تزریق دارو‌ها خطر ابتلا به عفونت را بالا می‌برد. مصرف دهانی دارو نیز می‌تواند موجب مسمومیت شود و تاثیرش از روش‌های مستقیم کمتر است. جذب دارو از طریق پوست روش بهتری به نظر می‌رسد.
تعداد معدودی از داروهای موجود در بازار می‌توانند از طریق پوست وارد بدن شوند. چرا که یکی از وظایف پوست سد کردن مواد خارجی از ورود به بدن است. استفاده روز افزون از داروهای جذبی ایجاب می‌کند راهی پیدا شود که این خاصیت سد بودن پوست را کاهش دهد تا جذب راحت‌تر انجام شود.
تحقیقی که در دانشگاه شیزوکا ژاپن انجام شد که نفوذپذیری پوست را مورد بررسی قرار داد. این تیم برای بررسی پوست پلاسما استفاده کرد. پلاسما الکتریسیته را هدایت می‌کند و با موفقیت نفوذپذیری پوست را برای استفاده از داروهای جذبی افزایش می‌دهد.
این تیم با استفاده از جت پلاسما و روش تخلیه میکروپلاسما توانستند عملکرد لایه شاخی پوست خوک را بررسی کنند. پوست خوک شباهت زیادی به پوست انسان دارد. تغییرات صورت گرفته در پوست خوک در سطح میکروسکوپی مورد بررسی قرار گرفتند. تغییرات صورت گرفته در در لایه خارجی با کمک روش ATR-FTIR به طور اختصاصی مورد بررسی قرار گرفت. این روش اطلاعات دقیقی در مورد آب، چربی و پروتئین‌های این لایه که همگی در نفوذپذیری دخالت دارند را برای ما فراهم می‌کند.
این تیم دریافت که میکروپلاسما روش مناسبی برای استفاده از داروهای جذبی است. با مقایسه تاثیر پلاسما بر مواد رسانا و غیررسانا معلوم شد که قرارگیری پوست بر روی مواد رسانا باعث سوختگی توسط جت پلاسما می‌شد، اما میکروپلاسما کمترین آسیب فیزیکی را وارد می‌کرد.
