زنانی بارداری که حالت تهوع دارند بالاخره می‌توانند بعضی از علل این تهوع بارداری شدید را بفهمند. براساس یک مطالعه جدید، محققان دو ژن جدید شناسایی کرده‌اند که می‌تواند خطر این وضعیت ناتوان کننده یعنی hyperemesis gravidarum را افزایش دهند.
به گفته محقق رهبر مطالعه مارلنا فجزو، محقق حوزه زنان و زایمان در دانشگاه کالیفرنیا واقع در لس انجلس و دانشگاه کالیفرنیا شمالی، این ژن‌ها که با hyperemesis gravidarum در ارتباط هستند و تحت عنوان GDF15 و IGFBP7 شناخته می‌شوند در توسعه جفت و همچنین تنظیم اشتها نقش ایفا می‌کنند.
فجزو در ایمیلی به Live Science گفت: این تغییر DNA که ما در این ژن‌ها شناسایی کردیم به عنوان افزایش دهنده خطر ابتلا به hyperemesis gravidarum ظاهر شده است. اگرچه تغییری که ما یافته‌ایم چیز شایعی است و بعضی از زنان این تغییر را دارند اما hyperemesis gravidarum ندارند و یا بلعکس.
حدود ۲ درصد زنان باردار hyperemesis gravidarum دارند که طبق گزارشات قبلی Live Science شامل کیتلین، دوشز کمبریج، نیز می‌شود. او این شرایط را طی بارداری اولش به شدت تجربه کرد به طوری که مرتب مجبور به بستری شدن در بیمارستان بود.
فجزو نیز در دو بارداریش از hyperemesis gravidarum رنج می‌برد. این وضعیت در بارداری دوم وی بسیار شدید بود، او در این باره می‌گوید: نمی‌توانستم بدون استفراغ کردن حرکت کنم و به مدت ده هفته هیچ غذا و آبی را نمی‌توانستم نگه دارم. یک لوله برای غذا کار گذاشته بودند اما در نهایت در سه ماهه دوم بارداری سقط صورت گرفت.
در آن زمان، اطلاعات کمی درباره علل hyperemesis gravidarum وجود داشت بنابراین فجزو به بنیاد تحقیق و آموزش hyperemesis (HER) پیوست و با زنان در مورد سابقه این وضع در خانواده‌شان صحبت کرد. نتایج نشان می‌داد اگر زنی تهوع بارداری را تجربه کرده باشد، خطر داشتن شرایط مشابه در خواهرش ۱۷ برابر است که این خود نشان از نقش ژن‌ها در به وجود آمدن این وضع دارد.
بنا بر گفته او، آن‌ها یک مطالعه‌ی مقایسه‌ای بر روی DNA انجام داده‌اند. در ابتدا بزاق زنانی که با hyperemesis gravidarum دست و پنجه نرم می‌کردند و زنانی که حالت تهوع و استفراغ را در طول بارداریشان تجربه نکردند جمع کردند. سپس با یک شرکت ژنتیکی تجاری واقع در مانتین ویو در کالیفرنیا به نام ۲۳andMe برای اسکن ژنوم و تایید صحت مطالعه همکاری کردند که نشان داد ژن‌های GDF15 و IGFBP7 با این مشکل در ارتباطند.
براساس تحقیقی که فجزو و همکارانش در کنفرانس بین‌المللی hyperemesis gravidarum در سال ۲۰۱۷ ارائه کردند؛ پروتئین‌هایی که در ارتباط با این دو ژن هستند در خون زنانی که به خاطر hyperemesis gravidarum بستری می‌شوند نسبت به زنان بارداری که حالت تهوع و استفراغشان در حد طبیعی است و یا زنان بارداری که اصلا حالت تهوع و استفراغ ندارند، بیشتر است.
فجزو خاطر نشان کرد، محققان در حال حاضر چیزهای اندکی پیرامون این دو ژن شناسایی شده در این مطالعه می‌دانند. برای مثال هر دو در ایجاد کاشکسی (مشکلی که علائمش شامل از دست دادن اشتها و ضعیف شدن عضلات است) نقش دارند. علائم این مشکل در hyperemesis gravidarum نیز دیده می‌شود. کاشکسی باعث مرگ ۲۰ درصد افراد مبتلا به سرطان است و گروه‌های متعددی به دنبال چگونگی افزایش اشتهای افراد در این شرایط با تحقیق بر روی موش‌ها هستند. فجزو اظهار داشت: بنابراین من بسیار امیدوارم که یافته‌های ما منجر به درمان‌های جدیدی برای hyperemesis gravidarum شود و افراد در طول بارداری از آن در امان باشند.
