وقتی این موضوع را یک بحث آکادمیک در نظر می‌گیریم؛ یکی از راه‌ها برای اینکه چیزی یاد بگیریم این است که با خودمان به استدلال کردن بپردازیم. باید گفت که تنها تحقیق در این مورد کافی نمی‌باشد و اینکه چگونه به مطالعه بپردازیم نیز تفاوت‌هایی ایجاد میکند.
مساله اینجاست که هزاران راه مختلف برای رفتن از آن وجود دارد که همه آنها به تحقیق منتهی نمی‌شوند با این وجود این راه این طور است: طبق مطالعه ای در دانشگاه کلمبیا ˓ اگر با خودتان به استدلال کردن بپردازید بهترین بازدهی را خواهید داشت.
تنها در گوشه ای با خود سخن گفتن به عنوان با خود به بحث پرداختن شناخته می‌شود که ممکن است در ابتدا کمی عجیب به نظر برسد. البته منظور این نیست که تماما انسان با خودش به مجادله بپردازد.
مثلا فکر کنید شمای کوچکی روی شانه تان نشسته و با تردید راجع به شما و موضوعات وابسته به شما ازشما سوال می‌پرسد و خود با اندازه واقعی تان با مدرک و منطق به سوال هایش پاسخ می‌دهد.
طبق مطالعه ای در مارس سال ۲۰۱۷ در دانشگاه کلمیبا به دانشجویان دو کار مختلف در مورد یک رای گیری فرضی به شهردار داده شد که دو کاندیدا علیه یکدیگر به فعالیت می‌پرداختند.
از یک گروه خواسته شد که دیالوگی جعلی بنویسند که از کاندیدای خود علیه دیگری دفاع کنند و از گروه دیگر خواسته شد که نوشته ای راجع به لیاقت های کاندیداها بنویسند. سپس وظیفه هر دو گروه آماده کردن یک نوشته راجع به کاندیدای دلخواه خود برای گزارش در تلویزیون بود.
شرکت کنندگانی که دیالوگ جعلی نوشته بودند فهم بیشتری نسبت به دانشجویان گروه دیگر از خود نشان دادند.
طبق چکیده این مطالعه : “مدارک تلویزیونی گروهی که دیالوگ ساخته بودند ارجاع بیشتری به مشکلات شهر ˓ اقدامات پیشنهاد شده کاندیداها ˓ ارتباط بین آنها˓ همچنین انتقادات بیشتری از اقدامات پیشنهاد شده و صحبت های کاملی بر مشکلات متعدد یا اقدامات پیشنهاد شده داشتند.”
همچنین گروه دیالوگ ساز بخشش کمتری نسبت به دلایل شان از خود نشان می‌دادند و همینطور با دریافت اطلاعات جدید نظرشان انعطاف و نوسان بیشتری داشت.
اما چرا این کار را بکنیم؟
خیالبافی کردن دید گسترده تری از مساله به ما می‌دهد.
Julia Zarava اولین نویسنده این مطالعه را دراینجا توضیح می‌دهد و وقتی به بخش ” تنکر منعطف” می‌رسد Zavala ذکر میکند که درگیر این نظریه شدن واقعا دید افراد رابه جای برابر دانستن دانش با حقایق˓ نسبت به خود دانش شکل می‌دهد و همچنین به آنها اجازه می‌دهد که دانش را به عنوان ” اطلاعاتی که می‌توانند در چهارچوب های دیگر و شواهد دیگر به دقت موشکافی شوند ” ببینند.
پس اجازه بده استدلال ها شروع شوند!
سلام.عالی بود