بیمارانی که نمی‌توانند صدای دوستانشان را در شلوغی بشنوند، اما در تست شنوایی موفق می‌شوند، ممکن است دچار کم شنوایی پنهان باشند.
پس از ۶ سال از توصیف اولیه کم شنوایی پنهان، دانشمندان قدم بزرگی برای شناخت این پدیده و علت آن برداشته‌اند. محققین دریافتند که اختلال در سلول‌های شوآن‌هایی که مسئول ساخت میلین هستند، و پیامرسانی آکسون‌های گوش را مختل می‌کند منجر به کم شنوایی می‌شود. که یعنی کم شنوایی می‌تواند ناشی از بیماری‌های تخریب میلین مانند سندروم Guillain-Barré که توسط ویروس زیکا به وجود می‌آید، باشد. محققین با استفاده از ابزارهای ژنتیکی میلین عصب شنوایی را تخریب کردند. با اینکه میلین پس از چند هفته ترمیم یافت، موش‌ها به صورت دائمی دچار کم شنوایی شدند.
زمانی که گوش‌ها در معرض صداهای بلند قرار بگیرند، سیناپس‌هایی که سلول‌های مویین را به نورون‌های گوش داخلی متصل می‌کنند از بین می‌روند. در اتاق ساکت شنوایی‌سنجی، تنها تعداد کمی از سیناپس‌ها برای دریافت صدا کافیست. اما در محیط‌های شلوغ، گوش باید دارای تعداد مشخصی سیناپس فعال باشد.
در معرض صدا بودن در جامعه افزایش یافته و کودکان از همان ابتدا در معرض صداهای ناهنجارند. واضح است که این افزایش با افزایش کم شنوایی پنهان مرتبط است. هر دو علت کم شنوایی، قرار گرفتن در معرض صدا و از دست دادن میلین، می‌تواند در یک فرد رخ دهد.
تا کنون هیچ درمانی برای کم شنوایی پنهان پیدا نشده. اما امید بر آن است که با شناخت بهتر این پدیده درمانی برای آن پیدا شود.
