مطالعات جدید نشان داده‌اند که فعالیت بالا و ورزش برای سلامت قلبی-عروقی میتواند اثر مثبت داشته‌است؛ اما اگر جابه‌جایی اجسام سنگین در محیط کار ادامه پیدا کند، میتواند اثرات منفیی در پی داشته‌باشد.
متخصصان به‌تازگی یافته‌های جدیدی از اثرات مثبت فعالیت جسمی را برای جلوگیری از بیماری‌های قلبی عروقی را منتشر کرده‌اند. اما مطالعه‌ای در مجله Hypertension نگاهی به اثر فعالیت‌های مختلفی که انسان انجام می‌دهد بر سلامت قلبی عروقی دارد. این مطالعه نشان می‌دهد که بعضی فعالیت‌های بدنی میتواند اثر منفی بر سلامت انسان داشته باشد.
چهار نوع متفاوت فعالیت بدنی:
جین فیلیپ امپانا (Jean Philippe Empana)، در دانشگاه پاریس به همراه همکارانش در استرالیا، این مطالعه را جلو برده‌اند. نویسندگان اطلاعات حاصل از مطالعه‌ی ده ساله‌ی آینده‌نگر پاریس را تحلیل کردند. این مطالعه، سلامت ۱۰,۰۰۰ فرد بین سنین ۵۰ تا ۷۵ را به مدت ده سال پیگیری می‌کند.
در بخشی از مطالعه، شرکت‌کنندگان پرسشنامه‌ای را پر می‌کردند که فعالیت بدن آن‌ها را به ۴ دسته تقسیم می‌کرد:
- فعالیت ورزشی شدید
- فشار حاصل از وظایف کاری مثل بلند کردن و جابه‌جایی اجسام
- فعالیت‌هایی که در اوقات فراغت انجام می‌شود و تاثیر کمتری بر بدن دارند؛ مثل پیاده‌روی با دوستان، باغبانی و امثالهم.
- فعالیت‌های کلی بدن، مثل راه رفتن و…
امپانا می‌گوید: «ایده‌ای که به ذهنمان رسید این بود که بفهمیم آیا همه‌ی انواع فعالیت بدنی مفید هستند یا بعضی از آن‌ها می توانند به بدن آسیب بزنند. ما به صورت خاص شروع به بررسی فعالیت‌های بدنی در محیط کار کردیم؛ به خصوص فعالیت‌های سخت، مثل جابه‌جایی اجسام سنگین که می‌توانست اثرات منفیی بر بدن داشته‌باشد.»
به منظور پیگیری سلامت قلبی عروقی شرکت‌کننده‌ها، محققان با تصویربرداری فراصوت به بررسی وضعیت رگ‌ها به خصوص شریان کاروتید در گردن آن‌ها کردند. به طور خاص آن‌ها حساسیت مکانیسم بارورفلکس را اندازه‌گیری کردند. گیرنده‌های مکانیکی بارورفلکس در رگ‌های خونی کاروتید و آئورت، واکنش سریع بدن به تغییرات فشار خون را کنترل می‌کنند.
سیستم بارورفلکسی که احساس خطر کرده، میتواند پیامد‌های جدیی مثل ایست قلبی را در پی داشته‌باشد. سیستم بارورفلکس دو جنبه دارد:
- بارورفلکس مکانیکی که سختی دیواره‌ی شریان‌ها منعکس می‌کند. با افزایش سن میتواند مشکلاتی در این بخش پدید آيد.
- بارورفلکس عصبی یا تکانه‌های عصبی که گیرنده‌های مکانیکی به دیواره شریان وارد می‌کنند. نارسایی‌های بارورفلکس عصبی گاها میتواند به مشکلات ریتم قلبی و ایست قلبی ختم شود.
روندهای قابل‌توجه
امپانا و همکارانش دو روند قابل‌توجه در نتایجشان مشاهده کردند.
اول اینکه فعالیت‌های ورزشی میتواند بارورفلکس عصبی را قدرتمند‌تر کند و همانطور که پیشتر گزارش شده‌بود، خطر مشکلات قلبی را کمتر کند.
اما در سمتی دیگر، آن‌ها دریافتند که فشار سنگینی که کار میتواند به افراد وارد کند، اثرات منفیی بر هردو بارورفلکس مکانیکی و نورونی سختی شریان خواهد داشت. و در نتیجه خطر ابتلا به مشکلات ریتم قلبی در این افراد بیشتر است.
نویسندگان دریافتند که هیچ ارتباط مشخصی بین بارورفلکس‌های مکانیکی و نورونی با فعالیت‌های تفننی و روزانه وجود ندارد.
امپانا می‌گوید: «یافته‌های ما میتواند درک ما را از ارتباط میان فعالیت‌های
بدنی و بیماری‌های قلبی عروقی بهبود بخشد. این یافته‌ها نمی‌گویند که فعالیت‌های
کاری مضر هستند، بلکه می‌گویند فعالیت سنگین مداوم میتواند به بدن آسیب بزند.»
در قدم بعدی محققان باید
ببیند که آیا نتایجشان بین گروه‌های دیگر مردم نیز قابل تعمیم است یا خیر. امپانا
در پایان نتیجه‌گیری می‌کند: «این مطالعه میتواند بر توجه به سلامت بدن در طی
فعالیت بدنی کاری تاثیر بگذارد. ما اکنون می‌خواهیم تجزیه و تحلیل خود را گسترش
داده و بیشتر به ارتباط بین سلامت بدنی و شرایط سالم محیط کاری برای مردم
بپردازیم.»
