انتشار این مقاله


استئوسارکوم چیست؟ آشنایی با انواع سرطان استخوان

استئوسارکوم (Osteosarcoma) نوعی سرطان استخوان است که از سلولهای تشکیل دهنده استخوان شروع می شود. استئوساركوم اغلب در استخوانهای بلند وجود دارد – بیشتر اوقات در پاها ،گاهی اوقات در بازوها- اما می تواند از هر استخوانی شروع شود. در موارد بسیار نادر، در بافت نرم خارج از استخوان رخ می دهد. استئوساركوم در نوجوانان […]

استئوسارکوم (Osteosarcoma) نوعی سرطان استخوان است که از سلولهای تشکیل دهنده استخوان شروع می شود. استئوساركوم اغلب در استخوانهای بلند وجود دارد – بیشتر اوقات در پاها ،گاهی اوقات در بازوها- اما می تواند از هر استخوانی شروع شود. در موارد بسیار نادر، در بافت نرم خارج از استخوان رخ می دهد.

استئوساركوم در نوجوانان و بزرگسالان جوان اتفاق می افتد، اما در كودكان كوچكتر و بزرگترها نیز می تواند رخ دهد.

درمان معمولاً شامل شیمی درمانی، جراحی و گاها پرتودرمانی است. پزشکان گزینه های درمانی را براساس محل شروع استئوسارکوم، اندازه سرطان، نوع و درجه استئوسارکوم و اینکه آیا سرطان فراتر از استخوان گسترش یافته است، انتخاب می کنند.

نوآوری های درمانی برای استئوسارکوم چشم انداز (prognosis) این سرطان را طی سالهای گذشته بسیار بهبود بخشیده است. پس از اتمام درمان، نظارت پیوسته و پایدار توصیه می شود که مراقب تأثیرات پسین احتمالی درمان های شدید باشید.

علائم استئوسارکوم

علائم و نشانه های استئوسارکوما ممکن است شامل موارد دیگر باشد:

  • تورم نزدیک استخوان
  • درد استخوان یا مفصل
  • آسیب دیدگی استخوان یا شکستگی استخوان بدون دلیل مشخص

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر کودک شما علائم و نشانه های مداومی دارد که شما را نگران می کند با پزشک کودک خود صحبت کنید. علائم استئوسارکوم بسیار شبیه به موارد شایع تر، مانند آسیب های ورزشی می باشد بنابراین پزشک ممکن است ابتدا علل آن را بررسی کند.

علل

مشخص نیست که چه عواملی باعث استئوسارکوم می شوند. پزشکان می دانند که این سرطان هنگامی شکل می گیرد که در یکی از سلول هایی که مسئول ساخت استخوان جدید هستند، اشتباهی رخ دهد.

استئوسارکوما از زمانی شروع می شود که سلول سالم استخوانی تغییراتی در DNA خود ایجاد کند. DNA سلول حاوی دستورالعمل هایی است که به سلول می گوید چه کاری باید انجام دهد. این تغییرات در شرایطی که به ساخت سلول های جدید نیاز نیست، باعث ساخت سلول های جدید می شوند. در نتیجه یک توده (تومور) از سلولهای استخوانی ضعیف شکل می گیرد که می تواند به بافت سالم بدن حمله کرده و آنها را از بین ببرد. سلول ها می توانند از بین بروند و در سراسر بدن گسترش یابند (متاستاز کنند).

عوامل خطر

این عوامل خطر، استئوسارکوم را افزایش می دهد:

  • درمان قبلی با پرتودرمانی
  • سایر اختلالات استخوانی، مانند بیماری پاژه (Paget’s disease) در استخوان و دیسپلازی فیبر(fibrous dysplasia)
  • برخی بیماری های ارثی یا ژنتیکی، از جمله رتینوبلاستوما ارثی (hereditary retinoblastoma) ، سندرم بلوم (Bloom syndrome) ، سندرم لی-فراومنی (Li-Fraumeni syndrome) ، سندرم روتموند-تامسون (Rothmund-Thomson syndrome) و سندرم ورنر (Werner syndrome)

عوارض

عوارض استئوسارکوما و درمان آن عبارتند از:

  • سرطانی که گسترش می یابد (متاستاز می کند): استئوسارکوم می تواند از همان جایی که شروع شده به مناطق دیگر گسترش یابد و درمان و بهبودی را دشوارتر کند. استئوساركومي كه اغلب منتشر مي شود به ريه ها و استخوان هاي ديگر منتقل مي شود.
  • سازگار شدن با قطع اندام: جراحی برداشتن تومور و قطع عضو میتواند در هر زمانی اتفاق بیوفتد.اما گاهی اوقات لازم است بخشی از اندام آسیب دیده برداشته شود تا همه سرطان از بین برود. یادگیری استفاده از اندام مصنوعی (پروتز) به زمان، تمرین و حوصله نیاز دارد. متخصصان می توانند به شما در سازگاری کمک کنند.
  • عوارض جانبی درمان طولانی مدت: شیمی درمانی تهاجمی مورد نیاز برای کنترل استئوسارکوما می تواند عوارض جانبی قابل توجهی را به دنبال داشته باشد، چه در کوتاه مدت و چه در طولانی مدت. تیم مراقبت های بهداشتی شما می توانند به شما در مدیریت عوارضی که در طول درمان اتفاق می افتد کمک کنند و لیستی از عوارض جانبی را که باید در طی سالهای پس از درمان مشاهده کنید، در اختیار شما قرار می دهند.

تشخیص استئوسارکوم

برای تشخیص استئوسارکوما ، پزشک برای درک بهتر علائم ممکن است با معاینه فیزیکی شروع کند.

آزمایشات تصویربرداری

آزمایشات تصویربرداری به پزشک کمک می کند تا علائم استخوان شما را بررسی کند ، به دنبال سرطان بگردد و علائم انتشار سرطان را جستجو کند.

آزمایشات تصویربرداری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

اشعه ایکس

توموگرافی رایانه ای یا سی تی اسکن (CT)

•تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI)

•توموگرافی انتشار پوزیترون (PET )

•اسکن استخوان

برداشتن نمونه ای از سلول ها برای آزمایش (نمونه برداری، Biopsy)

از روش بیوپسی برای جمع آوری نمونه ای از سلولهای مشکوک برای تست آزمایشگاهی استفاده می شود. آزمایشات می تواند سرطانی بودن سلول ها و نوع سرطان شما را نشان دهدند.

انواع روش های بیوپسی که برای تشخیص سارکوم یوئینگ استفاده می شود عبارتند از:

•نمونه برداری با سوزن (Needle biopsy) پزشک یک سوزن نازک را وارد پوست می کند و آن را به داخل تومور هدایت می کند. از سوزن برای خارج کردن تکه های کوچک بافت از تومور استفاده می شود.

•بیوپسی جراحی (Surgical biopsy) پزشک در پوست یک برش ایجاد می کند و کل تومور (excisional biopsy) یا بخشی از تومور (incisional biopsy) را از بین می برد.

تعیین نوع بیوپسی مورد نیاز و مشخصات نحوه انجام آن نیاز به برنامه ریزی دقیق توسط تیم پزشکی دارد. پزشکان باید بیوپسی را به روشی انجام دهند که با جراحی آینده برای برداشتن سرطان تداخل نداشته باشد. به همین دلیل ، قبل از نمونه برداری، از پزشک خود بخواهید به تیمی از متخصصان با تجربه در درمان سارکوم یوئینگ ارجاع دهد.

درمان استئوسارکوم

درمان استئوسارکوم معمولاً شامل جراحی و شیمی درمانی است. پرتودرمانی در برخی شرایط ممکن است یک گزینه باشد.

عمل جراحی

هدف از جراحی برداشتن تمام سلولهای سرطانی است. . اما برنامه ریزی عملیات، همچنین در نظر می گیرد که چگونه بر توانایی شما برای ادامه زندگی روزمره تأثیر می گذارد. میزان جراحی برای استئوسارکوما به عوامل مختلفی از جمله اندازه تومور و محل آن بستگی دارد.

عمل هایی که برای درمان استئوسارکوم استفاده می شود شامل موارد زیر است:

جراحی برای برداشتن فقط سرطان (limb-sparing surgery): اکثر عمل های استئوسارکوم را می توان به گونه ای انجام داد که تمام سرطان را از بین برده و اندام را محافظت کند تا عملکرد حفظ شود. اینکه این روش یک گزینه باشد، تا حدی به میزان سرطان و میزان عضله و بافتی که باید برداشته شود بستگی دارد.

اگر بخشی از استخوان برداشته شود، جراح استخوان را بازسازی می کند. روش بازسازی به شرایط خاص شما بستگی دارد، اما گزینه ها شامل پروتزهای فلزی یا پیوند استخوان هستند.

جراحی برای برداشتن اندام آسیب دیده (amputation): با پیشرفت در عمل جراحی اندام، نیاز به قطع عضو – برداشتن اندام یا بخشی از اندام – طی سال ها بسیار کاهش یافته است. اگر قطع عضو لازم باشد، پیشرفت در مفاصل پروتز می تواند نتایج و عملکرد را به طور قابل توجهی بهبود بخشد.

جراحی برای برداشتن قسمت تحتانی پا (rotationplasty): در این جراحی، گاهی اوقات برای کودکانی که هنوز در حال رشد هستند استفاده می شود، جراح سرطان و مناطق اطراف آن، از جمله مفصل زانو را از بین می برد. سپس پا و مچ پا چرخانده شده و مچ پا به عنوان زانو عمل می کند. از پروتز برای ساق پا و پا استفاده می شود. نتایج معمولاً شخص را قادر می سازد در فعالیتهای بدنی، ورزشی و زندگی روزمره عملکرد بسیار خوبی داشته باشد.

شیمی درمانی

در شیمی درمانی از داروهای قدرتمندی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. درمان شیمی درمانی معمولاً دو یا چند دارو را ترکیب می کند که می تواند به صورت تزریق داخل ورید (IV) به صورت قرص یا از طریق هر دو روش تجویز شود.

برای استئوسارکوم، شیمی درمانی اغلب قبل از جراحی (neoadjuvant therapy) توصیه می شود. پزشکان برای برنامه ریزی برای درمان های بیشتر، نحوه واکنش سلول های سرطانی به شیمی درمانی را کنترل می کنند.

اگر استئواسارکوم در پاسخ به شیمی درمانی کوچک شود، احتمالا جراحی اندام را ممکن کند.

اگر استئوسارکوم به درمان پاسخ ندهد، ممکن است نشان دهد که سرطان بسیار تهاجمی است. پزشکان ممکن است ترکیبی متفاوت از داروهای شیمی درمانی را پیشنهاد دهند یا یک عمل تهاجمی تر را برای اطمینان از برداشته شدن تمام سرطان پیشنهاد دهند.

شیمی درمانی همچنین می تواند پس از جراحی برای از بین بردن سلولهای سرطانی باقی مانده استفاده شود.

اگر بعد از جراحی استئوسارکوم برگردد یا به مناطق دیگر بدن گسترش یابد، ممکن است شیمی درمانی توصیه شود تا رشد بیماری کاهش یابد.

پرتو درمانی

در پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می شود. تابش ممکن است در موقعیت های خاص مانند موقعیت جراحی امکان پذیر نباشد یا جراحان نتوانند سرطان را در حین عمل از بین ببرند.

در طی پرتودرمانی ، پرتوهای انرژی از دستگاهی منتقل می شود که وقتی روی میز دستگاه می خوابید ، به دور شما حرکت می کند. این پرتوها به منظور کاهش خطر آسیب به سلول های سالم اطراف، با دقت به منطقه سارکوم یوئینگ هدایت می شوند.

آزمایشات بالینی

آزمایشات بالینی مطالعاتی برای بررسی روشهای جدید درمان سرطان است. از پزشک یا پزشک فرزند خود در مورد اینکه آیا  واجد شرایط پیوستن به یک دوره آزمایشی هستید یا فرزندتان واجد شرایط پیوستن به دوره ی آزمایشی است؛ سوال کنید.

مقابله و پشتیبانی

تشخیص استئوسارکوم می تواند ترسناک باشد. با گذشت زمان راه های مقابله با پریشانی و بلاتکلیفی سرطان را پیدا خواهید کرد. تا آن زمان، ممکن است به موارد زیر کمک کنید:

•جهت تصمیم گرفتن در مورد درمان، به اندازه ی کافی از استئوسارکوم آگاه شوید: از پزشک خود در مورد استئوسارکوم ، از جمله گزینه های درمانی، سوال کنید. با کسب اطلاعات بیشتر، ممکن است در درک و تصمیم گیری درباره گزینه های درمانی اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنید. اگر فرزند شما سرطان دارد، از تیم مراقبت های بهداشتی راهنمایی بخواهید تا این اطلاعات را به روشی تحت ملاحظه و متناسب با سن با کودکان در میان بگذارند.

•روابطتان با خانواده و دوستانتان را صمیمی نگه دارید: قوی نگه داشتن روابط نزدیک به شما کمک می کند تا با استئوسارکوم کنار بیایید. دوستان و اقوام می توانند پشتیبانی عملی مورد نیاز شما را فراهم کنند، از جمله کمک به مراقبت از خانه در صورتی که کودک در بیمارستان باشد. و وقتی احساس خستگی شدید می کنید می توانند به عنوان حمایت عاطفی عمل کنند.

•در مورد حمایت از سلامت روان سوال کنید: نگرانی و درک یک مشاور، مددکار اجتماعی پزشکی روانشناس یا سایر متخصصان بهداشت روان نیز ممکن است به شما کمک کند. اگر کودک شما به سرطان مبتلا است، از تیم مراقبت های بهداشتی خود در مورد ارائه ی حمایت عاطفی و اجتماعی و گزینه هایی برای پشتیبانی حرفه ای بهداشت روان مشاوره بگیرید.

آماده شدن برای ملاقات با پزشک

اگر علائم و نشانه هایی وجود دارد که شما را نگران می کند، احتمالاً با تعیین وقت ملاقات با پزشک مراقبت های اولیه خود شروع می کنید – یا اگر نگران کودک خود هستید، با متخصص اطفال تماس بگیرید. اگر پزشک شما به استئوسارکوم مشکوک است، به یک متخصص باتجربه مراجعه کنید.

استئوسارکوم معمولاً توسط تیمی از متخصصان باید درمان شود، که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • جراحان ارتوپدی متخصص در عمل بر روی سرطان هایی که بر استخوان ها تأثیر می گذارند (متخصصان ارتوپدی)
  • سایر جراحان ، بسته به سن بیمار (به عنوان مثال ، جراحان کودکان)
  • پزشکان متخصص در درمان سرطان با شیمی درمانی یا سایر داروهای سیستمیک (انکولوژیست های پزشکی یا برای کودکان، آنکولوژیست های کودکان)
  • پزشکانی که بافت را برای تشخیص نوع خاص سرطان تجزیه و تحلیل می کنند (آسیب شناسان)
  • متخصصان توانبخشی که می توانند در بهبودی بعد از جراحی کمک کنند

آنچه شما می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، لیستی از موارد زیر را تهیه کنید:

  • علائم و نشانه ها، از جمله علائمی که با دلیل قرار ملاقات ارتباطی ندارند.
  • هر دارویی که مصرف می شود، از جمله ویتامین ها ، گیاهان دارویی و داروهای بدون نسخه و دوز مصرفی آن ها
  • اطلاعات شخصی اصلی، از جمله استرسهای عمده یا تغییرات اخیر زندگی

همچنین؛

  • اسکن یا اشعه ایکس قبلی (هم تصاویر و هم گزارش ها) و سایر پرونده های پزشکی مربوط به این وضعیت را به همراه داشته باشید.
  • همراه داشتن یکی از اقوام یا دوستان خود را در نظر داشته باشید تا به شما کمک کند تمام اطلاعات ارائه شده در هنگام قرار را به خاطر بسپارید.
  • لیستی از سوالات را تهیه کنید تا از دکتر بخواهد بیشترین استفاده را از وقت شما ببرد.

بیمار باشید یا فرزندتان بیمار باشد، سوالات شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • این چه نوع سرطانی است؟
  • آیا سرطان گسترش یافته است؟
  • آیا آزمایشات بیشتری لازم است؟
  • گزینه های مداوا چه هست؟
  • چه شانس هایی وجود دارد که درمان این سرطان را درمان کند؟
  • عوارض جانبی و خطرات هر گزینه درمانی چیست؟
  • آیا درمان بر توانایی فرزندآوری تأثیر می گذارد؟ در این صورت، آیا ارزیابی ها و خدمات حفظ باروری را ارائه می دهید؟
  • آیا بروشور یا سایر مطالب چاپی وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

سوالات احتمالی پزشک از شما

پزشک شما احتمالاً چندین سوال خواهد پرسید. آماده پاسخ دادن به آنها باشید تا زمان بیشتری برای پوشش سایر نکاتی که می خواهید بپردازید، فراهم کنید. چه بیمار باشید و چه فرزندتان بیمار باشد، پزشک ممکن است از شما سوال کند:

  • علائم و نشانه هایی که نگران آنها هستید چیست؟
  • اولین بار چه زمانی این علائم را مشاهده کردید؟
  • آیا علائم مداوم بوده اند یا گاه به گاه؟
  • شدت علائم چقدر است؟
  • به نظر می رسد چه مواردی، علائم را بهبود می بخشد؟
  • چه چیزی، در صورت وجود، علائم را بدتر می کند؟
الهه موقرنیا


نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید