ازدواج برحی مزایای واضح (مانند هدایای ازدواج!) و برخی غیرقابل‌پیش‌بینی دارد؛ مانند مقاومت در برابر سرطان.
یک سری مقاله در این باره در ژورنال جامعه سرطان آمریکایی چاپ شده است که به بررسی تاثیر چند فاکتور بر روی میزان بقای بیماران سرطانی می‌پردازد. یکی از این مقالات به تاثیر ازدواج و فاکتورهای اقتصادی بر روی سرطان پرداخته است و دیگر مقالات به بررسر ارتباط بین بقای بیماران سرطانی و گونه/نژاد و ازدواج پرداخته است.
سرپرست نویسندگان مطالعه اقتصادی، Scarlett L. Gomez می‌گوید:
ما به مطالعه بر روی تاثیر ازدواج بر روی سرطان علاقه‌مند شدیم از آن‌جایی که مشخص شد که شانس بقای افراد متاهل بیشتر از افراد مجرد است. با این حال مطالعه قبلی در این زمینه وجود ندارد و ما این مطالعه را انجام دادیم که بفهمیم این مسئله ناشی از حمایت اجتماعی بهتر است یا منابع مالی غنی‌تر و یا ترکیبی از این دو.
برای فهمیدن این موضوع از داده‌های مرکز سرطان کالیفرنیا استفاده کردیم. اطلاعات تقریبا مربوط به ۴۰۰۰۰۰ مرد و ۴۰۰۰۰۰ زن بوده است که یکی از انواع شایع و کشنده مرتبط با هر جنس را داشته‌اند. (برای مردان، سرطان‌هایی مانند پروستات، کبد و ریه، و برای زنان، سرطان‌هایی مانند رحم، تخمدان، مغز و سینه)
این مطالعه بار دیگر تایید کرد که افراد متاهل نتایج بهتری در مورد درمان سرطان دریافت می‌کنند در مقابل کسانی که ازدواج نکرده‌اند، طلاق گرفته‌اند، جدا شده‌اند و یا بیوه شده‌اند. اما همچنان سوال اولیه ما باقی مانده است، آیا این توانایی مالی بیشتر این افراد است که سبب این موضوع شده است یا چیز دیگری است؟
محققین از این مسئله که این اتفاق مربوط به منابع مالی نبوده است تا حدی شوکه شدند، Gomez در این باره می‌گوید:
در حالی که بیماران سرطانی متاهل منابع مالی بیشتری در اختیار داشتند مانند بیمه‌های درمانی بهتر و به طور کلی بهتر بودن سطح اجتماعی-اقتصادی آن‌ها. اما این فاکتورها در واقع تاثیر کمی بر روی نتیجه بدست آمده داشته است. به همین دلیل به نظر می‌رسد که دلیل اصلی بهبودی بیشتر افراد متاهل چیزی غیر از موارد مالی باشد و به نظر می‌رسد که مربوط به حمایت اجتماعی بیشتر یا انزوا اجتماعی کمتر، عامل اصلی بوده باشد.
حمایت اجتماعی از طرق زیادی می‌تواند بدست بیایید مانند حمایت و تشویق همسر یا فرزندان که به بهبودی رفتار‌های فرد منجر می‌شود، رفتار‌هایی مرتبط با سلامت فرد و درمان او مانند تغذیه بهتر و ورزش کردن. همچنین این حمایت به کاهش استرس فرد منجر می‌شود که نهایتا از رشد توده سرطانی جلوگیری می‌کند.
مطالعه دوم از طریق دیدگاهی متفاوت به همین اطلاعات نگاه کرده است. آن‌ها متوجه شدند که نسبت بقا به طور کلی در افراد متاهل بیشتر است ولی در میان نژادها و گونه‌ها این تفاوت، متفاوت است. این اختلاف در بین مردان غیراسپانیایی سفیدپوست بیشتر از همه است.(۲۴ درصد) برای اسپانیایی‌ها و زنان مستقر در جزیره‌های آسیا و اقیانوس آرام، ازدواح تنها ۶ درصد تفاوت ایجاد می‌کند. دلیل این اختلاف چیست؟ محققین نتوانسته‌اند به یک توجیه قاطع برسند ولی فکر می‌کنند که نداشتن حمایت کافی از اطرافیان و مشکلات زیاد سیستم‌های درمانی و سلامت می‌تواند مسبب این اختلاف بین گونه‌ها و نژادها باشد.
María Elena Martínez، سرپرست نویسندگان مطالعه قومی و پروفسور دانشگاه کالیفرنیا افزود که ما به دلیل کامل نبودن اطلاعات، نمی‌توانیم دلیل مشخصی برای این اختلاف تعیین کنیم.
این یافته‌ها مربوط به نسلی است که ازدواج شایع بوده است ولی امروزه ازدواج به تعویق می‌افتد. در سال ۱۹۶۰، از هر ۱۰ فرد بالا ۲۵ سال تنها یک نفر هرگز ازدواح نکرده بود ولی در سال ۲۰۱۲ این رقم افزایش شدیدی یافته است و به یک نفر از ۵ نفر رسیده است. از دیدگان میزان مرگ‌و‌میر ناشی از سرطان، این ارقام نگران‌کننده است ولی امید ما برای زنان و مردان مجرد در همین‌جا ناامید نمی‌شود چرا که این افراد می‌توانند متکی بر روی دوستان و اقوام خود باشند.
پیامی که می‌توان برای همه‌ی افراد داشت این است که داشتن حمایت قوی می‌توانند تاثیر زیادی بر روی شانس بقای افراد مبتلا به سرطان داشته باشد. البته بیماران تنها می‌توانند از مزایای سیستم حمایتی بهره‌مند شوند و لزومی به داشتن بچه یا همسر نیست و این مسئله مهمی برای بیماران مذکر است.
جالب است بدانیم
بحث‌ها و مباحثه‌هایی زیادی در سال‌های اخیر انجام شده است بر روی این مسئله که کدام دست از افراد بیشتر عمر می‌کنند؛ افراد مجرد یا متاهل. مطالعه‌ای استرالیایی نشان داد که زنان مجرد در پیری از سلامت بیشتری برخوردار هستند ولی تحقیقات زیاد دیگری نشان داده‌اند که ازدواج با مزایای بسیاری برای سلامتی همره است؛ مخصوصاً مواردی مرتبط با سلامت روان و قلب، و به‌طور کلی افراد متاهل بیشتر عمر می‌کنند.
