در ایالات متحده نزدیک ۵۰% زنانی که در انها سرطان سینه تشخبص دادهشدهاست، شیمیدرمانی برای ادامه پروسه درمانی انتخاب میکنند. بااین حال در مطالعهای مشخص شده که ۷۰% این بیماران میتوانند از شیمی درمانی و عوارض ناخواسته آن، دوری کنند.
زنانی که آزمایش هورمونی سرطان سینه آنها مثبت حاصل شدهاست و هنوز غدد لنفاویشان درگیر نشده است، معمولا ازمایش ۲۱ ژنی مانند Oncotype DX را انجام میدهند. با استفاده از یک مقیاس ۱۰۰ نمرهای، این ازمایش مقدار احتمال بازگشت سرطان را پیشبینی کرده و میتواند نشان دهد که آیا شیمیدرمانی بهترین راهحل میباشد یا خیر.
نمرات بالا( از قبیل ۲۶ و به بالا) نشاندهنده احتمال بالای عودت سرطان میباشد. شیمیدرمانی برای این دسته از افراد به عنوان راه درمانی انتخاب میشود. در مقابل نمرات کم (۱۰ و پایینتر از آن) نشاندهنده احتمال پایین برگشت آن بوده و شیمیدرمانی برای انها صرفه درمانی ندارد. با اینکه افراد با نمرات بالا و پایین تعیین تکلیف شدهاند، گزینه قطعی برای بیماران با نمره متوسط(۱۱ الی ۲۵) مطرح نشدهاست.
آیا شیمیدرمانی برای همه بیماران سرطان سینه ضروری است؟
تیمی در ایالات متحده، مطالعهای انجام داد با این هدف که آیا اندوکریندرمانی و یا شیمیدرمانی بهترین راهحل برای زنانی است که به تازگی سرطان در انها تشخیص داده شده و نمره ازمایش آنها متوسط است، یا خیر. مقاله آنها که به تازگی در ژورنال پزشکی New England به چاپ رسیده، ۹۷۱۹ نفر زن ۱۸ الی ۷۵ ساله را که مبتلا به سرطان بودند، به مدت ۹ سال مطالعه کردند. همه آنها ازمایش تشخیص سرطانشان مثبت بوده و تمام فاکتور های لازم برای انجام ازمایش ۲۱-gene، اعم از HER2 منفی را داشتند.
دو سوم زنانی که در مراحل اولیه سرطان سینه بودند، نمرات بازه متوسط را کسب کردند.
در کل ۶۷۱۱ نفر ( ۶۹%) از بیماران در آزمایش ۲۱-gene نمرات بازه متوسط را کسب کردند. در میان بقیه موارد، ۱۶۱۹(۱۷%) نفر نمره کم و ۱۳۸۹ نفر (۱۴%) نمره بالا را کسب کردند. دانشمندان گروه اول را از لحاظ اتخاذ روش درمان به دو دسته تقسیمبندی کردند: گروه اول فقط اندوکریندرمانی شدند ولی گروه شیمیدرمانی را هم در کنار آن داشتند.
اندوکرین درمانی به اندازه شیمیدرمانی تاثیرگزار بود.
۹ سال پس از درمان، میزان بازماندگان در هر دو روش اندوکریندرمانی(۹۳.۹%) و اندوکرین و شیمیدرمانی (۹۳.۸%) بسیار نزدیک به هم بودند.در بسیاری از موارد هم از سرطان رها شده بودند( به ترتیب ۸۳.۳% و ۸۳.۴% ) . علاوه بر آن هر دو روش اندوکریندرمانی و اندوکرین و شیمیدرمانی با هم به طور موثری مانع از بازگشت سرطان شدند.(به ترتیب ۹۴.۵% و ۹۵%)
احتمال بازگشت سرطان به سن بستگی دارد.
با وجود این شباهتها، تیم پی برد که میزان برگشتن سرطان در زنانی که بازه نمرهشان در متوسط قرار دارد، بیشتر به سن بستگی دارد. به خصوص، آنها یافتند که میزان ارجاع سرطان در حین شیمیدرمانی در زنان ۵۰ ساله و کمتر، پایین است.
شیمیدرمانی برای بیشتر زنان لازم نیست.
در پایان، تیم محققان یافت که استفاده از شیمیدرمانی برای سرطان پستان، به یک آزمایش ژنی بستگی دارد. قابل توجه اینکه، آنها مطمئن هستند که ۷۰% زنان، بسته به سن آنها، اگر نمره آزمایش ۲۱-gene انها از کم تا متوسط باشد، لازم نیست شیمیدرمانی و عوارض دردناک آن را تحمل کنند.