به جای مدیریت دیابت نوع۲ به عنوان مرضی مزمن، چه می‌شود اگر بتوان به طور کلی بر آن فائق آمد؟ این فکری بود که پشت مطالعه‌ای کوچک نهفته است. این مطالعه پیشنهاد می‌کند می‌توان با درمان فشرده‌ی دیابت با داروی خوراکی، انسولین، رژیم غذایی و ورزش از پس این بیماری برآمد؛ حداقل برای چند ماه در برخی از بیماران.
تقریباً ۴۰% بیمارانی که با این روش درمان شده‌اند بازگشت کلی یا قسمتی از بیماری برای سه ماه را تجربه کرده‌اند. دکتر Natalia McInnes، نویسنده‌ی ارشد تحقیق:
اکنون این توانایی در ما وجود دارد که دیابت را معکوس نماییم و این مسأله به طور جدی بیماران را برای داشتن بهترین عملکرد به منظور کاهش وزن تشویق نموده و به آن‌ها درباره‌ی نرمال شدن قندشان اطمینان می‌دهد.
با این حال، نسبتاً بیماران کمی بهبودی بیش از یکسال را تجربه نمودند. اگر مداخلات در سبک زندگی صورت نگیرد، بیماری عود خواهد کرد.
بدن بیماران مبتلا به دیابت نوع۲ از انسولین آن طور که باید و شاید استفاده نمی‌کند. انسولین هورمونی است که به سلول‌ها کمک می‌کند تا قند را برای تولید انرژی وارد سلول کنند. در ابتدا بدن با افزایش تولید انسولین پاسخ می‌دهد اما نهایتاً نمی‌تواند برای پاسخ به نیازها انسولین کافی بسازد. این مسآله به افزایش قند خون می‌انجامد. در طول زمان، سطوح کنترل‌نشده‌ی قند خون می‌تواند به اعصاب، چشم‌ها، کلیه و قلب آسیب برساند.
بزرگسالانی که به تازگی دیابت نوع۲ در آن‌ها تشخیص داده می‌شود، برای امتحان این آزمایش دعوت شدند. هر کدام از این بیماران قبول کردند که دو یا چهار ماه تحت این درمان قرار بگیرند یا با همان درمان مرسوم پیش روند (گروه کنترل). آزمایش شامل ۸۳ نفر شد که سنین آن‌ها ۳۰ تا ۸۰ بود. شرکت‌کنندگان تا ۳ سال بود که مبتلا بیماری بودند و درمان آن‌ها با رژیم غذایی یا یکی دو تا دارو صورت می‌گرفت. افرادی که انسولین دریافت می‌کردند از مطالعه کنار گذاشته شدند.
بیماران دو داروی خوراکی برای دیابت دریافت نمودند؛ متفورمین و آکاربور، به علاوه‌ی نوعی از تزریق طولانی اثر انسولین به نام iگلارژین انسولین (Lantus)، بر پایه‌ی اطلاعاتی که این داروها می‌توانند دیابت را کند کرده یا از آن جلوگیری نمایند.
ابتدا که آزمایش شروع شد، دو گروه که باید در آن‌ها مداخله می‌شد، استفاده از بقیه‌ی داروها را متوقف نموده و از روش جدید پیروی کردند. متخصصان وعده‌هایی غذایی به بیماران پیشنهاد دادند که ۵۰۰ تا ۷۵۰ کالری در روز از آن‌ها کم می‌کرد. هر هفته ۱۵۰ دقیقه ورزش متعادل نیز برای بیماران ترتیب داده شد.
تست هموگلوبین A1c که قند خون میانگین را اندازه می‌گیرد در طول دو سه ماه گذشته در ۴ نقطه هنگام مطالعه انجام گرفت. سطح زیر ۵.۷ درصد این تست نرمال در نظر گرفته می‌شود. آزمایش هموگلوبین ای وان سی(Hb A1C) نشانگر میزان گلوگز(قند) همراه با هموگلوبین موجود در خون و میانگین قند خون بیمار در ۲ تا ۳ ماه گذشته است.
برای این مطالعه A1c زیر ۶ درصد بازگشت کامل از دیابت در نظر گرفته می‌شود و زیر ۶.۵ قسمتی. در هر دو نیز نیازی به داروهای دیابت نمی‌باشد. سه ماه پس از مداخله، ۱۱ مورد از ۲۷ فرد در گروه مطالعه‌ی ۱۶ هفته‌ای بازگشت کامل یا قسمتی را تجربه کردند، در مقابل ۶ مورد از ۲۸ فرد در گروه هشت هفته‌ای و ۴ مورد از ۲۸ تای گروه کنترل.
هنوز معلوم نیست که این بهبود بخاطر مصرف داروهاست یا کاهش وزن با سبک زندگی درمانی. هزینه‌های این درمان برآورد نشده است ولی در طولانی مدت قطعاً می‌تواند برای سلامت و اقتصاد مفید باشد. مطالعات اضافی برای دسترسی یه موفقیت‌های بیشتر و طولانی‌تر نیاز است (اگر ممکن باشد). این مطالعه بار دیگر نقش سبک زندگی را در کنترل دیابت یادآور می‌شود.
این تحقیق ۱۵ مارس در ژورنال Clinical Endocrinology & Metabolism به صورت آنلاین منتشر شده است.
