پنج نشانه که حاکی از جدی بودن وضعیت زخم است

اکثر زخم‌ها به صورت بریدگی و خراش‌های جزیی هستند که با مراقبت مناسب در منزل می‌توان آنها را درمان نمود.

اما برخی زخم‌ها وضعیت جدی‌تری دارند.

مراقبت از هر نوع زخم باز بسیار مهم است، اما برخی از زخم ها برای بهبود موثر و اطمینان از عدم عفونی شدن نیازمند مراقبت های پزشکی هستند.

اما چگونه می توان فهمید که زخم به اندازه ای جدی است که نیاز به مراقبت پزشکی دارد؟

۱. زخم به صورت یک پارگی یا سوراخ عمیق است؛

اگر زخم عمیق است و می توانید از مابین آن، چربی یا ساختارهای زیرین مانند تاندون یا عضله را ببینید، حتما باید به دنبال درمان و مراقبت های پزشکی باشید. احتمالاً چنین زخمی باید بسته شود. اگر زخم آلوده است، ممکن است نیازمند پاکسازی بوده و حتی امکان دارد آنتی بیوتیک نیز تجویز شود.

این زخم‌های جدی‌تر گاهی اوقات نیاز به دبریدمان زخم دارند، یعنی زمانی که بافت مرده و نکروزه یا سایر مواردی که ممکن است باعث ایجاد عفونت شوند، برداشته می‌شود.

وجود سوراخ عمیق نیز نگران کننده است زیرا اندام های زیرین ممکن است آسیب ببینند. علاوه بر این، زخم‌هایی که حالت سوراخ دارند و علت ایجاد آنها خراشیدگی در اثر ناخن‌های و اشیاء آلوده است، در معرض خطر عفونت کزاز قرار دارند – بنابراین در صورت تاخیر ممکن است نیازمند تزریق دوز بوستر واکسن کزاز باشید.

۲. عامل ایجاد زخم، حشره یا حیوان باشد؛

درصورت گزش حیوانات، پزشکان اغلب به صورت فوری و بلافاصله آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی را برای بیمار آغاز می‌کنند، زیرا احتمال عفونی شدن زخم بالا است.

به عنوان مثال، چندین بیماری می تواند از طریق نیش حیوانات منتقل شود، از جمله:

• هاری
• سلولیت
• عفونت های استاف و استرپتوکوک

درصورتی که زخم نیازمند بسته شدن باشد، ممکن است بستن به تعویق بیفتد و باز بماند تا زمانی که تیم مراقبت‌های پزشکی مطمئن شوند که خطر عفونت زخم وجود ندارد.

۳. زخم علائم عفونت را نشان می‌دهد؛

خواه زخم موردنظر زخم جراحی باشد یا زخمی که در ابتدا جزئی به نظر می رسید اما به جای بهتر شدن بدتر می شود، در هر صورت، هر زخمی که عفونی شده است بایستی توسط یک ارائه دهنده پزشکی ارزیابی شود.

علائم عفونت زخم عبارتند از:

• افزایش درد یا قرمزی
• تخلیه مایع یا خونریزی که متوقف نمی شود.
• تب و لرز

بسته به مرحله زخم و شدت عفونت، یا آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی تجویز می‌شود یا ممکن است آنتی‌بیوتیک سرمی یا همان IVتزریق گردد. همچنین ممکن است پزشک هر بافت غیرزنده‌ای را که احتمال دارد باعث ایجاد عفونت شود، پاکسازی کند.

۴. زخم بهبود نمی‌یابد؛

زخم مزمن به هر زخمی گفته می شود که بهبودی آن بیش از سه هفته طول بکشد. به گفته دکتر یاکویان، زخم‌ها بایستی ظرف چند روز علائم بهبود را نشان دهند.

اگر زخم شما پس از دو یا سه روز بهبود نیابد، این نگرانی ایجاد خواهد شد که آیا ممکن است این عارضه به یک زخم مزمن تبدیل شود یا خیر.

شناسایی زودهنگام زخم مزمن می تواند به بهبود سریعتر آن کمک کند.

این زخم‌ها معمولاً به چیزی فراتر از مکانیسم‌های بهبودی طبیعی بدن یا مراحل معمولی که برای درمان زخم در خانه استفاده می‌کنید، مانند پماد و بانداژ، نیاز دارند.

به عنوان مثال، انواع مختلفی از پانسمان های مخصوص زخم وجود دارد که پزشکان و متخصصان مراقبت از زخم می توانند برای کمک به تسریع بهبود زخم از آنها استفاده کنند.

شما باید محیطی را برای زخم فراهم کنید که نه خیلی مرطوب باشند و نه خیلی خشک شود. انواع مختلفی از پانسمان ها در دسترس هستند که می توانند به حفظ سطح مناسب رطوبت در ناحیه زخم کمک کنند و از این طریق سبب تسریع و ترویج بهبودی شوند.

۵. مستعد زخم هایی هستید که التیام نمی یابند؛

حتی یک زخم جزیی نیز می تواند برای فردی که دارای شرایط زیر است جدی باشد:

• دیابت
• سیستم ایمنی ضعیف (ضعف سیستم ایمنی)

این بیماری ها و مسائل پزشکی باعث می‌شوند فرد بیشتر مستعد ابتلا به عفونت زخم شود. از آنجایی که این زخم‌ها می‌توانند سریع‌تر پیشرفت کنند، افراد مبتلا به این شرایط بیشتر به آنتی‌بیوتیک و دبریدمان نیاز دارند – بنابراین معاینه و تشخیص زودهنگام و آغاز درمان نکته‌ای کلیدی است.

با توجه به این موضوع، این افراد ممکن است حتی نیازمند معاینه یک زخم به ظاهر جزیی باشند.

درصورتی که یکی از شرایط فوق را دارید، هنگام ایجاد هر نوع زخمی بلافاصله به دنبال معاینه و تشخیص پزشکی باشید. به خصوص اگر مبتلا به دیابت بوده و مبتلا به زخم پای دیابتی دارید. چرا که عفونی شدن زخم یک عارضه شایع ناشی از دیابت است که می تواند به سرعت وضعیت وخیمی پیدا کند.