با توقف تولیدمثل بین انسان‌ها چه اتفاقی خواهد افتاد؟ در ویران‌شهری که پی.دی.جیمز، نویسنده‌ی داستان‌های جنایی، در رمان The Children Of Men به تصویر کشیده است، در سال ۲۰۲۱، بیست و پنج سالی است که بچه‌ای متولد نشده و گونه‌ی انسان خردمند (Homo sapiens) با خطر انقراض روبه‌روست. بدون برنامه‌ای برای آینده، جامعه رو به اضمحلال پیش می‌رود…
شاید ۲۰۲۱ ویران‌شهر این قصه، زیاد با ۲۰۲۱ دنیای واقعی ما فاصله نداشته باشد. در ماه جولای ۲۰۱۷، دانشمندان اسرائیلی اعلام کردند که شمار اسپرم مردان در کشورهای توسعه‌یافته، در طول ۴۰ سال گذشته، بیش از ۵۰ درصد کاهش یافته و این روند با کاهش تقریباً ۱.۶ درصدی در سال ادامه دارد. بقیه‌ی دانشمندان به این خبر، دو واکنش بیشتر نشان ندادند؛ یا شوکه شدند، یا خواستار توجه همگان!
مقاله‌ی مرتبط: کاهش ۶۰ درصدی میزان اسپرم در مردان کشورهای ثروتمند جهان
دلیل بحران باروری در رمان فرزندان بشر، یک بیماری جهانی بود. دلیل بحران باروری ما اما معلوم نیست. به همین دلیل اول از همه به تحقیقاتی نیاز داریم که اغراق‌آمیز نبودن این ادعاها را ثابت کنند. قطعاً باروری مردان به طور کلی آسیب نخواهد دید ولی شمار اسپرم به طرز خطرناکی در حال پائین آمدن است. تقریباً یکی از هر ۱۰ زوج، این روزها مشکلات باروری دارند که این آمار در کشور ما، بالاتر هم می‌باشد. با این وضع، هنوز درک ما از ناباروری در مردان بسیار ابتدائی است. محققان هم برای بررسی کلی مشکل، به سرمایه‌گذاری در مطالعات بزرگ مقیاس و طولانی مدت نیازمندند.
این خبرها بسیار بد است ولی برای زنان، که در طول تاریخ متهم ردیف اول ناباروری بوده‌اند، می‌تواند جنبه‌ی خوشایندی هم داشته باشد. مشکلات آبستنی از طرف جامعه و حتی جامعه‌ی پزشکی، مدتی طولانی است که چیزی زنانه محسوب می‌شوند. برای مثال در انگلستان اگر مشکل ناباروری از طرف مرد باشد، باز هم این پزشک همسر اوست که باید به آن مراجعه شود؛ حتی مرد، بیمار هم در نظر گرفته نمی‌شود. همچنین برخلاف زنان، هیچ فشار اجتماعی متوجه مردان نیست که مثلاً سن‌شان در حال بالا رفتن است و شاید بچه‌دار نشوند. برعکس این باور، تحقیقات اخیر نشان داده‌اند که این فکر به طرز راحت‌طلبانه‌ای غلط است.
اگر بحران باروی مردان فقط یک جنبه‌ی مثبت داشته باشد، آن هم این است که فرصت فراهم شده تا درباره‌ی این بی‌عدالتی‌های جنسیتی کمی حرف بزنیم.
آیا نیاز است که پدران هم بخشی از این پروسه باشند؟ در انگلستان، نیازهای سلامتی مربوط به تولیدمثل زنان توسط کالج سلطنتی متخصصان زنان و زایمان تأمین می‌شود. ساختار معادلی برای مردان وجود ندارد. در این مورد مردان می‌توانند ادعا کنند که مورد تبعیض قرار گرفته‌اند.
در طی کارهای اخیر، جهان با واقعیت‌هایی آشنا شده که کمی ما را با حقوق زنان آشناتر می‌کند. چندین دهه از انقلاب جنسی می‌گذرد ولی هنوز هم شاهد خبرهایی مثل رسوایی‌های آزار جنسی در هالیوود، پارلمان و حتی دانشگاه‌ها هستیم. علم و پزشکی در چنین منجلاب‌هایی فرونرفته‌اند ولی به هر حال باید مواظب خود و تعصباتشان باشند.
