برای سال‌ها، مطالعات نشان‌دهنده ارتباط بین آنفولانزا و حملات قلبی بودند. تا این که در یک مطالعه که در سال ۲۰۰۳ در مجله “The New England Journal Of Medicine” منتشر شد که نشان می‌داد افزادی که به مشکلات قلبی مبتلا بودند اگر واکسن آنفولانزا دریافت می‌کردند ۲۰ درصد احتمال این را داشتند که کارشان به بیمارستان بکشد و ۵۰ درصد کمتر احتمال این را داشتند که بر اثر این عارضه در سال آتی بمیرند. این یافته‌ها بسیار جذاب بود ولی خیلی منطقی به نظر نمی‌رسید؛ هر گونه عفونت ویروسی، که آنفولانزا هم عفونت ویروسی است، منجر به سخت‌تر کار کردن قلب می‌شود و افرادی که بیماری‌ها یا حملات قلبی داشته‌اند، قلبشان ضعیف شده است.
ولی این تنها چیزی نیست که در مطالعات نشان داده شده است. محققین نشان داده‌اند که شانس زنده ماندن تنها با جلوگیری از مبتلا شدن به آنفولانزا افزایش پیدا نمی‌کند بلکه این عقیده وجود دارد که تزریق واکسن (تزریق نه مدل اسپری بینی‌ای که تاثیرش هنوز ثابت نشده است) می‌تواند تاثیرات مثبتی برای حفاظت بیماران قلبی داشته باشد از این که در ادامه زندگی‌شان مشکلشان بدتر شود و یا بر اثر این بیماری بمیرند. البته این نکته را هم باید بیان کنیم که هستند کسانی که واکسن را تزریق کرده‌اند و در نهایت بر اثر بیماری قلبی‌شان جان خود را از دست داده‌اند.
این مطالعات خیلی قطعی نیستند و همچنین باید این نکته را بیان کرد این مطالعات، مشاهده‌ای هستند نه مطالعات آزمایشگاهی؛ این بدین معنی است که محققین کنترل کمی بر روی شرایط داشته‌اند. با این حال از سال ۲۰۰۳ به این طرف ۴ مطالعه دیگر انجام شده است که نزدیک‌ترین آن در هلند در سال ۲۰۰۶ انجام شده که نشان می‌دهد بیماران قلبی‌ای که واکسن سرماخوردگی دریافت کرده‌اند نسبت به دیگر افراد کمتر بستری شدند و میزان مرگ‌و‌میر در این افراد نیز کمتر است. اطلاعات این مطالعه کاهش چیزی حدود ۲۵ الی ۵۰ درصد از میزان بستری شدن و مرگ‌و‌میر را نشان می‌دهد. یک مطالعه دیگر به مطلب اشاره می‌کند که میزان مرگ‌و‌میر بر اثر بیماری‌های قلبی در فصول سرماخوردگی افزایش می‌یابد و در دیگر اوقات میزان کمتری دارد.
مشخص‌ترین دلیل که می‌توان برای قدرت واکسن آنفولانزا بیان کرد این است که سرماخوردگی برای بیماران قلبی خطرناک‌تر است. این واکسن از عفونت‌های مجاری تنفسی جلوگیری می‌کند که در این صورت کمبود اکسیژن و بدتر شدن شرایط این افراد کمتر دیده می‌شود؛ به صورت کلی اکسیژن رسانی به قلب و دیگر اعضا مختل نخواهد شد. علاوه بر این زمانی که سیستم ایمنی فردی در مقابل یک عفونت تحریک شود، کاری که انجام می‌دهد ترشح مواد شیمیایی است که منجر به التهاب می‌شود. این التهاب بر روی مکانیسم لخته شدن خون و کارایی عروق خونی تاثیر می‌گذارد که در نهایت منجر به بدتر شدن حال بیماران قلبی می‌شود و آن‌ها را به بیمارستان می‌کشاند. ارتباط بین آنفولانزا و مشکلات قلبی کاملا ثابت شده است.
اما چیزی که کمتر فهمیده شده این است که چرا واکسن آنفولانزا نقش حفاظتی برای بیماران قلبی دارد و این کار فراتر از زاویه “جلوگیری از سرماخوردگی” می‌کند. محققین چندین فرضیه در این باره دارند که چرا واکسن نقش حفاظتی دارد. آن‌ها بیشتر در این فرضیه‌هایشان به سیستم ایمنی پرداخته‌اند. یکی از این احتمالات این است که هر فعال شدن سیستم ایمنی می‌تواند به بیماران قلبی کمک کند که از اثرات حملات قلبی خلاصی پیدا کنند. در این صورت با بهبود یافتن کامل دیگر حمله قلبی دیگری رخ نخواهد داد و کار این افراد به بیمارستان نخواهد کشید. اما بحث مهمتری که توجه‌ها را جلب کرده است در مورد التهاب است، که ارتباط نزدیکی با حملات قلبی دارد. (همان‌طور که بالاتر اشاره شد) واکسن می‌تواند سیستم ایمنی را فعال کند که سیستم ایمنی بتواند راحت‌تر در مقابل انواع عفونت ایستادگی کند. و این امر به این دلیل مهم است که بیشتر بیماران قلبی که به بیمارستان مراجعه می‌کنند به دلیل عفونت‌ها است. با قوی کردن سیستم ایمنی می‌توان توانایی مبارزه با عفونت را بیشتر کرد. همچنین تزریق واکسن پاسخ‌های التهابی سیستم ایمنی را کاهش می‌دهد.
خلاصه داستان این است که اگر شما سابقه بیماری قلبی دارید، بهتر است هر سال با اجازه پزشکتان واکسن آنفولانزا تزریق کنید. چنانچه دولت‌مردان آمریکایی هدف‌گذاری کرده‌اند که ۹۰ درصد بیماران قلبی بالای سن ۶۵ سال را هر سال واکسینه کنند. امروزه این عدد، چیزی در حدود ۷۰ درصد است و این درصد در بین جوانان کمتر هم هست. چنانچه تخمین زده می‌شود که صدها یا حتی هزاران مرگ ناشی بیماری‌های قلبی می‌تواند تنها با واکسینه شدن در مقابل آنفولانزا جلوگیری شود.
