تحقیقی جدید از دانشگاه تل آیو که در ژورنال ” تکامل کودک ” هم به چاپ رسیده است نشان می‌دهد که رفتارهای مخرب یکی از فرزندان خواهران یا برادرانش را تشویق به رفتارهای مشابه نمی‌کند.
برعکس آن چه به نظر می‌رسید دکتر Ella Daniel از مدرسه‌ی تحصیلات عالیه‌ی Jaime & Joan Constantiner در تحقیقاتش پی برده است که خواهران یا برادرانِ کودکان خراب‌کار، به ویژه خواهران یا برادران بزرگ‌تر، اختلالات رفتاری کمتری را در طول زمان از خود نشان می‌دهند.
این تحقیق که با همکاری دکتر Jennifer Jenkins و همکارانش از دانشگاه تورنتو صورت گرفته و بودجه‌ی مالی آن توسط انستیتوی تحقیقات مرتبط با سلامتِ کانادا تهیه شده است، نقش تربیت خواهران یا برادران روی رفتارهای مخرب در طی دوران کودکی را مورد امتحان قرار داده است و به این نتیجه رسیده است که رفتارهای مخرب بیشتر از آن که بین خواهران و برادران مشابه باشند مختلف و بی‌شباهت اند.
دکتر Daniel تصریح می‌کند:
پیشرفت رفتارهای مخرب در کودکی بسیار حائز اهمیت است چراکه رفتارهای مخرب خیلی زود و از کودکی خود را نشان می‌دهند و الگوهای رفتاری ممکن است پایدار شده و در مقابل تاثیرات آینده نیز مقاوم شوند.
ما پی بردیم که در دوران کودکی، خردسالان رفتارهای مخرب، خشن و سرکشانه را از یک دیگر یاد نمی‌گیرند.
در واقع برای آنان بیشتر محتمل است که یاد بگیرند که چه کاری را نباید انجام داد یا چه رفتاری را نباید از خود نشان داد. خواهران یا برادرانِ کودکان خراب‌کار رفتارهای مخرب کمتری را در طول زمان از خود نشان می‌دهند که نشانگر یک تاثیر مخالف روی رفتارهایشان است.
تمرکز روی کودکان بزرگ‌تر
تحقیقات موجودِ مرتبط با رفتارهای مخرب بر نوجوانان متمرکز شده بودند اما در این بررسیِ متاخر از داده‌هایی استفاده شد که نشانگر رفتارهای مخربی بودند که توسط والدین در فرزندان خردسالشان مشاهده شده بودند و در ادامه سرنوشت ۹۱۶ کودک دیگر که خواهر یا برادر فرزند مذکور بودند و در سنین قبل از مدرسه و یا مدرسه‌ای بودند در حدود ۴۰۰ خانواده‌ی ساکن تورنتو و حومه مورد بررسی قرار گرفت.
خانواده‌هایی که تحت بررسی قرار گرفته بودند در بین سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۸ صاحب فرزند شده بودند و حداقل یک فرزند دیگر را که کمتر از ۴ سال سن داشته باشد داشتند. محققان هر ۱۸ ماه به انجام مشاهدات و مصاحبه با تمام اعضای خانواده من جمله تمامی فرزندان پرداختند.
جمع آوری اطلاعات تا هنگامی که کوچک‌ترین فرزند خانواده به ۱۸، ۳۶ یا ۵۴ ماهگی برسد ادامه یافت. در این سه سن هر دو والد بروز رفتارهای مخرب را در فرزندانشان گزارش کردند.
با استفاده از مدل‌های پیشرفته‌ی آماری و در نظر گرفتن عواملی چون وراثت، نقش تربیت والدین، محیط اجتماعی و تاریخ خانوادگی، محققان قادر بودند تا نقش خواهران و برادرانِ فرزندان مذکور در بروز رفتارهای مخرب در طول زمان را شناسایی کنند.
دکتر Daniel در انتها می‌افزاید:
این تحقیق به ما نشان داد که نیازی نیست که نگرانی بیش از حدی را به خاطر ترس از تاثیرگذاشتن رفتارهای مخربِ کودکان برهم نشان دهیم بلکه بیشتر باید نگران این گونه دسته بندی کردنِ فرزندانمان باشیم؛ اینکه روی یکی از کودکانمان برچسب مخرب بودن و متفاوت بودن با سایر اعضای خانواده را بزنیم و سایر فرزندانمان را هم با نقش‌های از قبل تخصیص داده شده تربيت كنيم. ما باید اجازه دهیم که هر کدام از کودکانمان با شخصیت طبیعی خودش که البته در طول زمان تغییراتی هم می‌یابد رشد کند.
محققان هم‌اکنون مشغول بررسی نقش خواهران و برادران در ایجاد افسردگی و اضطراب در دوران کودکی اند.
