مطالعات جدید نشان می‌دهد کاهش کالری خطر ابتلا به بیماری‌های وابسته به سن را کم می‌کند و باعث افزایش طول عمر می‌شود. در این مطالعه، افرادی که کالری روزانه خود ۱۵ درصد کاهش دادند طی دو سال وضعیت سلامت بهتری داشتند. آن‌ها متابولیسم آهسته‌تری داشتند که نشان می‌داد مصرف انرژی در بدن‌شان به گونه‌ی موثری است و استرس اکسیداتیو کم‌تر است. استرس اکسیداتیو موجب آسیب سلول‌ها می‌شود.
متابولیسم آهسته و کاهش استرس اکسیداتیو با کاهش خطر بیماری‌های وابسته به سن نظیر دیابت و سرطان ارتباط دارد. یافته‌های این مطالعه در مجله‌ی Cell Metabolism منتشر شد. محققان علت کاهش این نوع بیماری‌ها را کاهش استرس اکسیداتیو در اثر متابولیسم آهسته می‌دانند که باعث آسیب کم‌تر سلول‌ها می‌شود.
سرپرست نویسندگان، Leanne Redman، پروفسور مرکز تحقیقات بیومدیکال دانشگاه ایالتی Louisiana می‌گوید:
محدود کردن کالری، متابولیسم پایه را کند کرده و فرآورده‌های متابولیسم فرآیند‌های پیری را تسریع می‌کند و محدودیت کالری در طول چند سال موجب کاهش خطر بیماری‌های مزمن و طولانی شدن زندگی می‌شود.
با این حال مطالعه تنها دو سال طول کشید، بنابر‌این محققان نمی‌توانند با قاطعیت بگویند محدودیت کالری باعث کاهش خطر بیماری‌های مرتبط با سن یا افزایش عمر می‌شود برای اثبات این رابطه مطالعات بیشتر و طولانی‌تری نیاز است.
کم‌تر خوردن و افزایش طول عمر
محققان طی دهه‌ها متوجه شده‌اند که محدودیت کالری موجب افزایش طول عمر در تعدادی از گونه‌های حیوانی می‌شود. اما این‌که آیا کم خوردن به طول عمر بیشتر انسان‌ها منجر می‌شود هنوز کاملا مشخص نیست. در مطالعه‌ی جدید محققان اثرات محدودیت کالری را در ۵۳ زن و مرد سالم و غیر‌چاق در بازه‌ی سنی ۲۱-۵۰ بررسی کردند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه محدودیت کالری و گروه کنترل که می‌توانستند هر غذایی دوست دارند مصرف کنند قرار گرفتند. پس از گذشت دو سال، کسانی که در گروه محدودیت کالری بودند تقریبا ۲۰ پوند کم کردند. (۹ کیلوگرم) در حالی که کسانی که در گروه کنترل بودند وزن خود را حفظ کردند. محققان برای بررسی تغییرات متابولیسم شرکت کنندگان، از یک “اتاق متابولیکی” استفاده کرده‌اند که یک اتاق مهر و موم شده است که به محققان اجازه می‌دهد کالری هایی که در بدن افراد می‌سوزد اندازه گیری کنند. آن‌ها دریافتند کسانی که در گروه محدودیت کالری قرار دارند روزانه ۸۰ تا ۱۲۰ کالری کم‌تر از مقدار نرمال کالری مصرفی در سن خود می‌سوزانند. علت این امر بیشتر متابولیسم آهسته در زمان خواب بود. نشان‌گر‌های استرس اکسیداتیو نیز در این گروه کم‌تر دیده شد. اثرات مخربی از رژیم غذایی با کالری محدود -کم خونی، از دست دادن بافت استخوانی، اختلالات قاعدگی در بین زنان- در افراد مشاهده نشد. هم‌‌چنین خلق‌و‌خو و کیفیت زندگی در این گروه بهبود یافت.
دکتر Luigi Fontana، استاد دانشگاه Washington در سنت لوئیس، این طرح را مطالعه‌ی بسیار خوبی ارزیابی کرد. او اظهار کرد:
یافته‌های نشان می‌دهد محدودیت کالری موجب کاهش میزان متابولیسم در انسان می‌شود. اما متابولیسم پایین و کاهش استرس اکسیداتیو ارتباطی با افزایش طول عمر در اثر محدودیت کالری ندارد. برخی مطالعات نشان می‌دهند ساختار سلول‌ها در بدن موجود زنده با طول عمر ارتباط دارد. صرف نظر از دلیل ارتباط بین محدودیت کالری و زندگی طولانی، بسیاری از مردم در ایالات متحده اثرات مثبتی از کاهش کالری دریافت می‌کنند.
در ایالات متحده ۷۰ درصد افراد مبتلا به چاقی و اضافه وزن هستند و چاقی به تعدادی از بیماری‌ها از جمله بیماری‌های قلبی و دیابت نوع دو وابسته است. تنها راه کاهش میزان چاقی محدود کردن کالری و ورزش است. محققان این مطالعه‌ی اخیر عقیده دارند تحقیقات آینده می تواند اثرات محدودیت کالری همراه با مصرف برخی از مواد خاص مانند غذاهای با آنتی اکسیدان ها و یا رزوراترول (ترکیب موجود در شراب قرمز و سایر مواد غذایی) نشان دهد. آنتی اکسیدان و رزوراترول اثری مشابه محدودیت کالری دارد.
