احتمالاً وقت آن رسیده که از صندلی‌ها بلند شویم! مطالعه‌ای جدید نشستن طولانی‌مدت روزانه را به اختلالات حافظه در میان‌سالان و افراد مسن‌تر ارتباط داده است. محققان دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس، متوجه شدند بی‌تحرکی به مدت طولانی _مانند گذراندن تمام روز پشت میز_ با تغییرات ناحیه‌ای دخیل در حافظه در مغز بزرگ‌سالان مرتبط می‌باشد.
پژوهش‌های قبلی این نوع سبک زندگی را با افزایش خطر بیماری‌های قلبی، دیابت و مرگ زودهنگام در میان‌سالی مرتبط دانسته‌اند. حال این پژوهش که در تاریخ ۱۲ آوریل سال جاری در ژورنال PLOS One منتشر گردید، روی اثرات بی‌تحرکی بر مغز متمرکز شده است. این پژوهش به طور ویژه کوچک‌شدن لوب تمپورال داخلی را از نتایج بی‌تحرکی عنوان کرده است. ناحیهی مذکور بخشی از مغز می‌باشد که در تشکیل خاطرات جدید نقش دارد. کوچک‌شدن مغز می‌تواند مقدمه‌ای برای کاهش فعالیت شناختی و دمانس در میان‌سالی و سنین بالاتر باشد.
مقاله‌ی مرتبط: ایستادن به‌جای نشستن بیش از حد
این مطالعه بر روی ۳۵ نفر از افراد بین سنین ۴۵ تا ۷۵ سال صورت گرفته است. محققان از شرکت‌کنندگان درمورد میزان فعالیت فیزیکی‌شان سؤال کرده و متوسط ساعاتی را که روزانه طی هفته‌ی قبلی در حالت نشسته گذرانده بودند، ثبت کردند. سپس اسکن مغز این افراد انجام شد. در نتیجه، دانشمندان با استفاده از اسکن MRI با قدرت تفکیک بالا، به وجود ارتباط شاخصی میان اندازه‌ی لوب تمپورال داخلی و میزان فعالیت فیزیکی و نشستن افراد پی بردند. در واقع نتایج نشان داد صرف نظر از میزان فعالیت فیزیکی، نشستن در بازه‌های زمانی طولانی به نازک شدن لوب تمپورال داخلی منجر می‌شود. به عبارت دیگر، بی‌تحرکی پیش‌درآمد مهم کوچک‌شدن لوب تمپورال داخلی است و فعالیت فیزیکی، حتی به میزان زیاد، برای برطرف ساختن اثرات مضر نشستن طولانی‌مدت کافی نمی‌باشد.
شرکت‌کنندگان اذعان داشتند به طور متوسط روزانه ۳ تا ۷ ساعت را در حالت نشسته می‌گذرانند. نتیجتاً با هر ساعت نشستن، کاهش قابل توجهی در ضخامت مغز مشاهده گردید. اگرچه این پژوهش ارتباط شاخصی میان فعالیت فیزکی و ضخامت لوب تمپورال داخلی نیافت، محققان در یک جمله بیان کردند: در طراحی مداخلات لازم جهت بهبود سلامت مغز افراد در معرض خطر آلزایمر، کاهش میزان بی‌تحرکی می‌تواند به عنوان هدف احتمالی مد نظر گرفته شود.
البته این یافته‌ها فعلاً در مراحل اولیه قرار دارند؛ اگرچه پژوهش مورد بحث بر ساعات نشستن تمرکز داشت، میزان وقفه‌ی افراد بین ساعات نشستن را در نظر نگرفت. موردی که به گفته‌ی محققان می‌تواند نتایج را محدود کند. در ادامه محققان قصد دارند بر افرادی که ساعات طولانی روزشان به نشستن می‌گذرد، مطالعه کنند. هم‌چنین در نظر دارند نقش جنسیت، وزن و نژاد را در این امر بررسی کنند.
