داروهای درمان سرماخوردگی و آنفولانزا می‌توانند رشد سلول‌های سرطانی را متوقف کنند!
ضرب‌المثلی انگلیسی وجود دارد که می‌گوید، “!Feed a cold, Starve a fever” به معنی “هنگام سرماخوردگی خوب غدا بخورید ولی هنگام تب گشنگی بکشید” را شنیده باشید. اما مطالعات جدید نشان می‌دهد که گفتن “سرماخوردگی را درمان کنید تا رشد سلول‌های سرطانی را با گشنگی دادن متوقف کنید!” منطقی‌تر است!
محققان به تازگی دریافته‌اند داروهایی که برای درمان علائم سرماخوردگی معمولی استفاده می‌شوند، می‌توانند به توقف رشد سلول‌های سرطانی منجر شوند.
این داروها با نام کلی N-Acetylcysteine یا NAC شناخته می‌شوند. ظاهرا مکانیسم این مهار رشد این گونه است که این داروها از رسیدن پروتئین‌های موردنیاز برای رشد و بقا، به سلول‌های سرطانی جلوگیری می‌کنند.
پروفسور Federica Sotgia از دانشگاه Salford بریتانیا و همکارانش نتایج مطالعاتش را در ژورنال Seminars in Oncology منتشر کرده‌اند.
امروزه سرطان یکی از پر چالش‌ترین مشکلات دنیای ماست. سال گذشته در ایالات متحده، بیش از ۱/۶ میلیون مورد جدید سرطان تشخیص داده شده است.
در رابطه با درمان سرطان، توانسته‌ایم به پیشرفت‌های شگرفی دست پیدا کنیم. شواهد این مدعا در کاهش ۱۳ درصدی میزان مرگ‌ومیر ناشی از سرطان بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۳ قابل مشاهده است.
با این حال، سرطان سالانه جان نزدیک به نیم میلیون نفر را می‌گیرد. این موضوع نیاز به یافتن راه‌حل تازه و موثرتری برای درمان سرطان را کاملا توجیه می‌کند.
پروفسور Sotgia و همکارانش امیدوارند مطالعاتشان ما را به یافتن درمان جدیدی برای سرطان نزدیک‌تر کند. این مطالعات بر یافتن تاثیر NAC بر رشد سلول‌های سرطانی و نحوه‌ی متوقف کردن انتشار و بقای آن ها استوار است.
NAC، استرس اکسیداتیو و سلول‌های سرطانی
NAC گاهی اوقات با نام اَسِتیل سیستئین شناخته می‌شوند. این داروها جزو داروهای بدون نیاز به نسخه بوده و معمولا برای درمان نشانه‌های سرماخوردگی و آنفولانزا نظیر سرفه و خلط استفاده می‌شود.
NAC همچنین برای درمان سوءمصرف استامینوفن، سیستیک فیبروزیس و بیماری انسداد ریوی مزمن هم استفاده می‌شود.
این داروها، خواص آنتی‌اکسیدانی هم دارند. این خاصیت بدین معنیست که می‌توانند آسیب سلولی ناشی از استرس اکسیداتیو را کاهش دهند. فشار اکسیداتیو به علت عدم تعادل بین گونه‌های اکسیژن فعال و مولکول‌های سمیت‌زُدای داخل سلول بوجود می‌آید.
مقاله‌ی مرتبط: آنتی‌اکسیدان‌ها؛ دوست یا دشمن سرطان؟
پروفسور Sotgia و همکارانش یادآور شده‌اند که در مطالعات پیشین، سطوح بالایی از استرس اکسیداتیو در سلول‌های تومورال استرومال (Stromal)، بویژه در سرطان پستان، مشاهده شده است.
سلول‌های استرومال، سلول‌هایی هستند که بافت همبند را تشکیل می‌دهند.
محققان توضیح می‌دهند زمانی که سلول‌های استرومال تومور تحت تاثیر استرس اکسیداتیو هستند، هم لاکتات و هم موادی را آزاد می‌کنند که به رشد و انتشار سلول‌های سرطانی کمک می‌کنند.
با در نظر داشتن این موضوع، دانشمندان این فرضیه را مطرح کردند که “شاید بتوان بر مبنای خواص آنتی‌اکسیدانی NAC، از رسیدن مواد غذایی موردنیاز به سلول‌های سرطانی جلوگیری کرده و باعث مرگ آن ها شد.”
نتایج امیدوارکننده
برای آزمودن این فرضیه، دانشمندان ۱۲ زن را که به تازگی تشخیص داده شده بود مبتلا به سرطان پستان استیج ۰ یا استیج ۱ هستند و یا در انتظار جراحی به سر می‌برند، مورد آزمایش قرار دادند.
به مدت سه هفته بین تشخیص سرطان و جراحی، هر یک از زنان NAC دریافت کردند. ۱۵۰ میلی‌گرم از دارو به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، هفته‌ای یکبار، بصورت داخل‌وریدی به هر یک از آن‌ها تزریق می‌شد.
در روزهایی که تزریق صورت نمی‌گرفت، هر فرد به صورت خوراکی، ۶۰۰ میلی‌گرم از دارو را دو بار در روز مصرف می‌کرد. بیوپسی‌هایی از تومورهای سرطان پستان هر یک از زنان قبل و در حین درمان از هر یک از آن‌ها تهیه شد. در این بیوپسی‌ها محققان بیومارکرهای مشخص‌کننده‌ی میزان تهاجم یک تومور شامل MCT4، CAV1 و Ki67 را بررسی کردند.
نتایج نشان دادند که میزان Ki67 کاهشی ۲۵ درصدی داشتند در حالیکه که MCT4 با کاهش شگفت‌انگیز ۸۰ درصدی مواجه شده بود! این نتایج ثابت می‌کردند که درمان بوسیله‌ی NAC می‌تواند درمانی ارزان‌قیمت و غیر‌سمی برای جلوگیری از رشد، انتشار و تقسیم سلول‌های تومورال باشد.
مقاله‌ی مرتبط: جلوگیری از پیشروی سرطان با داروی سرماخوردگی
پروفسور Michael Lisanti نیز از دانشگاه Salford می‌افزاید:
مقادیر بالای MCT4 در سلول‌های استرومال بسیار نگران‌کننده است. این مواد با میزان رفتار تهاجمی تومور رابطه‌ی مستقیم دارند و میزان بقای کلی بیمار را هم تحت‌تاثیر قرار می‌دهند. به همین دلیل این یافته‌ها بسیار نویدبخش هستند.
دکتر Lisanti در انتها آورده است که نظر آن‌ها این بود که یک داروی تاییدشده توسط FDA را با توجه به خواص آنتی‌اکسیدانی‌اش برای هدف جدیدی مورداستفاده قرار دهند. خواص آنتی‌اکسیدانی این داروها می‌تواند تغذیه‌ی سلول‌های سرطانی را با مشکل روبرو کند. این که آن‌ها توانسته‌اند با روشی غیر‌سمی از بیان پروتئین‌های MCT4 جلوگیری کنند، گام بزرگی رو به جلو محسوب می‌شود.
