرد. اختلال اضطراب با افکار دائمی و مزاحم که تکرار می‌شوند و کارهای اجباری که با زندگی روزانه فرد تداخل دارد، دیده می‌شوند.
مقاله مرتبط: اختلال وسواس فکری-عملی
برای تعیین اینکه چه چیزی میتواند مسئول رفتار OCD گونه در موش باشد، محققان دانشگاه Duke در کالیفرنیای جنوبی نوعی نورورسپتور به نام mGluR5 را که از پروتئین‌هایی است که به مغز کمک می‌کند به محرک‌های خارجی پاسخ بدهد را، علامت‌گذاری کردند. در تست وقتی فعالیت mGluR5 متوقف شد، رفتار OCD گونه موش به سرعت اصلاح شد.
Nicole Calakos:
انعکاس علائم بسیار سریع -در بازه زمانی چند دقیقه‌ای- بود.
داروهای ضدافسردگی که برای مقابله با مشکلات مشابه در موش استفاده شدند، چند هفته طول کشید تا اثرات مشابه داشته باشند. در نمونه‌های انسانی، بازه‌های زمانی مشابه دیده می‌شود.
کشف نقش mGluR5 براساس کارهای قبلی که در سال ۲۰۰۷ در Duke انجام شده بود، صورت گرفت. محققان پی برده‌بودند که حذف ژنی که کد پروتئین Sapap3 را -به سلول‌های مغزی در برقراری ارتباطات کمک می‌کند- دارد، کافی بود تا موش علائم مرتبط با OCD از جمله نظافت بیش از حد و ابراز اضطراب را نشان دهد.
امروز، نه سال بعد از آن، دانشمندان راهی برای مقابله با این اثر یافته‌اند.
مقاله مرتبط: تغییرات مغزیِ مشابه در مغز کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم، ADHD و OCD
Calakos می‌گوید:
یافته‌های جدید برای پی‌بردن به چگونگی برخورد با توسعه بیماری‌های عصبی و اختلالات رفتاری و ذهنی، بسیار امیدوار کننده‌اند.
Sapap3 به سازماندهی ارتباطات بین نورون‌ها کمک می‌کند و بدون آن mGluR5 به درستی کنترل نمی‌شود. دانشمندان آزمایش دیگری را امتحان کردند که در آن محصولات mGluR5 در آزمایشگاه معمولی موش تولید می‌شوند و مطمئن باشیم که رفتار اضطرابی مشابهی شروع می‌شود.
با وجود همیشگی گیرنده‌های mGluR5 -به علت عدم وجود پروتئین Sapap3 عملکردی- بعضی نورون‌های مغز بیشتر کار می‌کنند تا به کارهای تکراری مثل شستن صورت، چراغ سبز نشان دهند.
گام بعدی این است که ببینیم آیا داروهای مسدود کننده mGluR5 می‌توانند در انسان‌ها کار کنند؟ و خبرخوب اینکه داروهای مشابه آن قبلا بخشی از آزمایشات بالینی برای درمان پارکینسون بوده‌است که یعنی گام‌های اول برداشته شدهاست. با این حال، باید مشخص شود که کدام اختلالات اجباری mGluR5 میتواند به انسان ربط داشته باشد.
با اینکه انواع روان‌درمانی‌ها و داروها برای کنترل OCD در دسترس است، هیچ چیز به اندازه این درمان جدید که ممکن است اثبات شود، سریع و بدون درد نیست. بنابراین ما بی‌صبرانه منتظریم تا ببینیم این تحقیق کجا انجام می‌شود.
این یافته‌ها در Biological Psychiatry منتشر شدهاست.
سلام. با تشکر از ذکر خبر فوق که واقعاَ خبر خوشحال کننده ای است. می خواستم بدونم که این خبر واقعاَ صحت دارد یا نه؟ بعدش که چقدر آدم می تونه به این خوش بین باشه که روی انسان هم این جواب مثب رو بده ؟ در صورت جواب مثبت هم به امید خدا چقدر طول می کشه که این محصول وارد بازار بشه؟ با تشکر