به گفته‌ی محققان؛ در حالی‌که خسته و بی رمق در حال نشستن هستید و منتظرید تا زمان بگذرد، خطر ابتلا به مرگ زودرس را در خودتان افزایش می‌دهید. حتی بدون توجه به اینکه تابه‌حال به چه میزان ورزش و تمرین داشته‌اید!
در یک مطالعه‌ی جدید، افرادی که بیشتر درحال نشستن بودند، خطر مرگشان در طی یک دوره‌ی ۴ ساله نسبت به افرادی که کمتر نشسته بودند دو برابر شد. پژوهشگران این تحقیق اظهار داشتند که هر ۳۰ دقیقه یکبار برخاستن و اندکی راه رفتن، ممکن است به کاهش بروز این خطر کمک کند.
Keith Diaz، پژوهشگر ارشد و معاون پژوهش علمی در مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک گفت:
مسئله‌ی دشوار، داشتن این دیدگاه است که چون من امروز صبح ورزش کردم پس در وضعیت خیلی سالم و درستی قرار دارم اما علاوه‌بر انجام تمرینات و ورزش، باید متوجه این مطلب بود که تمام روز را نباید در حالت نشسته سر کرد.
Diaz علاوه‌بر ورزش کردن بر این نکته تاکید کرد که اگر شما خواهان این هستید که کمتر در معرض مرگ قرار گیرید؛ باید فعالیت کنید، تحرک داشته باشید و اغلب اوقات از جای خود برخاسته و عادات‌های نشستن خود را بشکنید.
مقاله‌ی مرتبط: ۴ راه آسان برای افزایش فعالیت بدنی
او خاطر نشان کرد که بسیاری از مردم تا ۱۰ ساعت در روز درحال نشستن هستند. مطالعات پیشین که ارتباط بین نشستن و مرگ زودرس را گزارش داده بود، با استناد به مدت زمان نشستن افراد، در طول روز بود. با این حال، این مطالعه‌ی جدید، زمان نشستن افراد را با کاربرد شتاب‌سنجی که در قسمت نشستگاه سوار شده و حرکت را دنبال می‌کند، اندازه می‌گیرد. همچنین با ریسک احتمال مرگ در طول دوره‌ی مطالعه همبستگی دارد.
Diaz هشدار داد که این مطالعه، تنها ارتباط بین نشستن و افزایش خطر ابتلا به مرگ زود هنگام را نشان می‌دهد نه اینکه ثابت کند که علت مرگ تنها ناشی از نشستن است! او می‌گوید:
اینکه نشستن طولانی مدت، چگونه می‌تواند خطر مرگ زودرس را افزایش دهد هنوز برای ما مشخص نیست؛ با اینکه شواهدی وجود دارد که بدون اثبات، علت وقوع این رخداد را در چگونگی اداره کردن قند خون، توسط بدنمان نشان می‌دهد.
همچنین می‌افزاید:
ما فکر می‌کنیم که این رخداد می‌تواند توسط نوعی از مسیر دیابت انجام شود. وقتی عضلات ما فعالیتی انجام نمی‌دهند، در واقع از قندخون استفاده نمی‌کنند و ما می‌دانیم که قندخون می‌تواند عواقب بسیار وحشتناکی در بدنمان ایجاد کند. به نظر می‌رسد توانایی کنترل کردن ضعیف قند خون در حالت نشسته، باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و یا مرگ باشد.
مقاله‌ی مرتبط: کمتر بنشینید، بیشتر عمر کنید!
Diaz اظهار کرد که با بلندشدن از صندلی و اندکی راه رفتن در هر نیم ساعت یکبار، می‌توان تغییر رفتاری مهمی را ایجاد کرد که خطر مرگ زودرس و نابه‌هنگام را کاهش دهد.
این گزارش در روز ۱۱ سپتامبر در مجله‌ی Annals of Internal Medicine منتشر شد.
دکتر David Alter استاد دانشکده‌ی پزشکی دانشگاه تورنتو است. او می‌گوید:
ما هنوز نمی‌دانیم که راه‌حل‌های ایده‌آل برای رفع خطرات ناشی از رفتارهای ثابت و غیرمتحرکانه چیست.
Alter که نویسنده‌ی این مجله می‌باشد اظهار دارد که این مطلب، تنها شامل پرهیز از عادات نشستن و رفتارهای طولانی مدت بدون تحرک است. او می‌گوید اجتناب از این عادات ممکن است با ترکیبی از ورزش، فعالیت‌های نوری و انجام حرکات پرجنب و جوش نیز همراه باشد؛ آنچه در این راه‌حل‌ها مسلم است، وابسته بودن این راهکارها به انجام یا عدم انجام فعالیت توسط افراد است.
همچنین اشاره کرد:
درست مثل استراتژی‌های مدیریت وزن، ما باید بدانیم که چقدر وقت صرف نشستن، حرکت کردن و انجام دادن تمرینات می‌کنیم. همچنین این رویکرد تازه را با عادات قبلی خود که قبلا استفاده می‌کردیم نیز ارزیابی کنیم.
برای انجام مطالعه، Diaz و همکارانش اطلاعات نزدیک به ۸ هزار بزرگسالی که ۴۵ سال و یا بیشتر داشته و در تحقیق قبلی نیز شرکت کرده بودند را بررسی کردند. با استفاده از یک دستگاه، میزان دقیق زمان نشستن این شرکت‌کنندگان نیز اندازه‌گیری می‌شد.
محققان دریافتند که بعد از ۱۶ ساعت بیداری در طول روز، شرکت‌کنندگان ۱۲ ساعت و یا بیشتر با فواصل ۱۱ دقیقه‌ای، در حال نشستن و یا سکون بودند. در این دوره‌ی ۴ ساله، ۳۴۰ نفر شرکت کردند.
محققان براین باورند که صرف زمان بیشتری برای نشستن طولانی مدت، خطر مرگ و میر را بدون در نظر گرفتن سن، جنس، نژاد، وزن و میزان انجام ورزش افزایش می‌دهد.
یافته‌ها نشان داد: کسانی که کمترین خطر مرگ را داشتند کسانی بودند که بیشتر از ۳۰ دقیقه یک‌جا ننشسته بودند.
Alter می‌گوید:
اگر ما یک دوره‌ی زمانی طولانی مدت (بیش از ۳۰ دقیقه در یک مدت زمان) و یا ساعات زیادی در روز (بیشتر از ۱۲ ساعت) در حال نشستن باشیم، بهتر است تا بگوییم احتمال مرگمان بالاست! احتمال این مرگ زودرس در صورتی کاهش می‌یابد که ما حداقل ۱۵۰ دقیقه در هفته ورزش کنیم؛ اما باز هم این احتمال را به طور کامل حذف نمی‌کند.
مقاله‌ی مرتبط: ورزش کردن چگونه طول عمر را افزایش می‌دهد؟
