محققان دانشگاه ییل چندین واریانت ژنی کشف کرده‌اند که خطر تلاش‌های جدی برای خودکشی را نشان می‌دهد. آن‌ها همچنین برخی واریانت‌ها را یافته‌اند که مرتبط با اختلال افسردگی اساسی می‌باشد. جزئیات این یافته‌ها هفدهم ژانویه در ژورنال Translational Psychiatry منتشر شد.
آنالیز کامل ژنوم برای اولین بار یک همپوشانی ژنتیکی بین قصد خودکشی و افسردگی اساسی نشان می‌دهد. تحقیقات نشان داده است که به نظر می‌آید خودکشی تجمع فامیلی داشته باشد، ولی تلاش‌های کمی برای جستجوی ژن‌های انتقال‌دهنده‌ی این خطر صورت گرفته است. در سال ۲۰۱۵، بیش از ۸۰۰ هزار نفر در سراسر جهان با خودکشی به زندگی خود پایان دادند.
محقق اصلی Joel Gelernter، استاد روانشناسی، ژنتیک و علوم اعصاب Foundations Fund، و دانشجوی فوق‌دکترا Daniel Levey، در صدد یافتن واریانت‌های ژنتیکی بودند که بر خطر قصد خودکشی‌های جدی تأثیر می‌گذارد. آن‌ها یک مطالعه‌ی همخوانی سراسر ژنوم ترتیب دادند که بیش از ۲,۵۰۰ اروپایی آمریکایی و ۳,۸۰۰ آفریقایی آمریکایی را شامل می‌شد. آن‌ها کسانی را که فقط نظر به خودکشی داشتند کنار گذاشته و به جای آن، افراد را بر اساس شدت قصد خودکشی‌شان، مثل آن‌هایی که نیازمند مراقبت پزشکی بودند، رتبه‌بندی کردند.
آن‌ها واریانتی ژنی یافته‌اند که در تولید انرژی دخالت دارد و با شدت خودکشی در اروپایی آمریکایی‌ها مرتبط می‌باشد. سه واریانت در آفریقایی آمریکایی‌ها با افزایش خطر خودکشی ارتباط داشت؛ یکی از این واریانت‌ها بر ریتم شبانه‌روزی تأثیر می‌گذارد، دیگری در تجزیه‌ی پروتئین تیروزین دخیل است که پیش‌ساز انتقال‌دهنده‌ی عصبی دوپامین می‌باشد، و سومی عملکرد شناخته شده‌ای ندارد.
سپس محققان این نتایج را با آنالیز بزرگ مشابهی روی کسانی که از افسردگی اساسی داشتند، مقایسه نمودند. گلنرتر می‌گوید:
از مقایسه اطلاعات خودکشی با اطلاعات قبلی درمورد افسردگی، به این نتیجه رسیدیم که همپوشانی ژنتیکی معناداری بین خودکشی و افسردگی وجود دارد.
محققان برنامه دارند تا دیدگاه خود را درباره‌ی این پژوهش با بررسی اطلاعات ژنتیکی جمع‌آوری شده توسط برنامه Million Veterans امور کهنه‌سربازان گسترش دهند. مسئولان امور کهنه‌سربازان عزم خود را برای کاهش آمار خودکشی در بین کهنه‌سربازان جزم کرده‌اند.
