مطالعات نشان می‌دهد که پنیر، حساسیت انسولین را در موش‌های مبتلا به دیابت افزایش می‌دهد. بر اساس انجمن دیابت آمریکا ۳۰,۳ میلیون نفر در آمریکا با بیماری دیابت زندگی می‌کنند و این بیماری هفتمین علت مرگ در آمریکا می‌باشد. در دیابت نوع دوم، بدن بیمار قادر به استفاده از انسولین برای جذب قند خون نیست. پنیر از چربی و نمک ساخته شده و در کشمکش با موضوع سلامت و دیابت می‌باشد. تحقیقات نشان می‌دهد که هر دو نوع پنیر کم چرب و پر چرب، حساسیت به انسولین را در موش‌ها بهبود می‌بخشد.
Catherine Chan پروفسور یکی از دانشگاه‌های کانادا و همکارانش مشاهده کردند که موش‌های دیابتی به پنیرهای معمولی نسبت به پنیرهای کم چرب تمایل بیشتری نشان می‌دهند. این تیم تحقیقاتی به مدت ۴ هفته به موش‌ها غذای پر چرب دادند تا آن‌ها را مستعد ابتلا به دیابت کنند. سپس پنیر کم چرب چدار را به وعده‌های غذایی تعدادی از این موش‌ها به مدت ده هفته اضافه کردند. موش‌های گروه کنترل، در طول مطالعه، فقط غذای کم چرب دریافت می‌کردند. پس از پایان ده هفته، اثری از افزایش قند خون ناشتا یا مقدار انسولین، مشاهده نشد. محققان به دنبال تحقیق درباره‌ی نتایج این مطالعه، دریافتند موش‌هایی که در کنار یک وعده‌ی غذایی پر چرب، پنیر نیز مصرف می‌کردند، نتایج مشابهی با موش‌هایی که غذای کم چرب می‌خوردند(گروه کنترل) نشان دادند. اما این نتایج در مقایسه با موش‌هایی که فقط غذای پرچرب دریافت می‌کردند بسیار متفاوت بود. Chan توضیح می‌دهد که پنیر به طور کلی اثرات انسولین را کنترل نمی‌کند بلکه به طور قابل توجهی، آن‌را بهبود می‌بخشد. فرقی نمی‌کند پنیر پرچرب باشد یا کم چرب!
محققان در تستهای دیگری میزان OGTT را سنجیدند ( در این آزمایش قبل و بعد از مصرف موادغذایی، میزان قند خون را می‌سنجند.) و همان نتایج بدست آمد. Chen و تیم او با بررسی فرآیند متابولیسمی در خون حیوانات دریافتند که فسفولیپیدها، متابولیسم مشابهی در موش‌های مصرف‌کننده‌ی پنیربا موش‌های مصرف کننده‌ی غذای کم‌چرب داشتند در حالی که این متابولیسم با موش‌هایی که غذای پرچرب دریافت کرده‌بودند، متفاوت است. فسفولیپیدها برای حفظ عملکرد سلول‌ها اهمیت زیادی دارند و دانشمندان تغییر در فسفو لیپیدهای نرمال را با مقاومت به انسولین و دیابت مرتبط می‌دانند.
شاید این گیج‌کننده به نظر برسد که ما می‌گوییم باید چربی را وعده‌های غذایی حذف کرد. اما این مطالعه نشان داد که دانشمندان باید درباره‌ی توصیه‌هایی که به مردم درباره‌ی وعده‌ی غذایی می‌کنند، منطقی‌تر عمل کنند.
اگرچه بتوان بین مصرف پنیر با نتایج آن، مانند تاثیر بر دیابت ارتباط برقرار کرد، اما اثبات این رابطه بسیار دشوار است. Chen اولین کسی نیست که ارتباط بین مصرف پنیر و دیابت را کشف کرد، اما او از کسانی است که برای کشف دقیق چگونگی این متابولیسم تلاش می‌کند.
در آخر، محققان پیشنهاد می‌کنند که کاهش ریسک ابتلا به دیابت نوع دو با مصرف پنیر، ممکن است به دلیل باکتری‌های پروبیوتیک و اسیدهای چرب استئوره در ارتباط باشد.
