اخيراً دانشمندان روش جدیدی را در تسکین افسردگی یافته‌اند.این روش میتواند برای افرادی که از مصرف داروهای افسردگی به نتیجه‌ای نرسیدند، به کار برده شود.
شیوع اختلال افسردگی در حدود ۱۰ الی ۲۰ درصد جمعیت است. و اینکه شماری از بیماران با مصرف داروهای ضد‌افسردگی موجود بهبود نمی یابند، این روش جدید را دارای اهمیتی دوچندان می‌کند.
مقاله‌ی حاضر بر اساس تحقیقی است که در اخیرا در ژورنال روانشناسی ملکولی به چاپ رسیده است.
سارا بروکر: شناسایی روش‌هایی جدید برای ساخت دارو‌‌هایی موثر، فاکتوری مهم در درمان اختلالات افسردگی است. بروکر تحقیقی را در آزمايشگاه تحقیقاتی دکترجک استاد نورولوژی دانشگاه فینبرگ به انجام رساند.
هدف این تحقیق، شناخت بهتر این موضوع است که کار داروهای ضد افسردگی در مغز چگونه است. و هدف نهایی، یافتن روش‌های جدیدی است؛ که برای درمان افرادی که از مصرف داروهای موجود نتیجه نگرفته‌اند، موثر باشد.
در این تحقیق، محققان برای اولین‌بار داروهای ضد افسردگی مانندپروزاک و تریسایکلیس یافتند، که هدف مسیر آن هیپوکامپ مغز می‌باشد، در واقع مسیرسیگنال دهی آن هیپوکامپ است.
مسیرسیگنال دهی، گروهی از ملکول‌های موجود در سلول است که برای کنترل یک یا بیش از یک عملکرد سلولی با هم کارمی‌کنند. مانندیک آبشار، بعد از اینکه اولین ملکول موجود در معرض سیگنال قرار می‌گیرد، ملکول‌های دیگر را فعال می‌کند و پیش میرود تا اینکه سلول عملکرد مورد نظر را اجرا کند.
بروکر و همکارانش نشان دادندکه پروزاک و تریسایکلیس مانع از عملکرد این مسیر می‌شوند و در نتیجه باعث تحریک سلول‌های بنیادی مغز می‌شوند تا نورونهای بیش‌تری تولید‌کنند. این نورونهای خاص، شکل‌گیری حافظه و وضع روانی را درگیر می‌کنند. اما دانشمندان نمی‌دانند که مسدود کردن این مسیر در تاثیر ضد افسردگی این دارو ها نقش دارد یاخیر.
چراکه پروزاک مکانیسم‌های متنوعی را در مغز اعمال می‌کند. بعد از تاثیر اهمیت BMP در افسردگی، دانشمندان پروتئين مغزی به نام Noggin را بر روی موشهای افسرده تست کردند.
به گفته ی عصب‌شناسان Noggin به عنوان مسدود‌کننده ی مسیر BMP شناخته شده است و باعث تحریک نورونهای جدیدمی‌شود. بروکرمیگوید: ما فرض را بر این گذاشتیم که این دارو دارای اثر ضد افسردگی است اما مطمئن نیستیم.
Noggin باعث بلوکه شدن دقیق‌تر و موثر‌تر مسیر نسبت به پروزاک و تریسایکلیس می‌شود و دارای اثر قوی ضد افسردگی در موشها می‌باشد. دانشمندان Noggin را به موشها تزریق کردند و تاثیر آن بر وضع روانی را از طریق تست افسردگی و اضطراب مشاهده کردند.
علامت افسردگی در موشها شل نگه‌داشتن دمشان است. بعد از تزریق Noggin به موشهای افسرده، موشها باانرژی بسیار بلند مي‌شوند، در حالی‌که موشهای گروه کنترل بی‌تحرک و ساکن هستند. سپس موشها در مارپیچ‌هایی قرار داده شدند، موشهایی که Noggin مصرف کرده بودند، اضطراب کمتری نسبت به موشهای گروه کنترل داشته و مسیرهای پرپیچ و خم‌تری را کشف می‌کردند.
تغییرات بیوشیمیایی در مغز که منجر به افسردگی می‌شوند به خوبی شناخته نشده اند و اکثربیماران در پاسخ به داروهای موجود نتیجه نگرفته‌اند. یافته‌های جدید نه تنها به شناختن علل افسردگی کمک می‌کند بلکه راه را برای توسعه‌ی درمان‌های موثر‌تر هموار می‌کند.
