بررسی بیش از ۳۰ سال پژوهش در زمینه‌ی اختلال دوقطبی توسط دانشگاه منچستر مشخص‌کرده‌است که افراد مبتلا به این اختلال ۲.۶۳ برابر بیش از دیگران در کودکی در معرض آسیب‌ها و سوء‌استفاده‌ها‌ی عاطفی، جسمی و جنسی بودند.
مشخصه‌ی اصلی این اختلال حالات شدید افسردگی و شیدایی است که می‌تواند کیفیت زندگی افراد را شدیداً تحت تاثیر قرار‌داده و احتمال خودکشی را بالا ببرد. اطلاع از ریسک‌فاکتور‌ها می‌تواند کمک شایانی به تشخیص و درمان این اختلال کند.
دکتر Filippe Varase از مؤلفان این مطالعه می‌گوید:
بیشتر تحقیقات در این زمینه بر بیوژنتیک تمرکز داشتند اما به دنبال تحقیقات اخیر بر روی بیماران اسکیزوفرنی احساس کردیم اثری مشابه را می‌توان در بیماران دوقطبی نیز یافت. ارتباط بین مشکلات در کودکی و ابتلا به این حالت بسیار زیاد است.
محققان مشکلات دوران کودکی را به این صورت مشخص‌کردند: تجربه بی‌توجهی، قلدری، مورد سوء‌استفاده قرار‌گرفتن و از دست دادن والدین قبل از ۱۹ سالگی. ارتباط زیادی بین آزار و اذیت عاطفی و ابتلا به اختلال وجود دارد به طوری که افراد دوقطبی ۴ برابر بیش از دیگران در کودکی مورد آزار واقع شده‌اند، حال آن‌که از دست دادن والدین تأثیر زیاذی در ایجاد بیماری ندارد.
سرپرست تحقیقات، دکتر Jasper Palmier-Claus، اظهار می‌دارد:
اطلاع از تجربیات دوران کودکی هر فرد می‌تواند تفاوت قابل توجهی در چگونگی پیشرفت درمان و نوع اقدامات به کارگرفته‌شده ایجاد‌کند.
نتایج این تحقیق می‌تواند پزشکان را در تشخیص، درمان متناسب با تجربیات دوران کودکی هر فرد و جلوگیری از پیشرفت اختلال یاری کند.
