محققی از Michigan State University در حال بررسی این موضوع است که چگونه انواع مشخصی از استرس بر سلول‌های ایمنی اثر گذاشته و نحوه پاسخ این سلول‌ها به آلرژن‌ها و درنهایت ایجاد علائم بالینی و بیماری را تحت تاثیر قرار می‌دهند.
نتایج این مطالعه که در Journal of Leukocyte Biology منتشر شد، نشان داد که چگونه گیرنده فاکتور آزاد کننده کورتیکوتروپین (CRF1)، که یک گیرنده استرس است، می‌تواند سیگنال‌هایی را به ماستوسیت‌ها ارسال کرده و نحوه دفاع از بدن توسط آن‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. ماست سل‌ها گلبول‌های سقید از نوع گرانولوسیت بوده و گرانول‌های فراوانی حاوی هیستامین و هپارین دارند. این سلول‌ها بیشتر به خاطر نقششان در آلرژی و آنافیلاکسی شناخته شده هستند اما در سایر فرایندهای مهم مربوط به سیستم ایمنی مانند ترمیم زخم‌ها، رگ‌زایی و … نیز نقش دارند.
مقاله مرتبط: نحوه ی کنار آمدن با استرس روزانه
طی این مطالعه، Moeser پاسخ هیستامینی موش‌ها به دو نوع شرایط استرسی را مقایسه کرد: استرس روانی و استرس ناشی از آلرژی. در هر دو وضعیت، سیستم ایمنی فعالیت بیش از حد دارد. یک گروه از موش‌ها در ماست سل‌هایشان گیرنده CRF1 داشته و نرمال بودند. گروه دیگر، فاقد این گیرنده‌ها بودند.
وقتی این موش‌ها در معرض استرس قرار گرفتند، موش‌های عادی که دارای گیرنده CRF1 بودند، افزایش سطح هیستامین و بیماری را نشان دادند. این در حالی بود که موش‌های بدون گیرنده CRF1، سطح هیستامین پایینی داشته و کمتر علائم بیماری را نشان دادند و در برابر هر دو نوع استرس مقاوم بودند. این نتایج نشان می‌دهند که CRF1 نقش مهمی در برخی از بیماری‌هایی که با این استرس‌ها شروع می‌شوند، دارد.
در موش‌های بدون گیرنده CRF1 که در معرض استرس آلرژیک قرار گرفتند، ۵۴ درصد کاهش ابتلا به بیماری مشاهده شد. در استرس روانی، مقدار این کاهش ۶۳ درصد بود.
نتایج حاصل از این مطالعه می‌توانند نحوه درمان اختلالاتی مانند آسم و بیماری‌های التهابی روده را تغییر دهند. همه ما می‌دانیم که استرس ارتباطات مغز بر جسم را تغییر داده و خطر ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها را افزایش میدهد. اما سوال این است که چگونه؟ این مطالعه یک گام رو به جلوی مهم در فهم نحوه تاثیر استرس بر بیماری است و با معرفی هدف قرار دادن ماست سل‌ها، روش درمانی جدیدی برای ارتقای کیفیت زندگی افرادی که از بیماری‌های مرتبط با استرس رنج می‌برند مشخص می‌کند.
