ویتامین D تنها ویتامینی است که بدن انسان توانایی ساخت آن زیر نور آفتاب را دارد. در عین حال می‌توان ویتامین D را از ماهی نیز دریافت نمود. اغلب محصولات لبنی، غلات و آبمیوه‌ها با این ویتامین غنی می‌گردند. این بدان معناست که بسیاری از افراد بدون حتی فکر کردن به تأمین ویتامین D خود میزان مورد نیاز بدن خود را دریافت می‌نمایند. با این حال بررسی‌های فراوانی همه ساله به‌منظور تحلیل میزان دریافت ویتامین D توسط مردم آمریکا صورت می‌گیرد.
ویتامین D به بدن در جذب کلسیم و ساخت بافت استخوانی کمک فراوانی می‌نماید. برخی از دانشمندان عقیده دارند، پوست‌های روشن‌تر در واقع نوعی سازگاری به‌منظور تولید میزان بیشتری ویتامین D از نور خورشید می‌باشد. پوست‌های روشن‌تر با میزان ملانین کمتر، توانایی تولید ویتامین D بیشتری در شدت پایین‌تر نور خورشید خواهند داشت.
کمبود ویتامین D ممکن است مشکلات فراوانی برای سلامتی فرد ایجاد نماید. شاید شناخته‌شده‌ترین مشکل کمبود ویتامین D، بیماری نرمی استخوان باشد. این بیماری به وسیله استخوان‌های ضعیف و خم شناخته می‌شود. مصرف روغن جگر ماهی و دریافت نور بیشتر موجب درمان کمبود ویتامین D می‌گردد. Adolf Otto Reinhold Windaus به پاس تلاش خود برای جداسازی ویتامین D، در سال ۱۹۲۸ موفق به دریافت جایزه نوبل گشت.
استفاده بیش ازحد از این ویتامین مخصوصاً اگر همراه با مصرف زیاد کلسیم باشد منجر به مسمومیت می‌گردد. استفاده از قرص و آمپول ویتامین دی بطور مستمر باعث مشکلاتی مانند رسوب کلسیم در بافت‌های نرم مثل کلیه‌ها، ریه‌ها، قلب و گوش می‌شود که در کلیه‌ها باعث سنگ کلیه، در ریه‌ها و قلب منجر به عوارض ریوی و قلبی، و در گوش به اختلالات شنوایی و حتی کری می‌انجامد.
همچنین عوارض مانند سردرد، تهوع، استفراغ، ضعف، تشنگی زیاد، افزایش حجم ادرار، یبوست، تأخیر در رشد در طفل‌های شیرخوار، مشکلات گوارشی و شکنندگی استخوان نیز از دیگر عوارض مصرف بیش از اندازه ویتامین دی می‌باشد.
