محققان به تازگی دریافتند که جنسیت بیولوژیکی نقش مهمی در ریسک ابتلا به برخی بیماری‌ها دارد، فشار خون، دیابت، آرتریت و بسیاری از بیماری‌های نورولوژیکی و اختلالات روانی از جمله این بیماری‌ها هستند. زنان بیشتر به افسردگی و اضطراب و مردان به اختلالات عصبی تکاملی؛ ازجمله اوتیسم، اسکیزوفرنی و بیش فعالی مبتلا می‌شوند. مردان بیشتر در معرض استرس‌های پری‌ناتال، عفونت‌های مادرزادی و خطرات ناشی از مصرف دارو در دوران بارداری هستند.
مقاله مرتبط: استفاده از موبایل در دوران بارداری تاثیری در اختلالات رشد عصبی کودک ندارد
برای درک پایه ملکولی این اختلاف، Tracy Bale و همکارانش، از دانشگاه مریلند، روی ملکول‌هایی که در سلامت جفت نقش کلیدی دارند تمرکز کردند. در مطالعه انجام شده روی موش‌ها آن‌ها دریافتند که O-linked N-acetylglucosamine transferase (OGT)، از طریق الگوهای بیان ژن مختص جنس عمل می‌کند.
OGT از طریق تغییرات اپی‌ژنتیک به طور گسترده‌ای رونویسی ژن H3K27me3 را کنترل می‌کند (اپی‌ژنتیک مطالعه تغییرات چگونگی بیان ژن‌هاست). سطح بالای H3K27me3 موجود در جفت جنین دختر، در برابر استرس‌های متحمل مادر انعطاف‌پذیری بالایی به آن می‌بخشد. بدین ترتیب حداقل یک روش ملکولی برای توجیه انعطاف‌پذیری جنین دختر دربرابر استرس‌های مادر نسبت به جنین پسر وجود دارد. OGT و H3K27me3 موجود در جفت برای بسیای از پروتئین‌هایی که در دروان بارداری کدگذاری می‌شوند، مهم هستند بنابراین این فرایند اثرات بسیاری در مراحل بعدی زندگی دارد. ژن OGT که روی کروموزوم X قرار دارد به نظر یک سطح مراقبتی برای جنین دختر فراهم می‌کند.
دکتر Bale مطالعه خود را روی ارتباط بین استرس و ریسک متعاقب ابتلا به اختلالات عصبی تکاملی، متمرکز کرده است. مطالعات پیشین دکتر Bale روی جفت، تفاوت‌های قابل توجهی را در جنسیت شناسایی کرده بود که ریسک بالای ابتلا پیش از تولد را در مردان توجیه می‌کند.
مقاله مرتبط: تغییرات اسپرم پدر می‌تواند گذشته را نشان دهد و به پسر منتقل شود!
همچنین مطالعات روی موش‌ها نشان داد که استرس پدر رشد مغز در فرزندان را تحت تاثیر قرار می‌دهد؛ زیرا این استرس اسپرم‌های پدر را تغییر می‌دهد. علاوه بر این دکتر Bale دریافت که فرزندان موش‌های نری که استرس مزمن ملایمی را تجربه می‌کنند، پاسخ هورمونی کاهش یافته‌ای را به استرس می‌دهند. این پاسخ با برخی بیماری‌های عصبی-روانی از جمله PTSD مرتبط است. این نتایج حاکی از این است که حتی چالش‌های محیطی ملایم نیز تاثیرات چشمگیری در سلامت فرزندان دارد.
