بعضی افراد برای حذف ورزش دلیل موجه دارند چراکه ممکن است ورزش موجب حملات آلرژیک شود. Joe O’Leary در یکی از چهار‌شنبه شب‌های ماه مارس ساعت ۸ شب به همراه والدینش شام خورد، او پیتزای پر از گوجه و فلفلی را با مادرش تقسیم کرد. سپس به سالن ورزش رفت و جست‌های کوچکی زد اما حدود نیم‌ساعت بعد از تمرین احساس عجیبی داشت. او بیان می‌کند:
آبریزش اشک داشتم و به سختی نفس می‌کشیدم و این روند تا حدود ۵ دقیقه ادامه داشت. وقتی در آینه‌ی پشت‌سر خودم را دیدم چشم‌ها و صورتم به شدت متورم بود. شتابان به سمت اتاق اورژانس رفتم، اتاقی که از استروئید و آنتی هیستامین پر بود.
مقاله مرتبط: ۵ راه طبیعی برای درمان آلرژی
در بدن او یک واکنش آلرژیک رخ داده بود که تنها به دلیل غذای شام نبود بلکه غذا و ورزش هر دو باعث این واکنش شدند. پزشکان به سرعت تشخیص دادند او دچار آنافیلاکسی ناشی از ورزش شده است که واکنش به آلرژن تنها در ارتباط با ورزش رخ می‌دهد. اگر O’Leary، بعد از خوردن گوجه فرنگی، فلفل، سویا و آجیل ورزش کند واکنش آنافیلاکتیک خواهد داشت.
آنافیلاکسی ناشی از ورزش برای اولین بار در سال ۱۹۷۹ گزارش شد، می‌توان گفت از هر ۱۰۰هزار نفر، ۵۰ نفر را تحت تاثیر قرار می‌دهد. Maria Castells متخصص آلرژی در بیمارستان Birgham عقیده دارد با وجود افزایش آگاهی عمومی از وضعیت آلرژی، محققان و پزشکان دقیقا نمی دانند چرا این اتفاق می افتد.
برای ۳۰ تا ۵۰ درصد مردم این وضعیت، نتیجه‌ی ترکیب غذا‌های خاص و ورزش است. بعضی دیگر، فعالیت شدید باعث واکنش به دارو‌هایی مانند آسپرین می‌شود. برخی زنان این پدیده را هنگام دوره‌ی قاعدگی که سطح هورمون استروژن بالاست تجربه می‌کنند چراکه این هورمون می‌تواند به سلول‌های دخیل در واکنش متصل شود. Castells معتقد است موارد مختلفی می‌تواند اثر‌گذار باشد و فقط ورزش، علت این واکنش نیست. میزان ورزشی که باعث واکنش آنافیلاکسی می‌شود در افراد مختلف متفاوت است. به طور کلی در مورد کسی که وزن مناسب دارد آنافیلاکسی دیر‌تر ایجاد می‌شود. تقریبا تمام انواع فعالیت‌های ورزشی مانند دویدن، رقصیدن و دوچرخه سواری آنافیلاکسی ایجاد می‌کنند اما در مورد شنا چیزی گزارش نشده است.
هنوز ارتباط ورزش و آنافیلاکسی به طور دقیق مشخص نیست، اگرچه نظریه‌هایی در مورد مکانیزم تغییرات بدن در طول ورزش کردن وجود دارد. به عنوان مثال، افزایش جریان خون سلول‌های ایمنی بدن را تحت فشار قرار می‌دهد یا پروتئین‌های ویژه‌ای در روده در تعامل با مواد غذایی هنگام ورزش تغییر می‌کنند و موجب واکنش آلرژیک می‌شوند. از آن‌جا که ورزش جذب مواد از دستگاه گوارش را افزایش می‌دهد احتمال می‌رود در هنگام فعالیت ورزشی، ورود آلرژن‌ها به بدن آسان‌تر شود. Castells بیان می‌کند:
آزمودن این تئوری‌ها سخت است زیرا فراهم کردن این شرایط در آزمایشگاه دشوار است در نتیجه هیچ مدل حیوانی مانند موش و انسانی وجود ندارد. گروه‌های زیادی در حال تلاش برای مدل‌سازی هستند اما زمان بیش‌تری لازم است.
خوشبختانه تشخیص راحت است، هنگامی که بیماری تشخیص داده می‌شود، علائم را می‌توان مانند آلرژی‌های دیگر کنترل کرد با اجتناب از آلرژن‌ها (برخی مواد غذایی و داروها) و تزریق آمپول اپی نفرین (EpiPen). پیشرفت‌های زیادی در زمینه‌ی بالینی انجام شده بنابراین آنافیلاکسی ناشی از ورزش را می‌توان یک سندرم شناخته شده معرفی کرد.
مقاله مرتبط: واکنش های آلرژیک به دنبال ورزش
O’Leary اطلاعات لازم راجع به بیماری‌اش را از متخصص گرفت. او تمام مواد غذایی آلرژن را از رژیم‌اش به طور کامل حذف کرد، او ترجیح می‌دهد قربانی سس کچاپ نشود و به یک حمله‌ی غیر‌منتظره دچار نگردد.
