تاثیرات منفی والت دیزنی بر ذهن جوانان!

کلمه «Disney» به‌تنهایی معانی متفاوتی برای مردم دارد. افراد با شنیدن این کلمه فیلم‌ها، محصولات و پارک‌های تفریحی را نشان می‌دهند. همه ما در سن پائین در معرض فرهنگ دیزنی قرار گرفتیم. درآخر دنیای والت‌دیزنی یک مکان جادویی به شمار می‌آید که مردم به آنجا می‌روند تا کودکی‌شان را به‌یاد بیاورند.

اکثر ما دیزنی را به عنوان یک کمپانی دوستدار خانواده می‌شناسیم که سرگرمی‌های اخلاقی برای کودکان فراهم می‌کند. دیزنی ظاهرا بی‌ضرر به نظر می‌رسد، اما ما می‌خواهیم از دیزنی واقعی که زیر رنگ‌های صورتی و پرنسس‌ها قایم شده پرده برداریم!

تأثیرگذاری اما چگونه؟

اگر به فیلم Tangled که پرنسس راپونزل را به تصویر می‌کشد، فکر کنید؛ دختری جوان است که قلعه‌اش را تا آمدن شاهزاده‌ی خوشتیپی که از او محافظت کند و او را به سمت نورهایی که رویای آن را می‌پردازد راهنمایی کند، ترک نمی‌کند. این داستان باعث می‌شود دختران جوان فکر کنند به مردی نیاز دارند که از آنها حمایت کند! فیلم‌های دیزنی هرگز ایده یک زن مستقل قوی را برجسته نمی‌کند.

در فیلم Tangled تنها دو شخصیت زن دیگر حضور دارند، یکی پیرزن جادوگر بدجنسی که راپونزل را در کودکی ربوده و از دنیای خارجی پنهان می‌کند و دیگری مادر راپونزل که در طول فیلم و تا بازگشت راپونزل غمگین است، او در طول فیلم بی صدا به تصویر کشیده شده است.

مقالات مرتبط:

تاثیر نمایشنامه‌های شکسپیر بر ضربان قلب

Game of Thrones چگونه طرفدارانش را به هیجان می‌آورد؟

بیشتر پرنسس‌های دیزنی به شکل دختران زیبا و لاغری دیده می‌شوند که دارند سختی تحمل می‌کنند تا وقتی که پرنس جذابشان را پیدا کنند و بقیه عمر را باهم به خوشی زندگی کنند. در زندگی واقعی، عشق راستین بین زوج‌ها اینگونه به‌وجود نمی‌آید. یک رابطه پستی‌ بلندی‌های زیادی دارد و دختران جوان باید متوجه شوند که قرار نیست شاهزاده سوار براسب پشت در خانه‌اشان پیدا شود.

کاراکترهای دیزنی، چه مرد و چه زن، هیکل‌های غیرقابل تقلید در نمونه‌های انسانی دارند. آخرین باری که شما پرنسسی با چنین انحناهای بدنی دیدید کی بود؟ همه این پرنسس ها کمرهای باریک، استخوان بندی فوق‌العاده و پاهای بسیار کوچک دارند!

ما در عجبیم که چرا دختران جوان مشکلات تغذیه‌ای دارند یا زیر عمل‌های جراحی پلاستیک می‌روند. آنها می‌خواهند شبیه پرنسس‌ها باشند. آنها با فکر اینکه اگر شبیه پرنسس‌های دیزنی نباشند شاهزاده را پیدا نخواهند کرد، بزرگ می‌شوند. این کارخانه سالها پیش بعد از انتقادات رسانه‌ها، شروع به معرفی گروه اقلیتی از پرنسس‌ها کرد و فیلم‌هایی از جمله: پوکاهونتاس، علاالدین، مولان و شاهزاده‌ و‌ قورباغه را معرفی نمود.

با این حال پرنسس‌ها در این فیلم‌ها عجیب‌‌وغریب و جنسیت‌زده‌اند. برای مثال در فیلم علاالدین، پرنسس جاسمین زمانی که غول می‌خواهد چراغ جادو را بدزدد، سعی در اغوای جعفر برای پرت کردن حواس او دارد. این صحنه افکار دختران جوان را تحت تاثیر قرار می‌دهد که در زندگیشان می‌توانند از بدنشان برای رسیدن به خواسته‌هایشان استفاده کنند. آنها باید از خطرات مرتبط با سواستفاده از بدنشان آگاه باشند.

شاهزاده‌های فیلم‌های دیزنی قوی، با بدنی ماهیچه‌ای و شخصیت حامی زنان به تصویر کشیده شده‌اند. آنها هرگز گریه نمی‌کنند، احساساتشان را بیان نمی‌کنند و پاسخ نه را قبول نمی‌کنند! “دیو و دلبر” نمونه بارز این موضوع است. دیو، بل را در عمارت خود زندانی می‌کند و وقتی بل تسلط دیو‌بر او‌ را قبول نمی‌کند، به شدت عصبانی می‌شود. برای مثال: او خواستار صرف شام با بل بود حتی زمانی که او این خواسته را رد کرده بود. این امر تسلط مردان بر زنان را به عنوان یک عادت عادی نشان می‌دهد.

در آخر بل عاشق دیو‌ می‌شود. خشم و غضب دیو را می‌بخشد تا خوبی‌های او را ببیند. از منظر روانشناختی، این بیانگر سندرم استکهلم است، که در این پدیده گروگان‌ها یکدلی و احساس مثبت نسبت به گروگانگیر نشان می‌دهند. بسیاری از منتقدان دراین باره بحث کرده‌اند، اما من معتقدم سندرم استکهلم یکی از تم‌های اصلی فیلم دیوودلبر است. دیزنی باید درباره پیام‌هایی که در فیلم‌هایش به دختران و پسران جوان مصرف کننده فیلم‌های آن می‌دهد و با آنها رشد می‌کنند، آگاه باشد.

چند ماه قبل از دخترعموی کوچکترم پرسیدم که وقتی بزرگ شد می‌خواهد چه‌کاره شود؟ من منتظر پاسخی مثل: معلم، دامپزشک و یا حتی پلیس زن بودم، اما او به صورت من نگاه کرد و گفت: «من می‌خوام یک پرنسس شوم» من سعی کردم برای او توضیح دهم که این یک حرفه نیست، اما مطمئن نیستم که درک کرده باشد.

کودکان هرجایی که می‌روند در این تم‌ها غرق می‌شوند. یک زن خبرنگار به اسم Peggy Orenstein کتابی به اسم «سیندرلا دختر مرا خورد» را نوشت. Orenstein بعد از انتشار مقاله‌ای به اسم «مشکل سیندرلا چیست؟» در New York Times مشهور شد و نظرات مثبت زیادی از زنان و مادران دریافت کرد. Orenstein توضیح می‌دهد، کتاب سیندرلا دختر مرا خورد، تحقیقی در رابطه با جوانه زدن فرهنگ دختر بودن و اینکه برای دختران ما چه معنی می‌تواند در هویت و آینده آنها داشته باشد، پیشنهاد می‌دهد.

من قصد دارم این رمان را بخوانم و کشف کنم که چه آینده‌ای در انتظار دختران ماست. من معتقدم دیزنی تاثیر زیادی بر دیدگاه کودکان نسبت به جهان و نقش آنها در جامعه دارد. امیدوارم دفعه بعدی که با یک پاکت پاپ‌کورن در سینما نشستید و منتظر شروع اکران آخرین فیلم دیزنی هستید، به معانی و تم‌های پنهان آن هم فکر کنید.