در فرهنگ پرتحرک و بیش از حد متعهد ما، تقویم ابزاری ضروری است، و خیلی وقت است که دیگر تنها برای ملاقاتها و مسائل کاری مورد استفاده قرار نمیگیرد. بسیاری از افراد پرمشغله، ناچار میشوند همه کارهای زمان استراحت محدودشان را برنامهریزی کنند؛ از دیدار دوستان تا داشتن رابطه با همسر.
اما آیا برنامهریزی اوقات فراغت ایده خوبی است؟
محققان کالج بازرگانی Fisher دانشگاه ایالتی اوهایو و دانشکده بازرگانی Rutgers، مطالعهی موجود در رابطه با تواناییهای مدیریت زمان و چگونگی تاثیر آن بر جذب، نتیجه و لذت بردن از فعالیتهای مختلف را ارزیابی کردند. بسیاری از ارزیابیهای آنها که در مجله Current Opinion in Psychology منتشر شدهاست، همراستا با هوش متعارف تولیدکنندگی است. آنها تعیین کردند که برای مثال برنامهریزی یک کار، احتمال انجام شدن آن را افزایش میدهد، و اینکه انجام چندکار به انسانها کمک میکند تا نتایج بیشتری اما با کیفیت کمتر به دست آورند.
محققان دریافتند که در مورد “لذت بردن از اوقات فراغت” استراتژیهای قدیمی مدیریت زمان، نتیجه معکوس میدهند. از نظر علمی ثابت شده که همانند کارها و مسئولیتهای شغلی، برنامهریزی فعالیتهای تفریحی، احتمال انجام شدن آنها را افزایش میدهد. اما بر اساس آنالیز محققان، این کار هزینهای به دنبال دارد. راههای برنامهریزی اوقات فراغت بدون از دست دادن زمان تفریح:
مقاله مرتبط: چرا این روزها زمان اینقدر سریع میگذرد؟
برنامههایتان را مبهم نگه دارید
مطالعات نشان دادهاند که هر میزانی از برنامهریزی ممکن است با تخریب “طبیعت جریان آزاد” فعالیتهای تفریحی، میزان لذت بردن شما را کاهش دهد.
اما اگر تنها راه به انجام رسیدن یه قرار دوستانه یا خریدکردن، نوشتن آن در برنامهتان است، تا جایی که میتوانید راجع به آن سست رفتار کنید. محققان توصیه میکنند به جای استفاده از ساعتهای خاص، یک زمان کلی را در نظر بگیرید؛ برای مثال “بعد از کار” بهتر “راس ساعت ۶” است.
به خودتان زمان بدهید
وقتی زمانی خالی میابید، سعی کنید تا جایی که میتوانید فعالیت تفریحی در آن زمان بگنجانید. اما مطالعات نشان میدهد که تاکید زیاد برای یک فعالیت تفریحی، حتی اگر آن شروعی برای چیز لذتبخش دیگری است، به صورت نااگاهانه توانایی شما برای لذت بردن از آن در زمان اتفاق افتادنش را تحت تاثیر قرار میدهد.
محققان بیان میکنند این اتفاق ممکن است با اشتیاق شما برای کوچک شمردن میزان کاری که میتوانیم در محدودهای از زمان بگنجانیم، در ارتباط باشد. از این رو است که شما ممکن است خودتان را ۳۰ دقیقه قبل از یک ملاقات، در حال ناله کردن – و نه شروع کاری جدید – بیابید. وقتی صحبت از اوقات فراغت است، بهترین استراتژی اجازه دادن به جریان خودبهخودی وقایع است.
مقاله مرتبط: شادی بیانتها؛ درسهای زندگی
در زمان حال زندگی کنید
به شیوهای مشابه، ارزیابیها نشان داده که، مستقل از محدودیت زمانی، اگاهی کامل از فعالیتهای آینده نیز ممکن است اشتیاق شما را کاهش دهد. شاید به این دلیل که این کار شرکتکنندگان را از زمان حال خارج میکند و به جای تمرکز بر روی یک فعالیت، در یک زمان، توجه آنها را به مسائل دیگری مشغول میکند.