شاید تأثيرات ژنتیکی برای افزایش خطر ابتلا به چاقی درست باشد، ولی بر اساس یک مطالعه‌ی جامع که اخیرا صورت گرفت مشخص شد که ژن‌ها تاثيری در توانایی شما برای کاهش وزن ندارند.
افرادی که دارای ژن FTO هستند به طور میانگین ۳ کیلو سنگین‌تر بوده و احتمال ابتلا به چاقی در آنها ۷۰ درصد بیشتر است. با این حال محققان دانشگاه نیوکاسل در مقاله‌ای که شامل بررسی بیش از ۹۰۰۰ نفر بود ادعا کردند که این ژن مانع کاهش وزن در این افراد نیست.
جان مترز استاد تغذیه دانشگاه نیوکاسل:
شما دیگر نمی‌توانید ژن‌های خود را مقصر اضافه وزن خود بدانید، مطالعات ما نشان می‌دهند که رژیم غذایی افراد و فعالیت فیزیکی بیشتر، صرف نظر از اینکه فرد چه ژن‌هایی داشته باشد باعث کاهش وزن او خواهد شد.
چاقی یک مشکل عمده‌ی سلامتی است و در انگلستان بیش از ۲۵ درصد بزرگسالان چاق هستند. برای برخی افراد که حامل ژن FTO هستند حمل این ژن باعث افزایش خطر چاقی در آنها می‌گردد، این ژن موثر‌ترین عامل در این زمینه است.
در یک بررسی سيستماتيك تیم تحقیقاتی بین‌المللی، داده‌های فردیِ ۹۵۶۳ فرد بزرگسال که در آزمایش‌های کاهش وزن کنترل شده شرکت کرده بودند، بررسی شد تا محققان دریابند که آیا دارابودن ژن FTO در کاهش وزن افراد مؤثرخواهدبود یا خیر.
آنها دريافتندکه ژن FTO هیچ تأثیری در کاهش وزن افراد نخواهد داشت.
پروفسور مترز:
این موضوع واقعا برای ما هیجان انگیز بود که افرادی که حامل ژن FTO بودند، هیچ تفاوتی با دیگر افراد در پاسخ به برنامه‌های کاهش وزن نشان ندادند.
این خبر برای افرادی که به دلیل دارا بودن ژن FTO از تمرین‌های ورزشی و رژیم‌های غذایی امتناع می‌کردند خبری مهم و خوشحال‌کننده بود.
تیم تحقیقاتی متوجه شد که پاسخ به مداخلات در راستای کاهش وزن برای افرادی که حامل ژن FTO هستند؛ در زنان و مردان مشابه است. همچنین این پاسخ در نژادها و گروه های سنی مختلف تفاوت چندانی نمی‌کرد. البته اکثر افراد شرکت کننده در این مطالعه سفيدپوست بودند و سیاه پوستان و لاتين‌ها درصد کمتری از شرکت‌کنندگان را تشکیل می‌دادند.
دانشمندان معتقد بودند که تحقیقات آینده باید تاثیر FTO بر روی کاهش وزن را در دیگر نژادها بررسی کنند. همچنین تأثیر دیگر ژن‌های دخیل در چاقی بر روی کاهش وزن همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد که باید بررسی‌شود.
در مقاله‌ای مرتبط دکتر الیسون تدسون متخصص تغذیه مدعی شد که علل اپیدمی چاقی متعدد و پیچیده است، اما شواهد نشان می‌دهند که این عوامل بی تأثیر از عوامل ژنتيكى نیستند.
الیسون استدلال می‌کند که اگر ما روی مداخلاتی که به ژنوم فردی وابسته است تمرکز کنیم، نتیجه بخش نخواهد بود. در عوض تمرکز بر روی عوامل جامع‌تری چون تاثير عوامل محیطی بر روی چاقی، برای مردم سودمندتر خواهد بود.
