یک مطالعه‌ی جدید نشان داده است که متفورمین که داروی معمول درمان دیابت شیرین می‌باشد، برای درمان افرادی که هم دیابت و هم نارسایی قلبی پیشرفته دارند بی‌خطر است.
اهمیت موضوع
Dr. Tamara Horwich – نویسنده‌ی ارشد مطالعه و دانشیار پزشکی در بخش کاردیولوژی در دانشکده پزشکی David Geffen در UCLA – گفت:
«ممکن است تنها در آمریکا بیش از دو میلیون فرد مبتلا به نارسایی قلبی و دیابت شیرین نوع ۲ وجود داشته باشد؛ پس این یافته‌ی مهم، حقیقتاً تأثیر گسترده‌ای خواهد داشت.»
مطالعات قبلی نشان داده‌اند که دیابت نه تنها خطر ابتلا به نارسایی قلبی را زیاد می‌کند، بلکه خطر مرگ در بین بیماران دارای نارسایی قلبی را نیز افزایش می‌دهد. این به خاطر بخش بزرگی از این واقعیت است که دیابت با افزایش گردش خونی قند و چربی موجب سرعت گرفتن آغاز تصلب شراین کرونری می‌شود. این سخت و ضخیم شدن عروق خونی نشانه‌ی بیماری قلبی آتروسکلروتیک است که عامل اصلی مرگ و میر در آمریکاست. درمان بهینه‌ای برای قند خون بالا و سطح چربی بالای خون در بیماران نارسایی قلبی نشان داده نشده است.
این مطالعه‌ی جدید با شرکت ۴۰۱ بیمار با میانگین سنی ۵۶ سال انجام گرفت که مبتلا به دیابت نوع ۲ و نارسایی پیشرفته قلبی از نوع سیستولیک بودند. این مطالعه‌ی کوهورت (همگروهی)، بر روی بیماران به مدت ۱۴ سال و در یک برنامه مدیریت گسترده‌ی نارسایی قلبی پیگیری شد.
نتایج جدید
این مطالعه نشان می‌دهد که در بیماران مبتلا به هر دو بیماری دیابت و نارسایی قلبی، استفاده از متفورمین ایمن بوده و با بقای بهتر افراد دارای نارسایی قلبی ارتباط دارد.
بیشتر بخوانید:
- داروی متفورمین (Metformin)
- در آینده می‌توان از بیماری‌های قلبی و دیابت نوع دو با مصرف تنها یک قرص پیشگیری کرد
Horwich گفت:
«متفورمین قبلاً از جانب سازمان غذا و دارو (FDA) برای درمان دیابتی‌های دارای نارسایی قلبی، لقب هشدار جعبه سیاه را یدک می‌کشید. در واقع، بیشتر داروهایی که به طور معمول برای کاهش سطح سرمی گلوکز استفاده می‌شدند، اثرات نامطلوب نظری و اثبات شده بر روی نارسایی قلبی دارند.»
وی ادامه داد:
«در نتیجه، پزشکان بسیاری برای درمان این گروه بیماران، تمایلی به استفاده از متفورمین و سایر فرآورده‌های دارویی مشابه نداشتند. با این حال، تجزیه و تحلیل ما نشان می‌دهد استفاده از متفورمین برای درمان دیابتی‌های دارای نارسایی پیشرفته‌ی قلبی از نوع سیستولیک نه تنها ایمن است، همچنین ممکن است در بهبود نتایج درمان در مقایسه با مراقبت‌های مرسوم دیابت نقش داشته باشد.»
نتیجه کار
دکتر Gregg Fonarow، خاطرنشان کرد:
«مطالعات تجربی نشان می‌دهند که متفورمین عملکرد میوکارد را با فعالسازی مکانیسم پیامرسانی غیر وابسته به اثرات ضدهیپرگلایسمیک (پروتئین کیناز فعال شده با AMP) بهبود می‌بخشد. این مطالعات به صورت یکجا نشان می‌دهند که متفورمین با افزودن عملکرد قلبی، امکان دارد در سطح مولکولی محافظ قلبی باشد و باید بعداً به عنوان یک درمان برای نارسایی قلبی، صرف نظر از دیابت، مورد بررسی قرار گیرد.»
در یکی از مطالعات گذشته، دیابت با نارسایی قلبی به عنوان ریسک فاکتور مستقل برای پیشرفت بیماری از بیماری بطنی فاقد علامت به نارسایی قلبی علامت دار و ریسک فاکتور مرگ و میر ناشی از عوامل مختلف نشان داده شده است. در مطالعه‌ی اخیر، متفورمین ایمن نشان داده‌شد و گفته شد ممکن است با نتایج کلینیکی مطلوب در ارتباط باشد. بیمارانی که متفورمین دریافت می‌کردند، نسبت به آنهایی که دارو دریافت نمی‌کردند، بعد از گذشت یک سال به صورت قابل توجهی خطر مرگ پایین‌تری داشتند. به علاوه، مطالعه نشان داد که مکانیسم‌های بالقوه‌ای وجود دارند که متفورمین به واسطه‌ی آن‌ها عملکرد قلبی را بهبود می‌بخشد.
در حال حاضر گروه تحقیقاتی Horwich در مرکز قلب و عروق Ahmanson-UCLA یک مطالعه‌ی آینده نگر را برای سنجش مزایای بالقوه‌ی متفورمین در بیماران دیابتی دارای نارسایی قلبی اداره می‌کنند.
اطلاعات گروه مطالعه
برای انجام این تحقیق، Horwich توسط NIH/NHLB حمایت شد؛ Fonarow توسط بنیاد Ahmanson از لس آنجلس حمایت شد که صاحب کرسی استادی Eliot Corday در طب و علوم قلبی-عروقی است؛ همچنین دکتر Digish D. Shah – فِلو در دانشگاه لس‌آنجلس – نیز در انجام این مطالعه شرکت داشت.
