خواسته های جنسی زنان به طور طبیعی در طول سال ها نوسان پیدا میکند و بالا و پایین میرود و معمولا با شروع یا پایان یک رابطه یا با تغییرات عمده ی زندگی مانند بارداری و یائسگی یا بیماری همزمان است. برخی از داروها که برای اختلالات خلقی استفاده میشوند نیز میتوانند باعث ایجاد کاهش در میل جنسی شوند.
علائم
اگر میخواهید کمتر از شریک زندگی خود رابطه جنسی برقرار کنید ناراحت نباشید. زیرا افرادی هستند که در همین مرحله از زندگی مانند شما ایستاده اند و این موضوع غیر معمول نیست. اگرچه این اختلالات ممکن است باعث پریشانی شما شود. به همین ترتیب حتی اگر میل جنسی شما ضعیف تر از گذشته باشد ممکن است رابطه ی شما قوی تر از گذشته باشد.
نکته ی آخر: هیچ عدد جادئیی ای برای تعریف میزان میل جنسی وجود ندارد. زیرا میزان کم و زیاد بودن آن در زنان متفاوت است.
علائم کم بودن میزان علاقه ی جنسی در زنان عبارتند از:
- عدم علاقه به هیچ نوع فعالیت جنسی از جمله خودارضایی
- هرگز یا به ندرت خیالات یا افکار جنسی دارید
- مداوم نگران فعالیت جنسی خود و خیالات خود هستید
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر تمایل شما به رابطه ی جنسی کم است با پزشک خود صحبت کنید. این راه حل میتواند به سادگی تغییر داروی مصرفی و بهبود بیماری های مزمن پزشکی مانند فشار خون یا دیابت باشد.
علل
میل به رابطه ی جنسی مبتنی بر تعامل پیچیده بسیاری از موارد تاثیرگذار بر صمیمیت است. از جمله سلامت و آرامش و امنیت جسمی و عاطفی و تجربیات و باورها و سبک زندگی و روابط فعلی شما. اگر در هر یک از این زمینه ها مشکلی را تجربه میکنید میتواند روی میل شما به رابطه جنسی تاثیر بگذارد.
علل جسمی
طیف گسترده ای از بیماری ها و تغییرات جسمی و داروها میتواند باعث ایجاد کاهش میل جنسی شود. از جمله:
- مشکلات جنسی: اگر در حین رابطه ی جنسی درد دارید یا نمیتوانید به ارگاسم برسید میتواند باعث شود که میل شما به رابطه ی جنسی کم شود.
- بیماری های پزشکی: بسیاری از بیماری های غیرجنسی می توانند بر میل جنسی تاثیر بگذارند. از جمله آرتروز و سرطان و دیابت و فشار خون بالا و بیماری های عروق کرونر و بیماری های عصبی.
- داروها: برخی از داروهای تجویزی به ویژه داروهای ضد افسردگی به نام مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین شناخته شده اند که باعث کاهش میل جنسی می شوند.
- عادات زندگی: یک لیوان شراب ممکن است شما را رو به راه کند. اما الکل زیاد میتواند بر میل جنسی شما تاثیر بگذارد. همین امر در مورد داروهای خیابانی نیز وجود دارد. همچنین سیگار کشیدن جریان خون را کاهش می دهد که ممکن است تحریک کسل کننده ای ایجاد کند.
- عمل جراحی: هرگونه عمل جراحی مربوط به پستان ها یا دستگاه تناسلی شما میتواند بر تصویر بدن عملکرد جنسی و میل به رابطه جنسی تاثیر بگذارد.
- خستگی: خستگی ناشی از مراقبت از کودکان خردسال یا والدین مسن میتواند باعث میل جنسی پایین شود. خستگی ناشی از بیماری یا جراحی نیز میتواند در میل جنسی پایین نقش داشته باشد
تغییرات هورمونی
تغییر در سطح هورمون ها ممکن است میل شما به رابطه جنسی را تغییر دهد. این موضوع در طی موارد زیر رخ دهد:
- یائسگی: سطح استروژن در طی انتقال به دوره ی یائسگی کاهش میابد. این میتواند علاقه شما را به رابطه جنسی کاهش دهد و باعث خشکی بافت های واژن شود. و در نتیجه باعث رابطه جنسی دردناک یا ناراحت کننده شود. اگرچه بسیاری از زنان در دوران یائسگی و بعد از آن هنوز رابطه جنسی رضایت بخشی دارند. اما برخی از آنها در طی این تغییر هورمونی میل جنسی دست و پا شکسته و ضعیفی را تجربه میکنند.
- بارداری و شیردهی: تغییرات هورمونی در دوران بارداری درست بعد از بچه دار شدن و در دوران شیردهی میتواند تاثیراتی روی میل جنسی شما بگذارد. خستگی و تغییر در تصویر و ظاهر بدن شما و فشارهای بارداری یا مراقبت از نوزاد جدید نیز میتواند در تغییر میل جنسی شما نقش داشته باشد.
علل روانشناختی
حالت روحی شما میتواند روی میل جنسی شما تاثیر بگذارد. دلایل روانی بسیاری برای کم بودن لذت جنسی وجود دارد. از جمله:
- مشکلات بهداشت روان مانند اضطراب یا افسردگی.
- استرس مانند استرس مالی یا استرس کاری
- تصویر و ظاهر بدن خود و ناراضی بودن از بدن خود
- عزت نفس پایین
- سابقه سواستفاده جسمی یا جنسی
- تجارب جنسی منفی قبلی
مسائل مربوط به رابطه
برای بسیاری از زنان نزدیکی مقدمه ای اساسی برای صمیمیت جنسی است. بنابراین مشکلات در روابط شما میتواند عامل اصلی در میل جنسی پایین باشد. کاهش علاقه به رابطه جنسی اغلب نتیجه ی مسائلی است که مداوم با آن سر و کله میزنید. مانند:
- عدم ارتباط با شریک زندگی خود
- درگیری ها یا دعواهای حل نشده
- ارتباط ضعیف نیازها و ترجیحات جنسی
- مسائلی مربوط به اعتماد
تشخیص
طبق تعریف اگر مرتبا فاقد افکار یا میل جنسی باشید ممکن است تشخیص داده شود که مبتلا به اختلال میل جنسی بیش فعالی باشید و نبود این احساسات باعث پریشانی شخصی میشود. حتی اگر از احوالات خود مطلع باشید و چه نباشید پزشک میتواند به دنبال دلایلی باشد که چرا میل جنسی شما در آن حد که دوست دارید بالا نیست و راه هایی برای کمک به شما پیدا کند.
علاوه بر سوالاتی که از شما در مورد سابقه پزشکی و جنسیکه پرسیده میشود ممکن است پزشک موارد زیر را هم پیشنهاد دهد:
- معاینه ی لگن: در طول معاینه ی لگن پزشک میتواند علائم تغییرات جسمی را که منجر به کاهش میل جنسی میشود مانند نازک شدن بافت های دستگاه تناسلی یا خشکی واژن یا لکه های محرک درد را بررسی کند.
- آزمایش: پزشک شما ممکن است آزمایش خون را برای بررسی سطح هورمون ها و مشکلات تیروئید یا دیابت یا کلسترول بالا و اختلالات کبدی تجویز کند.
- ارجاع شما به یک متخصص: یک مشاوره ی تخصصی یا یک درمانگر مسائل جنسی ممکن است بتواند عوامل احساسی و رابطه ای را که میتوانند باعث ایجاد میل جنسی پایین شوند بهتر ارزیابی کند.
رفتار
اکثر زنان ازیک روش درمانی با اهداف مختلف این بیماری بهره میبرند. این توصیه ها ممکن است شامل آموزش جنسی یا مشاوره و گاهی دارو و هورمون درمانی باشد.
آموزش و مشاوره جنسی
گفتگو با یک درمانگر جنسی یا مشاور ماهر در رفع نگرانی های جنسی میتواند به میل جنسی پایین کمک کند. درمان اغلب شامل آموزش در مورد پاسخ و تکنیک های جنسی است. به احتمال زیاد درمانگر یا مشاور شما توصیه هایی برای خواندن مطالب یا تمرینات زوجین ارائه میدهد. مشاوره زوجین که به مسائل مربوط به روابط میپردازد نیز ممکن است به افزایش احساس صمیمیت و تمایل کمک کند.
دارو ها
پزشک شما میخواهد داروهایی را که قبلا مصرف میکردید را بررسی کند تا ببیند ایا هر یک از آنها عوارض جانبی جنسی ایجاد میکند یا خیر. به عنوان مثال داروهای ضد افسردگی مانند پاروکستین (paxil) و فلوکستین (Prozac & sarafem) ممکن است میل جنسی را کاهش دهند.
روی آوردن به بوپروپیون (Wellbutrin SR & Wellbutrin XL) -نوع دیگری از ضد افسردگی- معمولا میل جنسی را بهبود میبخشد و گاهی اوقات برای زنانی که علاقه جنسی یا اختلال برانگیخنگی دارند تجویز میشود.
همراه با مشاوره پزشک ممکن است دارویی برای افزایش میل جنسی شما تجویز کند. گزینه های مورد تایید سازمان غذا و دارو (FDA) برای زنان یائسه عبارتند از:
FILBANSERIN (ADDYI)
قرصی که یک بار در روز و هنگام خواب باید خورده شود. عوارض جانبی شامل فشار خون پایین و سرگیجه و حالت تهوع و خستگی است. نوشیدن الکل یا مصرف فلوکونازول (Diflucan) یک داروی رایج برای درمان عفونت های مخمر واژن میتواند این عوارض را بدتر کند.
BREMELANOTIDE
آمپولی که در زیر پوست و در شکم یا ران قبل از فعالیت جنسی وارد میکنید. برخی از زنان حالت تهوع را تجربه میکنند که بعد از تزریق اول بیشتر دیده میشود اما با تزریق دوم بهبود می یابد. سایر عوارض جانبی شامل استفراغ و گر گرفتگی و سردرد و واکنش پوستی در محل تزریق است.
توجه: این داروها برای استفاده ی زنان یائسه مورد تایید FDA نیستند.
هورمون درمانی
خشکی یا کوچک شدن واژن یکی از علائم برجسته سندرم دستگاه ادراری تناسلی یائسگی(GSM) ممکن است رابطه جنسی را ناخوشایند کرده و نوبه خود میل شما را کاهش دهد. برخی از داروهای هورمونی با هدف تسکین و راحتی بیشتر در هنگام رابطه جنسی ممکن است میل شما را بهبود ببخشد.
درمان های هورمونی احتمالی عبارتند از:
استروژنESTROGEN: استروژن به اشکال مختلفی از جمله قرص و اسپری و ژل در دسترس است. دوزهای کمتری از استروزن در کرم های واژن و شیاف یافت میشود. پزشک میتواند به شما کمک کند خطرات و مزایای هر فرم را درک کنید. اما استروژن عملکرد جنسی مربوط به اختلال میل جنسی بیش فعالی را بهبود نمیبخشد.
تستوسترونTESTOSTERONE: هورمون مردانه ای است که نقش مهمی در عملکرد جنسی زنان بازی میکند. حتی اگر تستوسترون در زنان به میزان کمتری مشاهده شود. تستوسترون از نظر FDA برای اختلال عملکرد جنسی در زنان تایید نشده است. اما گاهی اوقات برای کمک به رفع لیبیدو عقب مانده بدون برچسب تجویز میشود. استفاده از تستوسترون در زنان بحث برانگیز است. مصرف آن میتواند باعث آکنه موهای زائد بدن و تغییر روحیه یا ذشخصیت شود.
پراسترونPRASTERONE: این داروی وارد کننده از واژینال هورمون دهیدرواپیآندروسترون(DHEA) را مستقیما به واژن میرساند تا سهولت رابطه جنسی دردناک کمک کند. شما برای تسکین علائم خشکی واژن در حد متوسط تا شدید مرتبط با GSM شبانه از این دارو استفاده کنید.
اوسپمیفن(اوسفنا)OSPEMIFENE: این قرص که روزانه مصرف میشود. میتواند در تسکین علائم دردناک جنسی در زنان مبتلا به GSM متوسط تا شدید کمک کند. این دارو در زنانی که به سرطان پستان مبتلا هستند و یا خطر بالایی برای ابتلا به سرطان پستان دارند تایید نشده است.
