به دليل اينكه خانواده ها زيادي در مورد فرزندانشان نگران هستند تحقيقاتي صورت گرفت كه نشان بدهد كه هميشه يك دوست ناباب منجر به گمراهي فرزند نوجوان ما نمي شود و در حقيقت ممكن است سيب خراب در خانه‌ي خود ما باشد. اين مطالعه بر روي دوقلوهاي يكسان و غير يكسان در محدوده‌ي سني ۱۳ الي ۱۵ سال انجام شد.(Quebec Newborn Twin Study) كه اين تحقيقات بر روي دوقلوهاي متولد شده در مونترال در بين سال‌هاي ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۸ انجام شد. طي اين تحقيق فهميده شد كه خواهر و برادر‌ها مي توانند يك عامل كليدي در تشديد مشكلات رفتاري و مصرف مواد مخدر در بينشان باشند.
محقيق دانشگاه Florida Atlantic و دانشگاه‌هايي در Quebecي كانادا، بر روي ۱۵۱ جفت دوقلوي مذكر و ۱۶۳ جفت دوقلوي مونث تحقيق انجام دادند. از آنها در مورد مصرف مواد مخدر و الكل سوال كردند و همچنين در مورد رفتار هاي بزهكاري مانند دزدي كردن از مغازه‌ها، قلدري كردن و تقلب كردن در امتحانات. آنها دريافتند كه بعد از سال‌ها نوجواناني كه خواهر يا برادري با رفتار بزهكاري يا مصرف مواد مخدر داشته‌اند، بيشتر در معرض اين خطر هستند كه مشابه آنها بشوند.
اينجاي قضيه است كه كمي توضيح دادنش سخت است. شايد شما انتظار داشته باشيد كه مشكلات رفتاري در بين دوقلوها كاملا مسري باشد و نمودار آن به صورت خطي باشد. براي مثال اگر يكي از دوقلوها مواد مخدر مصرف بكند ديگري نيز اينگونه مي بايست باشد. ولي اين دقيقا اتفاقي نيست كه مي افتد. در عوض مشكلات رفتاري به نظر مي رسد كه به دو روش غير مستقيم زير پخش بشود. در روش اول، براي مثال بزهكاري بچه اول منجر به بزهكاري بچه دوم مي شود و در نتيجه منجر به مصرف مواد مخدر در بچه دوم مي شود. در روش دوم، مصرف مواد مخدر بچه اول منجر به مصرف مواد مخدر در بچه دوم مي شود و در نهايت موجب بزهكاري بچه دوم مي شود.
بدليل اينكه آنها عوامل ديگري مانند تاثير ژنتيك و دوستان و رفتار خانواده ها را كنترل كرده بودند؛ محققين با اعتماد به نفس در اين باره مي گويند: “دوقلوها به طور ويژه‌اي مي توانند مشكلات رفتاري خود را به خواهر يا برادر خود در طول دوره نوجواني انتقال بدهند.”
Brett Laursen سرپرست نويسندگان و پروفسور در FAU در اين باره مي گويد: “فرضيه اي كه ما در حال حاضر در حال بررسي آن هستيم اين است كه هر چه يكي از بچه‌ها بزهكارتر باشد مي تواند مشكلات متفاوت و بيشتري را براي ديگر بچه ايجاد بكند. به عبارتي مي توان گفت كه بزهكاري يكي از فرزندان بر روي بزهكاري فرزند ديگر موثر است.”
اين مطالعه بر روي تحقيقات قبلي اي كه نشان داد خواهر و برادران در تاثير گذاري بر روي يكديگر منحصر به فرد هستند و نوجواني كه خواهر يا برادر بزهكار دارد بيشتر احتمال استفاده نادرست مواد مخدر و الكل دارد، بنا شده است. با توضيح اينكه اين پخش شدن چگونه رخ مي دهد؛ محققين فهميدند كه انتقال بزهكاري خيلي بيشتر از مصرف مواد مخدر محتمل است.
اما همه اش خبر بد نيست و يك مقداري خبر خوب براي خانواده هاي نگران وجود دارد. به دليل اينكه مشكل مشابه ممكن است بين خواهر و برادران منتقل بشود، اين تحقيقات بيان داشته اند كه مي توان از شيوه اي براي مقابله با اين انتقال ناخواسته استفاده كرد. دخلات كردن بر روي مسئله اي خاص مانند نوشيدن الكل مي تواند بسيار موثرتر از اين باشد كه بخواهيم از همه رفتار هاي بد جلوگيري بكنيم و يا اينكه به كلي روابط خود را فرزند خود قطع كنيم.
لارسن در اين باره مي گويد: “نكته اي كه مي توان از اين يادداشت براي استفاده متذكر شد اين است كه تداخلات مي بايست بر روي يك مشكل رفتاري خاص متمركز باشد و نه بر روي خود رابطه با فرزند. جدا كردن خواهر و برادران براي جلوگيري از انتقال رفتار بد شيوه اي غير عملي و ناكافي است و توصيه اي كه در مورد دوستان ناباب انجام مي شود را نمي توان در مورد خواهر يا برادر مشكل دار اعمال كرد.(براي دوستان مشكل دار توصيه مي شود كه نگذاريم كه نوجوان ما با آنها رفت و آمد بكند.)
