محققان در دانشگاه Lund سوئد روشی ابداع کرده‌اند که آنها را قادر می‌سازد تا از بافت مغزی اهداشده توسط افراد مبتلا به صرع بمدت ۴۸ ساعت استفاده کنند. پیش از این، محققان تنها ۱۲ ساعت بمنظور بررسی درمانهای جدید قبل از آغاز از هم پاشیدن ساختار سلولها زمان داشتند. این مطالعه اکنون در نشریه‌ی Scientific Reports منتشر شده‌است.
در هر یک نفر از سه نفر مبتلا به صرع، داروهای موجود ناموفق عمل می‌کنند. برداشتن بافت مغز توسط جراحی در ناحیه‌ای که حملات صرعی آغاز می‌شوند، برخی از این بیماران را یاری می‌کند؛ ولی محققان بدنبال یافتن درمانهای جدید بدون نیاز به جراحی و خطرات مرتبط هستند.
می اندرسون، یکی از محققان شرکت کننده در این مطالعه می‌گوید: “قادر بودن بر مطالعه بافت مغزی اهداشده از بیمارانی که با کمک عمل جراحی درمان شده‌اند، فرصت خوبی برای ما در جستجوی داروهای جدید فراهم می‌آورد. ولی ما زمان زیادی در اختیار نداریم. از زمانیکه بافت اهدا شده را پس از عمل جراحی دریافت می‌کنیم، ما تنها ۱۲ ساعت زمان برای مطالعه و ثبت رخدادهای سلولی قبل از تغییر یافتن حیات سلول و ساختار آن در اختیار داریم.”
محققان اکنون روش متعارف‌تری برای نگهداری و استفاده از نمونه‌های بافتی یافته‌اند؛ این روش از لحاظ مطابقت دقیق نتایج حاصل با شرایط بافت در مغز بیماران مطمئن است. با استفاده از این روش جدید، نمونه‌ها می‌تواند به مدت ۴۸ ساعت مورد استفاده قرار گیرند.
افزایش زمان قابلیت مطالعه محققان را قادر می‌سازد تا به بررسی درمانهایی از جمله ژن تراپی بر روی بافت بپردازند؛ این همچنین به محققان این اجازه را می‌دهد تا داده‌های بیشتری از تعداد بیماران کمتر اخذ کنند.
اندرسون اذعان دارد: “این روش با نزدیک کردن ما به شرایط بیمار، فرصتی استثنائی در اختیار ما قرار می‌دهد تا درمانهای جدید را بررسی کنیم؛ بی آنکه آزمایشات را بصورت مستقیم بر روی بیماران انجام دهیم.”
علاوه بر موارد دیگر، محققان قادر هستند تا حملات صرعی را در نمونه بافتی القا کرده و تغییرات عملکرد نورونها را مطالعه کنند.
اندرسون همچنین افزود: “نمونه‌های بافتی ما را قادر می‌سازد تا پروتئینها و اثرات متقابلی که حین حملات صرعی برای مغز مهم هستند، شناسایی کنیم. برای مثال، آیا ممکن است اینگونه باشد که حملات صرعی در بیمارانی که به داروها پاسخ نمی‌دهند، به حدی شدید است که نمی‌توانند بصورت شیمیایی مختل شوند؟ یا آیا این مورد به نحوه انتقال داروها به مغز مرتبط است؟ ما بر این امیدیم که این روش جدید ما را در یافتن پاسخ چنین پرسش‌هایی یاری کند.”
این روش همچنین می‌تواند در مطالعات روی بافت مغز در زمینه‌های دیگر استفاده شود. گام بعدی برای اندرسون و همکارانش این است که درمانهای جدید صرع را بمنظور مشاهده توانایی آنها در مقابله با فعالیتهای شبه صرعی در بافت مغز انسان بررسی کنند.
مقاله مرتبط: بیماری صرع
