استفاده طولانی مدت، از دوز بالایی از کورتیکوستروئید‌های استنشاقی (ICSs) در بیماران مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) ریسک ابتلا به شکستگی های لگن و اندام های فوقانی را به طور نسبی افزایش می دهد. بر اساس پژوهشی که در نسخه فوریه ژورنال CHEST منتشر شده است.
Anne V. Gonzalez, M.D از مرکز سلامت دانشگاه McGill و همکارانش٬ از داده های مراکز مراقبت درمانی کبک برای شناسایی دسته ای از بیماران که مابین سال های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۵ مبتلا به (COPD) بودند و متعاقب آن تا سال ۲۰۰۷ میلادی به شکستگی لگن یا اندام فوقانی دچار شدند بهره بردند. هر مورد شکستگی بر اساس فیلترهایی مانند سن، جنس و زمان بروز شکستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
پژوهشگران دریافتند ۱۹۳۹۶ نفر از ۲۴۰۱۱۰ بیمار مورد مطالعه٬ ظرف مدت ۵.۳ سال به اولین شکستگی لگن یا اندام فوقانی دچار شدند (۱۵.۲ نفر به ازای هر ۱۰۰۰ نفر در سال). به ازای هرگونه مصرف (ICSs) افزایش میزان شکستگی مشاهده نشد. گرچه به ازای مصرف بیش از ۴ سال دوزی معادل بیش از ۱۰۰۰ میلی گرم فلوتیکازون این افزایش مشاهده شد. تفاوتی در نرخ افزایش بین زن و مرد دیده نشد.
مولف بیان می دارد:
استفاده طولانی مدت از کورتیکوستروئید‌های استنشاقی با افزایش متوسط ریسک ابتلا به شکستگی لگن و اندام فوقانی در بیماران مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه مرتبط است.
یکی از مولفان روابط مالی با شرکت های داروسازی از جمله Novartis که منابع مالی این تحقیق را تامین می‌کردند آشکار ساخت.
