مطالعاتی جدید نشان داده‌اند که کمبود و نقص در جذب ویتامین B12 در مادران باردار باعث افزایش ریسک ابتلا به بیماری‌های متابولیکی مانند دیابت نوع دو در فرزندانشان می شود.
B12 ویتامینی است که به‌طور طبیعی در محصولات حیوانی مانند تخم مرغ، گوشت، ماهی، و فراورده های لبنی وجود دارد و در بسیاری از اعمال بدن از جمله ساخت DNA ، کمک به سالم نگه داشتن سلول های عصبی و سلول های قرمز خون و … نقش دارد.
تجربیات و مطالعات پیشین نشان می‌دهد که زنانی که در طی بارداری کمبود ویتامین B12 داشتند و همچنین دارای BMI بالا بودند نوزادانی با وزن کم، کلسترول بالا و همچنین مقاومت انسولینی بالا که منجر به ابتلا به دیابت نوع ۲ می شود، به دنیا آورده‌اند.
محققان در دانشگاه Warwick گمان می‌کنند که این تغییرات در ارتباط با کمبود B12 ممکن است در واقع در نتیجه سطوح غیر‌طبیعی لپتین باشد. لپتین هورمون تولید شده توسط سلول های چربی است که به مغز اجازه می دهد تا سیر شدن شخص و تکمیل شدن ظرفیتش را بفهمد. در حقیقت لپتین یک هورمون سیری است که با مهار مرکز گرسنگی و بر خلاف هورمون گرلین (هورمون سیری) عمل می کند و باعث تنظیم اشتها می شود.
یک رژیم غذایی سالم باعث ترشح حد طبیعی لپتین در بدن می شود در حالی‌که چاقی باعث می شود تا میزان لپتین بالا باشد و مغز این پیغام را که سیر هستیم دریافت نکند درنتیجه می تواند باعث ادامه پرخوری و ایجاد خطر بالای مقاومت انسولینی گردد. محققان دریافتند که نوزادان متولد شده از مادرانی با سطح پایین ویتامین B12 ، لپتین بیش از حد نرمال دارند.
کمبود ویتامین B12 بیشتر در کسانی که رژیم غذایی وگان را دنبال می کنند، دیده شده است. البته این کمبود می تواند در هر شخصی که فاقد رژیم غذایی سالم است دیده شود. خوشبختانه با تغییر رژیم غذایی و یا تزریق ویتامین این کمبود قابل برگشت است.
