محققان آكسفورد به اين نتيجه رسيده اند كه نور سبز سبب خواب می شود؛ در حالی که نور آبی آن را به تأخير می اندازد.
يك تيم تحقيقاتى از دانشگاه آكسفورد، نشان دادند كه چگونه رنگ هاى مختلف نور توانايى خواب ما را تحت تأثير قرار مى دهند.
محققان، كه به وسيله ى دكتر Stuart Peirson، از مؤسسه ى علوم اعصاب خواب و هوشيارى، هدايت مى شدند. هدفشان درک این موضوع بود که چرا قرار دادن موش ها در معرض نور روشن، دو پاسخ فیزیکی ناسازگار نشان مى دهد.
دكتر Peirson اظهار كرد:
زمانى كه ما موش ها را در طول شب در معرض نور قرار داديم، سبب شد كه آن ها به خواب روند. با اين حال، هم زمان اين امر ميزان كورتيكواسترون را در آن ها افزايش داد؛ يك هورمون استرس كه توسط غده آدرنال ايجاد مى شود و باعث برانگيختن بیداری مى شود. ما مى خواهيم بفهميم كه چگونه اين دو تأثير ايجاد مى شود و چگونه آن ها به يك رنگدانه حساس به نور آبی به نام ملانوپسین مرتبط مى شوند كه به عنوان ايفاى نقش کلیدی در تنظیم تايم بدن ما، شناخته شده است.
اين تيم موش ها را در معرض سه رنگ متفاوت نور قرار دادند؛ بنفش، آبى و سبز. بر پايه ى داده هاى موجود مبنى بر نقش ملانوپسين بر خواب، آن ها انتظار داشتند که نور آبی سبب القاى خواب سریع شود، همان طور که طول موج نور آبی (٤٧٠ نانومتر-nm) به حداكثر حساسیت رنگدانه ها (حدود ٤٨٠ نانومتر) نزديك است.
با اين حال، نور سبز سريعاً_ طى ١ تا ٣ دقيقه_ باعث شروع خواب شد. در حالى كه نور آبى و بنفش خواب را به تأخير انداختند. شروع خواب از ١٦تا ١٩ دقیقه برای نور آبی و بین ٥ تا ١٠ دقیقه برای نور بنفش طول كشيد.
دكتر Peirson گفت:
نتایج به این معنی است كه موش هایی که در معرض نور آبی قرار داشتند،نسبت به آن هايى كه در معرض نور بنفش و سبز بودند، خواب کمتری داشتند. ما اثرات را با آزمایش موش ها با استفاده از نور سبز و آبی در زمانى که آن ها فعاليت پايينى داشتند، تأييد كرديم.
براى بررسى نقش ملانوپسين، تيم همان آزمايش را روى موش هاى فاقد رنگدانه، انجام داد. براى اين موش ها، رنگ ها اثرات مخالفى را نشان دادند. آبى سبب شروع خواب سريع شد؛ در حالى كه سبز و بنفش به طورچشمگيرى جلوى خواب را گرفتند. اين نتايج نشان می دهد که ملانوپسین برای اثرات وابسته به طول موج نور، بر روی خواب ضروری است.
محققان همچنین دریافتند که مواجهه با هر سه رنگ نور، باعث افزایش سطح هورمون استرس کورتيکتو استرونی در موش های معمولی می شود؛ اما نور آبی باعث افزایش بسیار بیشتری می شود. در موش های بدون ملانوپسین، پاسخ به نور آبی بسیار کاهش مى يابد. مسدود کردن اثر کورتیکواسترون، باعث کاهش تأخیر خواب شد و این نشان می دهد که تولید این هورمون در پاسخ به نور، به طور فعال خواب را مهار می کند.
دكترPeirson بيان كرد كه:
این مطالعه نشان می دهد که مسيرهای مختلفی از چشم به مغز وجود دارد. یکی به طور مستقیم خواب را تنظيم مى كند و دیگری تحریک را افزایش مى دهد. ملانوپسین نسبت به آموخته هاى گذشته، نقش بسیار پیچیده ای دارد، که بر روی هر دو مسیر تأثیر می گذارد. این اولین بار است كه به عنوان تنظیم كننده ى پاسخ استرس آدرنال، نشان داده شده است.
پیش بینی واضح این مطالعه این است که موش ها یک گونه ى شبانه هستند که در طول شب فعاليت مى كنند. به اين ترتيب، انتظار مى رود نور سبز بيدارى را در آن ها به جاى بالا بردن بيدارى در انسان ها افزايش دهد. بنابراین ما پیش بینی می کنیم که نور آبی باعث افزایش اثرات بهبود دهنده ى بیداری نور، توسط افزایش هورمون هاى استرس آدرنال شود.
نتايج همچنين به دانسته هاى قبلى ما از اثرات دستگاه هاى نشر نور بر روى انسان، اضافه شد؛ که در مطالعات اخیر نشان داده شده است که نور آبی حاصل از این دستگاه ها خواب را مهار مى كند. با این حال، همان طور که نشان داده شده است، مسیرهای مختلفی در مغز وجود دارد که در آن رنگ های مختلف نور اثر متفاوتی بر روی خواب یا بیداری دارند، ما باید بدانیم چطور تراز تعادل رنگ نور مصنوعی می تواند هوشيارى و خواب مردم را تحت تأثیر قرار دهد.
