اثر دارونما( داروی بی اثر و دل خوش کنک! ) به عنوان پدیده ای اخیر ذکر میشود. همانطور که قبلا نیز مشخص شده بود، دارونما ها میتوانند در همه ی زمینه ها از قبیل کاهش وزن تا افزایش دید و حتی بهبود قلب های شکسته مفید باشند. به این منظور، محققان افرادی را که در شش ماه گذشته با اهداف گوناگون از دارو نما ها استفاده کرده بودند وارد این مطالعه کردند و نوعی اسپری نمکی بی اثر به آنها تجویز شد که ادعا میشد میتوانند دردها و سختی های روحی را کاهش دهد درحالی که گروه کنترل هیچ دارونمای استفاده نمیکردند و فقط تصویر برداری MRI برای آنها انجام میشد. در قدم بعدی تحقیق، از هردو گروه خواسته میشد تا ضمن مشاهده ی عکس نامزد قدیمی خود، خاطره ی جدایی را به یادآورند و در این حال از مغز آنها تصویر تهیه میشد؛ و اما در کمال ناباوری نتایج گروه اول حاکی از درد روانی کمتر در هنگام این توصیفات، نسبت به گروه شاهد بوده است.
مسیرهای قدامی ساقه ی مغز، در اثرات پس گرایانه ی دارونما ها نقش میانجی گری ایفا میکنند.
درمان توسط دارونما ها میتواند نتایج بالینی را به شدت تحت تاثیر قرار دهد، اما نحوه ی دخالت آنها در شکل گیری سایر رخداد های زندگی هنوز مشخص نشده است. در این تحقیق، محققان به منظور بررسی مکانیسم مغزی یک تجربه ی اثرگذار در زندگی که در اینجا درد اجتماعی ناشی از جدایی در روابط عاشقانه بود، اقدام به تصویربرداری MRI از مغز انسان ها کردند. از مقایسه ی این اثر با دردهای فیزیکی مانند درد ناشی از سوختگی، که به نظر میرسد تحت نظر مسیر های ارتباطی پری فرونتال وPAG میباشند، مشاهده شد که دارونما ها میتوانند هر دو نوع درد فیزیکی و روحی را تسکین بخشند و نیز مسیر های خلفی-جانبی قشر پری فرونتال را فعال تر کنند. دارونما ها همچنین میتوانند روابط بین این دو مرکز را در مواقع فشار و درد تعدیل کرده و بدین صورت موجب قابل تحمل تر شدن درد شوند. این یافته ها نشان میدهند که دارونما ها احتمالا میتوانند فشار های روحی را از تغییر ایجاد تغییر در مسیرهای قدامی ساقه مغز، کاهش دهند.