بیماران سرطانی که اخیرا آنتی بیوتیک دریافت کرده‌اند، در دوره ایمونوتراپی نتیجه ضعیف‌تری داشته و میزان کلی بقای آنها کاهش می‌یابد.
این نتایج از مطالعه‌ای بر روی ۲۰۰ بیمار سرطانی که نوعی از ایمونوتراپی به نام مهارکننده‌های نقاط وارسی را دریافت می‌کردند، انجام شد. این درمان، جزئی از مسیر استاندارد درمان بیماران سرطانی در NHS است.
محققان دریافتند بیمارانی که آنتی بیوتیکهای وسیع الطیف را یک ماه قبل از آغاز درمان دریافت کرده بودند، بطرز قابل توجهی پاسخ بدتری به ایمونوتراپی داشتند.
درمان آنتی بیوتیکی پیش از ایمونوتراپی در مقایسه با بیمارانی که آنتی بیوتیک را در طول روند ایمونوتراپی دریافت کرده یا کلا دریافت نکرده‌اند، با میزان بقای کمتری مرتبط بوده و سرطان این بیماران بیشتر پیشرفت می‌کرد.
محققان بر این باورند این ممکن است بخاطر اختلال تعادل در باکتری‌ها و میکروبهای روده باشد که توسط آنتی بیوتیک ایجاد می‌شود؛ این روند به نوبه خود بر سیستم ایمنی تاثیرگذار است.
مطالعه آینده نگری که توسط محققان کالج سلطنتی لندن انجام شده و در نشریه JAMA Oncology منتشر شده‌است، اهمیت زمان بندی درمان آنتی بیوتیکی و نیاز به انجام مطالعات بیشتر بمنظور فهم مکانیسم درگیر را برجسته می‌سازد.
دکتر دیوید پیناتو از دپارتمان جراحی و سرطان کالج سلطنتی و مولف مسئول مطالعه گفت: “ایمونوتراپی سرطان می‌تواند در نزدیک به ۲۰ درصد بیماران موفق ظاهر شود، ولی تعیین نحوه پاسخ بیمار به درمان بسیار دشوار است. این مطالعه، شواهد بیشتری بر تاثیر آنتی بیوتیکها، فراهم می‌آورد. ما در این مطالعه نشان دادیم مواجهه پیشین آنتی بیوتیک، پاسخ بیماران به ایمونوتراپی و بقا را کاهش می‌دهد.”
پاسخ ایمنی
در این مطالعه، تیم تحقیق ۱۹۶ بیمار را در بیمارستان چلسی، وست مینیستر، و کالج سلطنتی مراقبتهای بهداشتی که ایمونوتراپی را بعنوان جزئی از مسیر درمانی خود در NHS دنبال می‌کردند، مورد بررسی قرار داد.
بیماری اولیه این بیماران شامل سرطان ریوی غیر سلول کوچک، ملانوم، سرطان سر و گردن، کارسینومها و انواع دیگر سرطان بود. تمامی بیماران با مهارکننده‌های نقاط وارسی ایمنی تحت درمان قرار گرفته بودند. این درمان، توانایی سلولهای سرطانی را در
“پنهان” کردن خودشان از سلولهای ایمنی بدن، مختل می‌سازد.
محققان این مورد را که آیا بیماران آنتی بیوتیکهای وسیع الطیف را تا ۳۰ روز قبل از آغاز ایمونوتراپی یا در طول دوره درمان خود دریافت کرده‌اند، بررسی کردند. در طول دوره درمان، عفونتهای تنفسی شایع ترین دلیل برای تجویز آنتی بیوتیکها هستند.
بیشتر بخوانید: https://virtualdr.ir/2017/12/18/cancer-immunotherapy/
جمعا ۲۶ بیمار آنتی بیوتیک را پیش از آغاز درمان و ۶۸ بیمار در طول دوره درمان خود دریافت کرد، و میزان بقای میانه پس از درمان، ۱۴.۶ ماه بود.
با این حال، آنالیزها آشکار ساخت بیمارانی که آنتی بیوتیک را پیش از آغاز درمان دریافت کرده بودند، میزان بقای میانه‌ای به مدت تنها ۲ ماه داشتند؛ درحالیکه افرادی که آنتی بیوتیک را دریافت نکرده بودند، از میزان بقای میانه ۲۶ ماه برخوردار بودند. یک روند مشابه در میان تمامی انواع سرطان مشاهده شده‌است.
بنظر می‌رسد بیماران با دریافت پیشین آنتی بیوتیک، به ایمونوتراپی کمتر پاسخ می‌دهند و بیماری اولیه آنها تقریبا به میزان ۲ برابر پیشرفت می‌کند. این مطالعه همچنین نشان داد این اثر با نوع آنتی بیوتیک مصرفی، که در این بیماران شامل بیتالاکتام‌ها، کینولونها، ماکرولیدها، سولفانامیدها، تتراسایکلینها، آمینوگلیکوزیدها و نیتروزامیدها می‌شد، ارتباطی ندارد.
زمان بندی حیاتی
طبق ادعای محققان، مطالعه بیشتر بصورت اضطراری برای فهم مکانیسم دخیل در کاهش پاسخ و کاهش میزان بقا، مورد نیاز است.
ولی آنها بر این باورند آنتی بیوتیکهای وسیع الطیف پیش از ایمونوتراپی، تعادل میکروبیوم در روده را مختل می‌کند.
دکتر پیناتو گفت: “ما می‌دانیم تجویز آنتی بیوتیک به بیماران، میکروبیوم آنها را تحت تاثیر قرار داده و شواهد نشان دهنده این است که این تاثیر، باعث تغییر پیامد درمان می‌شود. دریافت آنتی بیوتیکها توسط بیمارانی که به این داروها بمنظور درمان عفونتهای باکتریایی نیاز دارند، مهم است. ولی این نتایج، بررسی‌های بیشتر را در روند تصمیم گیری برای برخی بیماران، به ضرورت می‌طلبد. این یافته‌ها، باعث بوجود آمدن این پرسش می‌گردد که آیا ما به آستانه بالاتری برای تجویز آنتی بیوتیک در بیماران سرطانی که ایمونوتراپی دریافت می‌کنند، نیاز داریم. “
تیم تحقیق، برخی محدودیتهای این نتایج از جمله تعداد اندک بیماران، و فقدان نظارت مستقیم بر تغییرات میکروبیوم را خاطر نشان می‌سازند. آنها همچنین اذعان دارند تاثیر شرایط دیگر سلامتی بیمار بر میزان بقا باید درنظر گرفته شود. با این حال، آنها در مورد این ارتباط، اطمینان داشته و نیاز به انجام مطالعات بیشتر را، مبرم می‌دانند. محققان اکنون بر روی انجام مطالعات بیشتر در مورد تاثیر آنتی بیوتیکهای قبل از درمان بر میکروبیوم بیمار توسط یک مطالعه بالینی مشاهده‌ای که توسط مرکز تحقیقات زیست پزشکی سلطتنی NIHR تامین بودجه می‌شود، متمرکز هستند. آنها بر این باورند مطالعات آینده می‌توانند بر برقراری دوباره‌ی تعادل در یا تقویت میکروبیوم بمنظور ارتقای پیامد درمان در بیماران، متمرکز باشند.”
