دانشمندان، دانشگاه‌ها، آژانس‌های سرمایه‌گذار و ژورنال‌ها باید خط مشی‌های خود را به گونه‌ای تعیین کنند که تأکید بیشتری روی تکرارپذیری تحقیقات علمی وجود داشته باشد. این نتیجه‌ی گزارش جدید آکادمی سلطنتی علم و هنر هلند است.
این گزارش جزوی از مطالبات در حال رشدی است که خواهان تغییرات پایه‌ای‌تری در تولید و انتشار علم هستند. در واقع پس از ناکامی‌های اخیر در تکرار برخی از کارهای علمی منتشر شده، که با عنوان “بحران تکرارپذیری” توصیف شده، این خواسته‌ها قوت گرفته است. بخشی از آکادمی ملی علوم ایالات متحده در حال انجام مطالعه‌ی تکرارپذیری و تجدید تحقیقات علمی است. همچنین انجمن روانشناسی بریتانیا قرار است آخر این ماه نشستی راجع به آن برگزار نماید.
Johan Mackenbach، محقق سلامت عمومی در مرکز پزشکی Erasmus در روتردام و مدیر پنل آکادمی سلطنتی علم و هنر هلند، چندین پیشنهاد نیز برای حل مشکل دارد؛ از جمله این که می‌توان دقت عمل مقالات دست اول علمی را افزایش داد و دانشمندانی که قصد دارند تحقیقات قبلی را تکرار کنند، حمایت کرد. مؤسسات باید تأکیدات بیشتری روی آموزش طراحی تحقیق و آنالیز آماری داشته باشند. همچنین باید به دانشمندان حوزه‌ی تکنولوژی، نحوه‌ی بازتولید تحقیقات را آموزش داد. ژورنال‌ها بایستی محققان را موظف به ثبت reports in advance کنند تا قبل از این که اصلاً سرریز اطلاعات صورت گیرد، تا همان ابتدا چاره‌ای برای پروتکل تحقیق و طرح آنالیز اندیشیده شود. دانشمندان نیز شایسته است اطلاعات بیشتری را از متدهای مورد استفاده‌ی خود در دسترس قرار دهند تا گروه‌های دیگر بتوانند تحقیقات را تکرار کنند.
این گزارش همچنین، نیاز به تغییر در ساختار انگیزشی که برای انتشار مقالات وجود دارد را گوشزد کرده است. ژورنال‌ها و مؤسساتی که گرانت می‌دهند باید در کنار این که به نوآوری یک تحقیق توجه دارند، به دقت به کار رفته در آن نیز توجه داشته باشند. مکنباش در مصاحبه با یک روزنامه گفته است که بین ۵ تا ۱۰ درصد بودجه‌های تحقیقاتی باید روی مطالعات تکرارپذیری سرمایه‌گذاری شود. ژورنال‌ها باید ارزش بیشتری برای این مقالات قائل شوند.
با این که گزارش آکادمی هلند روی تکرارپذیری در علوم طبیعی، پزشکی و روانشناسی تأکید دارد، ولی این کمیته پیشنهاد می‌کند که همه‌ی ساختارهای علمی باید زمینه‌ی تکرارپذیری را در حوزه‌ی خود مورد ارزیابی قرار دهند.
مقاله‌ی مرتبط: اخبار کذب علمی که در ۲۰۱۷ موجب تنش‌زایی شدند
بحران تکرارپذیری
بحران تکرارپذیری (reproducibility crisis) به نوعی بحران متدولوژیک در علم اشاره دارد که در آن دانشمندان به این نتیجه رسیده‌اند که تکرار نتایج بسیاری از تحقیقات علمی، در یک تحقیق جایگزین به رهبری گروهی مستقل یا به‌وسیله‌ی همان دانشمندان قبلی، بسیار دشوار یا حتی نشدنی است.
با این که خود اصطلاح پس از ۲۰۱۰ مطرح شد، ولی این بحران ریشه‌های عمیقی در علم دارد و بازتابی است از آگاهی‌ای که دانشمندان از مشکل پیش رو کسب کرده‌اند. چون تکرار آزمایش‌ها، قسمت ضروری در متد علمی است، ناتوانی در تکرار تحقیقات بقیه به طور بالقوه ارزش آن‌ها را زیر سؤال می‌برد. بحران تکرارپذیری به‌ویژه در زمینه‌هایی مثل روانشناسی (علی‌الخصوص روانشناسی اجتماعی) و پزشکی مطرح است.
