سیستم ایمنی به طور خودکار سلول‌های ناکارآمد مانند سلول‌های سرطانی را از بین می‌برد، اما تومورهای سرطانی اغلب باقی می‌مانند. یک مطالعه جدید توسط دانشمندان Salk روشی را نشان می‌دهد که توسط آن تومورهای سریع‌الرشد از سیستم ایمنی ضدتومور می‌گریزند.
بر اساس مقاله‌ای در زیست‌شناسی سلولی Nature، در ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۷، تیم Salk دو مولکول تنظیم‌کنندۀ ژن را شناسایی کرد که سیگنال‌های سلولی را درون سلول‌های تومور، برای زنده ماندن و متوقف کردن واکنش طبیعی سیستم ایمنی بدن تغییر می‌دهند. این کشف می‌تواند یک روز منجر به یک هدف جدید برای درمان انواع مختلف سرطان باشد.
مقاله مرتبط: ژنتیک سرطان: انکوژن‌ها و ژن‌های سرکوب‌گر تومور
خوان کارلوس ایزپیزوآ بلمونت (Juan Carlos Izpisua Belmonte)، محقق ارشد این پژوهش، می‌گوید:
فشار ایمنی در طول پیشرفت تومور ممکن است برای رشد تومور مضر باشد. با این وجود، سلول‌های سرطانی با محدود کردن پاسخ ایمنی ضد تومور ، راهی برای فرار از چنین شرایطی پیدا می‌کنند.
تومورهای سرطانی اغلب به سرعت رشد می‌کنند در نتیجه خون موجود خود را مصرف می‌کنند و محیطی با اکسیژن کم به نام هیپوکسی ایجاد می‌کنند. سلول‌ها به طور معمول در معرض هیپوکسی شروع به خودتخریبی می‌کنند، اما در برخی تومورها، محیط میکروتیک اطراف بافت تومور هیپوکسیک به محافظت از تومور کمک می‌کند.
بلمونت می‌گوید:
یافته‌های ما حقیقتا نشان می‌دهد که چگونه سلول‌های سرطانی به تغییر محیط میکروتیک پاسخ می‌دهند و از طریق سیگنالینگ داخلی، ایمنی ضد تومور را سرکوب می‌کنند.
پاسخ میکروRNA بوده است.
MicroRNA – مولکول‌های کوچک غیرکدنی RNA که ژن‌ها را با خاموش کردن RNA تنظیم می‌کنند – به طور فزاینده‌ای در بقا و پیشرفت تومور دخالت دارند.
برای درک بهتر ارتباط بین میکروRNA ها و بقای تومور، محققان انواع مختلف تومور را برای سطوح تغییر یافته میکروRNA ها بررسی کردند. آن‌ها دو میکرو RNA شناسایی کردند که سطح آن‌ها در تومورهای هیپوکسیک افزایش یافته است.
این گروه سپس سطوح این دو میکروRNA را در تومورهای ۱۴۸ بیمار مبتلا به سرطان اندازه گیری کردند و دریافتند که تومورهای با miR25 و miR93 بالا باعث پیش آگهی بدتری در مقایسه با تومورهایی با سطوح پایین‌تر می‌شوند. معکوس این رابطه برای مولکول دیگری به نام cGAS صادق بود: سطح پایین‌تری از cGAS در تومور، باعث پیش آگهی بدی در بیمار می‌شود.
تحقیقات قبلی نشان داده است که cGAS به عنوان یک زنگ خطر برای سیستم ایمنی بدن عمل می‌کند آن هم از طریق نمایان کردن DNA میتوکندری شناور در اطراف سلول – نشانه ای از آسیب بافت – و فعال شدن پاسخ ایمنی بدن.
مینزو (مایکل) وو، نخستین نویسنده مقاله و تحقیق، متخصص در آزمایشگاه Salk می‌گوید:
با توجه به این نتایج، ما مشتاقیم بدانیم که آیا این دو مولکول‌های میکروRNA می توانند سطح cGAS را کاهش دهند تا یک ایمنی محافظ برای تومور ایجاد شود.
مقالۀ مرتبط: راهکاری جدید در جهت کاهش سرعت رشد سلول سرطانی
این دقیقا همان چیزی است که تیم با آزمایش‌های بیشتر تایید کرد. با استفاده از مدل‌های موش و نمونه‌های بافت، محققان دریافتند که یک حالت کم اکسیژن (هیپوکسیا)، miR25 و miR93 را برای جابجایی زنجیره‌ای از سیگنال‌های سلولی به کار می‌اندازد، تا موجب کاهش سطح cGAS شوند. اگر محققان miR25 و miR93 را در سلول‌های تومور مهار کنند، سطح cGAS در تومورهای کم اکسیژن (هیپوکسیک) بالا باقی می‌ماند.
محققان می‌توانند با مهار miR25 و miR93 رشد تومور را در موش‌ها کاهش دهند. با این حال، در موش‌هایی با کمبود ایمنی، اثر مهار miR25 و miR93 کاهش یافته است، به علاوه نشان داده شده که miR25 و miR93 کمک می‌کنند تا رشد تومور را از طریق تاثیر بر سیستم ایمنی ارتقا دهند.
شناسایی miR25 و miR93 ممکن است به محققان کمک کند تا یک هدف خوب به جهت تلاش برای تقویت سطح cGAS در نظر بگیرند و مانع از فرار تومور از پاسخ ایمنی شوند. با این حال، تیم می‌گوید که هدف قرار دادن میکرو RNA در درمان به طور مستقیم می تواند مشکل‌ساز باشد. هدف قرار دادن بازیکنان میانی در علامت‌دهی بین microRNA و cGAS ممکن است ساده تر باشد.
برای پیگیری این مطالعه، اکنون سلول‌های ایمنی مختلفی که می‌توانند به ایمنی ضد تومور در برابر سرطان‌ها کمک کنند، بررسی می‌شوند.
