سایکلوتایمیا و یا اختلال سایکلوتایمی (خُلق ادواری) اختلال خُلقی نسبتا خفیف می‌باشد. در اختلال سایکلوتایمیا خلق و خوی بین دوره‌ی کوتاهِ افسردگی خفیف و نیمه‌شیدایی (هیپومانیا ، خلق بالا) در حال نوسان است. نوسانات خلقی بالا و پایین هرگز به شدت و یا به طول مدت افسردگی اساسی و یا قطب شیدایی کامل (مانیا) نمی‌رسد. افراد مبتلا به اختلال سایکلوتایمیا علایم خفیف‌تری نسبت به اختلال دوقطبی کامل دارند.
مبتلایان اختلال سایکلوتایمیا چه کسانی هستند؟
۰.۴ تا ۱ ٪ جمعیت ایالات متحده مبتلا به سایکلوتایمیا هستند. شمار مبتلایان مرد و زن برابر هستند. علایم معمولاً درنوجوانی و یا جوانی شروع می شوند. شروع سایکلوتایمیا غالباً به سختی شناسایی می‌شود.
علایم سایکلوتایمیا چیست ؟
در سایکلوتایمیا حالات و خلق و خوی از افسردگی خفیف به هیپومانیا نوسان دارد. در بیشتر افراد الگوی تغییر خلق و خوی نامنظم و غیرقابل پیش‌بینی است. در بین خلق بالا و یا خلق پایین ممکن است فرد بیش از یک ماه حالت نرمال داشته باشد و یا ممکن است به طور مداوم از هیپومانیا به افسرگی، بدون دوره‌ی خلق طبیعی در این بین، در چرخه باشد.
در مقایسه با اختلالات خلقی خیلی جدی، علایم خلقی سایکلوتایمیا خفیف‌تر هستند. علایم افسردگی در سایکلوتایمیا هرگز به شاخص‌های افسردگی ماژور (افسردگی اساسی) و نیز خلق بالا هرگز به آنچه که برای مانیا تعریف شده نمی‌رسد. سایکلوتایمیا بین بیماری‌های روانی و بی‌ثباتی‌های طبیعی خلقی و شخصیتی خطی می‌کشد. برخی از مبتلایان با علایم خفیف به علت تاثیر هیپومانیا بر اظهار استعداد‌های شخصیشان به شدت در زندگی موفق هستند. از سویی دیگر، افسردگی مزمن و تحریک‌پذیری می‌تواند اثر مخربی بر ازدواج و روابط حرفه‌ای داشته باشد.
علت اختلال سایکلوتایمیا چیست ؟
بسیاری از متخصصان می‌گویند اختلال سایکلوتایمیا فرم بسیار خفیفی از اختلال دوقطبی است. هیچ کسی از علت سایکلوتایمیا و یا اختلال دوقطبی مطمئن نیست. ژنتیک در پیشرفت هر دو اختلال نقش دارد. افراد سایکلوتایمی احتمالاً بستگانی با اختلال دوقطبی داشته باشند و برعکس.
درمان سایکلوتایمیا چیست ؟
سایکلوتایمیا غالباً بدون تشخیص و درمان باقی می‌ماند. علایم بیشتر افراد به اندازه‌ی کافی خفیف هست تا آنها پیگیر درمان‌های سلامت روان نباشند. در حقیقت، برخی از افراد از ایده‌ی درمان که خلق «بالا»ی آنها و نیز قطب «پایین» را کاهش می‌دهد خودداری می‌کنند.
علایم افسردگی اختلال سایکلوتایمیا معمولاً بیشتر از علایم هیپومانیا تکرار شده و ناخوشایند و ناتوان‌کننده هستند. احساس افسردگی و یا بی‌ثباتی معمولاً دلایلی هستند که موجب می‌شوند افراد سایکلوتایمی پیگیر درمان بشوند. هیچ دارویی به طور مشخص برای درمان سایکلوتایمیا تأیید نشده است؛ اگرچه تثبیت‌کننده‌‌های خلق و خو نظیر لیتیوم و لاموتریژین گاهاً به عنوان یک استراتژی ممکن توصیه می‌شود تا نوسان خلق و خوی را کاهش دهد. داروهای ضدافسردگی نظیر پروزاک (فلوکستین)، پاکسیل (پاروکستین) و یا زولوفت (سرترالین) عموماً تجویز نمی‌شوند مگر برای فردی که به افسردگی اساسی مبتلا شود که این نیز با توجه به تعریف، در اختلال سایکلوتایمیا اتفاق نمی‌افتد. همچنین ریسک کوچکی در گروهی از افراد آسیب‌پذیر وجود دارد که ضدافسردگی‌ها می‌توانند علایم مانیا را موجب شده و یا آن را تشدید بکنند. ضدافسردگی‌ها همچنین برای بهبود نوسانات خلق و خوی معروف نیستند، که این ویژگی مشخص اختلال سایکلوتایمی است.
در توضیحی بیشتر، وقتی خلق بالا و یا افسرده شدیدتر می‌شود دیگر فرد سایکلوتایمی نبوده بلکه مبتلا به اختلال دوقطبی است. این تشدید علایم می‌تواند اتفاق بیافتد و و زمانی است که بسیاری از افراد برای اولین بار درمان دریافت می‌کنند.
