قلب، عروق ظریفی دارد که خون لازم برای تغذیه سلول‌های عضلانی آن را تامین می‌کنند. این عروق که تحت عنوان عروق کرونری شناخته می‌شوند در حالت سلامت جداری نرم دارند که برحسب نیاز گشاد و تنگ می‌شود.
در برخی موارد، کلسترول و کلسیم در جدار این عروق رسوب کرده و سبب سختی جدار و تنگی مجرای آنها می‌شوند. چاقی، مصرف دخانیات و دیابت این موضوع را تشدید می‌کند. محل‌های تنگ شده ممکن است زخم شده و سبب ایجاد لخته در این رگ‌ها شوند. وقتی تنگی مجرای رگ از ٦٠درصد تجاوز کند، رسیدن خون کافی به عضله قلب به خصوص در حالت فعالیت مختل می‌شود. علایم بالینی و سرنوشت این تنگی بسیار متفاوت است.
در برخی افراد هیچ‌گونه علامتی بروز نمی‌کند و در عده‌ای دیگر سبب مرگ ناگهانی می‌شود. بسیاری از بیماران دچار درد قفسه سینه (آنژین صدری) می‌شوند که شدت آن متفاوت است.
در عمل بای‌پس عروق کرونر با به کار بردن یک رگ از خود بدن، (که به آن اصطلاحا «گرافت» می‌گویند) و پیوند آن به بالا و پایین ناحیه تنگی، راه جدیدی برای عبور خون تعبیه می‌شود. سیاهرگ‌های ساق و ران و هم‌چنین ساعد و بازو، مناسب‌ترین گرافت برای بای‌پس عروق کرونر هستند و برداشتن آنها کاملا بدون ضرر است زیرا رگ‌های بی‌شمار دیگری هستند که وظیفه آنها را انجام می‌دهند.
در این ویدئو به بررسی این فرآیند می‌پردازیم.
