از لبخند های کوچک گرفته، تا خنده های از ته دل، خندیدن، پایه های روابط اجتماعی لذت بخش را برای ما پی ریزی می‌کند؛ و دقیقا مانند زبان بدن و حالات مختلف چهره، خندیدن نیز نوعی ازواکنش فیزیکی است که با مفهومی ضمنی بروز می‌کند.
راه های بسیاری برای بروز دادن خنده وجود دارد اما برخی از انواع خنده ها در مقایسه با سایر آن‌ها بیشتر از ته قلب محسوب می‌شوند. تشخیص دادن این تفاوت ها مهارتی کلیدی در براقراری روابط اجتماعی محسوب می‌شود؛ برای مثال: نحوه ی خندیدن ما هنگام حضور در جمع های دوستانه و صمیمی بسیار متفاوت تر از نوع خنده در یک جلسه ی کاری می‌باشد و تحقیقات نشان داده است که جنبه های مختلف خنده، معمولا اطلاعات کافی برای تشخیص حقیایقی در مورد فرد مورد نظر برای ما روشن می‌سازد.
محققانی از دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس گروهی ۲۴ نفره از افراد را که در ارتباط با هم بودند، تحت بررسی قرار دادند. نیمی از این افراد، با یکدیگر دوست بوده و آشنایی داشتند و نیم دیگر اخیرا با یکدیگر آشنا شده بودند. محققان، قطعاتی ضبط شده از محاوره ی این افراد را استخراج کرده و برای ۹۶۶ فرد مختلف از ۲۴ جامعه متفاوت در کل جهان، که شامل جمعیت های بسیار مختلفی مانند ایالات متحده آمریکا، ژاپن و قبیله ی هیمبا می‌شد پخش کردند و از آن‌ها خواسته شد که با توجه به نوع خنده ی پخش شده، دوست بودن یا نبودن دو فرد در حال محاوره را حدس بزنند.
همه چیز در لبخند نهفته است.
به طور متوسط، افراد، در %۶۱ مواقع وجود رابطه ی دوستی را به درستی تشخیص داده بودند. این درصد مقدار قابل توجهی می‌باشد اما همچنان درصد بسیار بالایی محسوب نمی‌شود. تفاوت های اصلی در این باره هنگام بررسی جنسیت مشخص شد. در مرحله ی بعدی بررسی، جفت های مکالمه کننده به سه گروه زنان با زنان، مردان با زنان، و مردان با مردان تقسیم شدند، در این هنگام نظر شرکت کنندگان از همه ی فرهنگ ها مبنی بر وجود رابطه ی دوستی در گروه زنان با زنان و عدم وجود این رابطه در گروه مردان با مردان بود. گروه مردان با زنان نیز جایی در میانه ی این دو گروه قرار داشتند.
این تحقیق نشان می‌دهد که تن صدا و نحوه ی خنده ی ما بسته به موقعیت هایی که در آن‌ها قرار داریم تغییر می‌کنند. دلیل انتخاب خنده به عنوان معیاری برای بررسی در این تحقیق این بود که خندیدن نسبت به صحبت کردن قابل تشخیص تر است و به همین دلیل بهتر می‌تواند نوع احساسات ما را بروز دهد.
معیار های شنوایی مانند بلندی صدا و یا تغییرات زیاد در توناریته، در خنده هایی که بین گروه های دوستی وجود داشت قابل مشاهده بود که به عنوان معیارهایی برای وجود راحتی و آشنایی بین افراد و در واقع عدم نیاز به مهار و پنهان کردن خود واقعی آن‌ها به شمار می‌رود. نتایج این تحقیق در ژورنال فعالیت های آکادمی ملی علوم منتشر شده است.
تمایز بین زنان و مردان
در این تحقیق، همچنین تفاوت های اصلی در این مورد که ما در باره ی روابط دوستی بین جنسیت های مختلف چه تفکری داریم بررسی شد.گرگ برایان، سردبیر این مطالعه، در جلسه ای مطبوعاتی اعلام کرد که تمایل بیشتر به ذکر رابطه ی دوستی در بین زنانی که می‌خندند به طور احتمالی مربوط به تحقیقاتی است که نشان می‌دهند زنان مدت طولانی تری برای برقراری دوستی هایی که در آن‌ها بتوانند آزادانه بخندنذ نیاز دارند. لذا اگر زنان به اندازه ی کافی آسودهستند، تا بتوانند در حضور همدیگر بخندند نشان از وجود ارتباط دوستی بین آنهاست. در این مورد، ممکن است انچه که مهم است حضور خنده، صرف نظر از کیفیت آن باشد.با این وجود، در گروه های مردان با مردان و مردان با زنان نیز، در بیش از نیمی از موارد توانستند نوع خنده را به درستی تشخیص دهند که خود حاکی از منتقل شدن احساسات و تفکرات ما توسط خنده می‌باشد.
برایان همچنین تفاوت موجود میان خنده های با ادبانه، دروغین و از سر نشاط واقعی را مورد بررسی قرار داد. او متوجه شد که برای تولید انواع مختلف خنده، از سیستم های مختلفی با تفاوت های آشکار استفاده می‌شود. با پیچیده تر شدن روابط اجتماعی ما، نشانه های غیر زبانی بسیاری در درون جوامع پدیدار شده اند که می‌توانند دیدگاه هایی را در مورد چگونگی ارتباطات در احتیار بگذراند.
در هر صورت، چه دوست داشته باشیم و چه نداشته باشیم، نحوه ی خنده ما، حرف های زیادی درباره شخصیت ما برای گفتن دارد!
