انتشار این مقاله


نسل جدید بانداژ‌ها؛ نانوفیبر‌های دارای خاصیت ضد‌میکروبی

بانداژ‌های تولید شده از ذرات نانو با خاصیت آنتی باکتریال، باعث ترمیم سریع بافت و از بین رفتن جای زخم شده و خود‌به‌خود جذب پوست می‌شوند.

برای اولین بار در روسیه، محققان NUST MISIS، مواد درمانی بر پایه‌ی نانو‌فیبر‌ها ساختند. نانو‌فیبر‌ها از پلی‌کاپرولاکتون که جایگزین پلاسما،خون انسان و مواد آنتی‌باکتریال است، می‌باشند. بانداژ‌های ساخته شده از نانوفیبر‌ها که از نظر زیستی تجزیه‌پذیرند، منجر به ترمیم سریع بافت آسیب‌دیده، بدون بر‌جای‌گذاشتن جای زخم یا Scar در سوختگی‌ها می‌شود.

جای زخم
بانداژ متشکل از نانو الیاف‌های قابل جذب، دارای خاصیت ضد‌میکروبی

استفاده از این نانو‌مواد در درمان زخم‌های ناشی از سوختگی از اهداف پزشکی است. زمانی که پوست به شدت آسیب می‌بیند مثل سوختگی، بریدگی عمیق، قارچ پوستی، جوش عفونی و هر چیزی که Scar ایجاد کند، ترمیم و دوباره‌سازی بافت اهمیت خاصی پیدا می‌کند. بافت Scar عمل‌کرد خود را از دست داده و با بافت زیرین خود متفاوت است. این بافت که قبلا حاوی کلاژن غیر‌قابل ترمیم بود، اکنون خاصیت الاستیکی نداشته و نسبت به اشعه‌ی ماورای بنفش حساس است. هم‌چنین، محل آسیب دیده فاقد فولیکول مو و غدد عرق می‌باشد.


مقاله‌ی مرتبط: استفاده از چربی برای ترمیم جراحت بدون ایجاد بافت زخم


تیم تحقیقاتی از آزمایشگاه نانو ذرات معدنی به سرپرستی دکتر Anton Manakhov، یکی از مشکلات علم پزشکی را حل می‌کنند! آنان توانستند با ساخت بانداژ‌های چند لایه‌‌ی متشکل از نانو‌فیلم‌های دارای قابلیت واکنش با بافت زنده و فیبر‌های تجزیه‌پذیر زیستی، روند ترمیم بافت و بهبود جای زخم را سرعت ببخشند. ادغام این نوع بانداژ‌ها با نانوذرات نقره‌دار حاوی خاصیت ضد‌میکروبی، برای افزایش کارایی بیولوژیکی پروتئین‌های پلاسما و گروه‌های هیدرو‌فیلیک (-COOH) به‌کار می‌رود.
زمانی که بانداژ روی محل زخم گذاشته می‌شود، بنظر می‌رسد که پوست سالم کل بافت را پوشش داده و بدون برجای گذاشتن scar، زخم به سرعت ترمیم می‌یابد. نانوفیبر‌های چند‌کاره که خاصیت آنتی‌باکتریال دارند، التهاب را کاهش داده و پلاکت‌های خون را تحریک می‌کنند تا باز‌ساختی پوست صورت گیرد. در طول درمان، بانداژ‌ها نباید از محل زخم جدا یا جایگزین شوند، زیرا برای بیمار دردناک است و روند بازسازی را مختل می‌کند. بعد از درمان، بانداژ‌ها خود به خود و بدون هیچ عوارض جانبی در محل زخم، جذب بافت می‌شوند. دکتر Elizabeth Permyakova در این باره می‌گوید:

با کمک باند‌های شیمیایی، توانستیم لایه‌ای از مواد تشکیل دهنده‌ی پلاسما از جمله فاکتور‌های رشد، فیبرینوژن و پروتئین‌های دیگر را بر پایه‌ی پلی‌کاپرولاکتون بسازیم. این ماده ی پایه‌ای با روش فرآوری از راه قالب‌گیری برقی (electroforming) تولید می‌شوند. سپس با کمک پلاسما درمانی، خاصیت هیدروفیلیک آن را با استفاده از لایه‌ی پلی‌مر کربوکسیل‌دار افزایش می‌دهند و در نهایت، لایه‌ها با مواد ضد‌میکروبی و پروتئین‌ها غنی می‌شوند.

تاکنون محققان این بانداژ‌ها را در آزمایشگاه بررسی کرده و مشاهده کردند که بازسازی بافت آسیب دیده دوبرابر سریع‌تر از زمان عادی اتفاق می‌افتد. در آینده‌ی نزدیک این بانداژ‌ها بر روی انسان‌ها نیز آزمایش می‌شوند.

ماریا معمارزاده


نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید