ممکن است به خون خودمان هم حساسیت داشته باشیم؟

جان فردی است که خیلی خودش دوست ندارد، البته نه به این معنا که زندگی‌اش را دوست ندارد، بلکه او از کارش شاد است و در روز ساعاتی را هم به خوش‌گذرانی می‌پردازد. ولی اخیرا او نمی‌تواند خیلی تمرکز کند. و زمانی که بخواهد یک مشکل را حل کند، به کلی ممکن است آن را فراموش کند. و به صورت کلی خیلی از مشکلات یا سوالاتش را نمی‌تواند جواب بدهد.

او از این مشکلاتش سرخورده است و احساس خستگی را در اعماق وجود خود دارد. او حتی در سر کار هم مشکلاتی دارد. او سعی می‌کند به باشگاه برود، ولی بعد از چند حرکت ساده کاملا خسته می‌شود و به خانه بر‌می‌گردد. در خانه هم بدون دلیل خاصی چند ساعتی رو تختش دراز می‌کشد.

سردرد مبهمی دارد و کمی هم بداخلاق است، احساس ضعف می‌کند و نمی‌تواند تمرکز کند؛ این شرایط فقط برای یک دوره کوتاه هم نیست. شاید برای‌تان این سناریو آشنا به ‌نظر برسد، مشکل جان، آنمی همولیتیک(کم خونی) است. معنی این بیماری این است که فرد به خون خودش حساس شده است و واکنش آلرژی می‌دهد. شاید برای‌تان لفظ آلرژی به معنی حساسیت به برخی مواد خارجی باشد، ولی درست خواندید این افراد به خون خودشان هم حساس هستند.

در حالت کلی، کسی نباید به سلول‌های بدن خودش پاسخ بدهد و این حالتی عادی‌ نیست، ولی ممکن است به دلایلی سیستم ایمنی بدن بیش از حد فعالیت کند و به سلول‌های خودی هم گیر بدهد! در بدن این افراد پادتن(آنتی‌بادی)‌هایی به اشتباه ساخته می‌شوند که بر علیه پروتئین‌های خودی، آنتی‌ژن، پاسخ می‌دهند، پروتئین‌هایی که بر روی سطح گلبول قرمز وجود دارند. زمانی که بدن به این سلول‌ها اعلام جنگ بکند، در مدت کوتاهی تعداد زیادی از گلبول‌های قرمز خون از بین خواهند رفت.

مقاله مرتبط: کم‌خونی همولیتیک | کم‌خونی (آنمی)

به صورت طبیعی، گلبول‌های قرمز ۱۲۰ روز عمر می‌کنند و سپس در طحال یا کبد از بین می‌روند. در این حالت، سلول‌های خونی زودتر از بین می‌روند و حالتی بی‌حالی، احساسات ناپایدار و تغییرات بدنی ایجاد می‌کنند. اگر شرایط ادامه پیدا بکند، فرد رنگ‌پریده و گیج می‌شود و حتی نفس هم کم می‌آورد. البته اگر خیلی دیر نشده باشد و به پزشک مراجعه کند، می‌توان با تجویز استروئید‌ها آلرژی او را درمان کرد.

یکی دیگه!

بیماری دیگری نیز وجود دارد که فرد به سلول دیگر خونی حساس می‌شود، این بیماری پورپورای ترومبوسیتوپنی نام دارد، حالتی که دلیل اصلی آن مشخص نیست ولی آنتی‌بادی‌ها به پلاکت‌های خونی حمله می‌کنند.

پلاکت‌ها سلول‌هایی هستند که به خون برای انغقاد کمک می‌کنند. به صورت طبیعی افراد در هر میکرولیتر ۱۵۰,۰۰۰ عدد پلاکت دارند ولی در افراد مبتلا به این بیماری، تعداد پلاکت‌ها به زیر ۲۰,۰۰۰ می‌رسد. به همین دلیل این افراد خطر خون‌ریزی کنترل نشده بالایی دارند. و درمان قطعی‌ای برای این بیماری وجود ندارد، تنها می‌توان با دادن کورتیکواستروئید‌ها(داروهایی که برای کنترل آلرژی استفاده می‌شود.) شرایط را کنترل کنیم، همچنین می‌توان طحال را در شرایط بد از بدن خارج کرد.(منبع: Mayo Clinic)

دیدیم که با این که از ذهن به دور است، بدن می‌تواند حتی به خون خودش هم آلرژی داشته باشد. خوشبختانه برای این افراد درمان‌هایی برای کاهش علائم و قابل مدیریت کردن شرایط وجود دارد.