نشانگان توره (Tourette’s syndrome) یک عارضه عصبی است که به وسیله ترکیبی از حرکات و صداهایِ ناخواسته که به آن‌ها تیک (Tic) می‌گویند، توصیف می‌شود. حرکات کلیشه‌ای پریدن یا رقصیدن، بیش‌فعالی و اختلالات یادگیری علایم شاخص این نشانگان محسوب می‌شوند. این اختلال پیش از ۱۶ سالگی و معمولاً در ۵ سالگی آغاز می‌گردد. عموماً تیک‌ها را خطری برای سلامتِ عمومیِ فرد به حساب نمی‌آورند. با این وجود، کودکان و بزرگ‌سالانی که دچار نشانگان توره هستند، ممکن است مشکلاتی مانند دوری از جامعه، خجالت و کمبود اعتمادبه‌نفس را تجربه کنند.
تیک‌ها را می‌توان به دو صورت دسته‌بندی کرد:
بر اساس نمود ظاهری:
- صوتی: مانند خرخر کردن، سرفه کردن یا کلمات را بلند گفتن
- جسمی (حرکتی): مانند تکان دادن سر یا بالا و پایین پریدن
براساس میزان پیچیدگی:
- ساده: انجام یک حرکت کوچک یا یک صدا درآوردن
- پیچیده: انجام یک سِری حرکات جسمی یا گفتن یک عبارت طولانی
این اختلال را اساساً یک اختلال عضوی در نظر می‌گیرند. بنابه نظر برخی محققان، این اختلال به صورت اتوزومی غالب به ارث می‌رسد. هم‌چنین قرائنی مبنی بر بی‌نظمی دوپامین مرکزی گزارش شده که برخی از منافع حاصله از داروهای ضد دوپامین مثل هالوپریدول و برخی دیگر از تشدید علایم یا زمینه سازی برای ابتلا بدان با داروهای محرک دوپامینرژیک به‌دست آمده‌اند.
